ἀμπελόκαρπον

Ancient Greek

Etymology

From ἄμπελος (ámpelos, “vine”) +‎ καρπός (karpós, “fruit”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /am.pe.ló.kar.pon/ → /am.peˈlo.kar.pon/ → /am.beˈlo.kar.pon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /am.pe.ló.kar.pon/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /am.peˈlo.kar.pon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /am.peˈlo.kar.pon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /am.peˈlo.kar.pon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /am.beˈlo.kar.pon/

Noun

ἀμπελόκᾰρπον • (ampelókarpon) n (genitive ἀμπελοκᾰ́ρπον); second declension

1. cleavers (Galium aparine)

   Synonym: ἀπαρίνη (aparínē)

Inflection

Second declension of τὸ ἀμπελόκᾰρπον; τοῦ ἀμπελοκᾰ́ρπου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ ἀμπελόκᾰρπον tò ampelókarpon	τὼ ἀμπελοκᾰ́ρπω tṑ ampelokárpō	τᾰ̀ ἀμπελόκᾰρπᾰ tà ampelókarpa
Genitive	τοῦ ἀμπελοκᾰ́ρπου toû ampelokárpou	τοῖν ἀμπελοκᾰ́ρποιν toîn ampelokárpoin	τῶν ἀμπελοκᾰ́ρπων tôn ampelokárpōn
Dative	τῷ ἀμπελοκᾰ́ρπῳ tôi ampelokárpōi	τοῖν ἀμπελοκᾰ́ρποιν toîn ampelokárpoin	τοῖς ἀμπελοκᾰ́ρποις toîs ampelokárpois
Accusative	τὸ ἀμπελόκᾰρπον tò ampelókarpon	τὼ ἀμπελοκᾰ́ρπω tṑ ampelokárpō	τᾰ̀ ἀμπελόκᾰρπᾰ tà ampelókarpa
Vocative	ἀμπελόκᾰρπον ampelókarpon	ἀμπελοκᾰ́ρπω ampelokárpō	ἀμπελόκᾰρπᾰ ampelókarpa
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ἀμπελόκαρπον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀμπελόκαρπον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀμπελόκαρπον in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)