ἀνασκευασάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.nas.keu̯.a.sá.me.nos/ → /a.nas.ce.βaˈsa.me.nos/ → /a.nas.ce.vaˈsa.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.nas.keu̯.a.sá.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.nas.ke.waˈsa.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.nas.ce.βaˈsa.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.nas.ce.vaˈsa.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.nas.ce.vaˈsa.me.nos/

Participle

ἀνασκευᾰσάμενος • (anaskeuasámenos) m (feminine ἀνασκευᾰσᾰμένη, neuter ἀνασκευᾰσάμενον); first/second declension

1. aorist middle participle of ἀνασκευάζω (anaskeuázō)

Declension

First and second declension of ἀνασκευᾰσᾰ́μενος; ἀνασκευᾰσᾰμένη; ἀνασκευᾰσᾰ́μενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀνασκευᾰσᾰ́μενος anaskeuasámenos	ἀνασκευᾰσᾰμένη anaskeuasaménē	ἀνασκευᾰσᾰ́μενον anaskeuasámenon		ἀνασκευᾰσᾰμένω anaskeuasaménō	ἀνασκευᾰσᾰμένᾱ anaskeuasaménā	ἀνασκευᾰσᾰμένω anaskeuasaménō		ἀνασκευᾰσᾰ́μενοι anaskeuasámenoi	ἀνασκευᾰσᾰ́μεναι anaskeuasámenai	ἀνασκευᾰσᾰ́μενᾰ anaskeuasámena
Genitive		ἀνασκευᾰσᾰμένου anaskeuasaménou	ἀνασκευᾰσᾰμένης anaskeuasaménēs	ἀνασκευᾰσᾰμένου anaskeuasaménou		ἀνασκευᾰσᾰμένοιν anaskeuasaménoin	ἀνασκευᾰσᾰμέναιν anaskeuasaménain	ἀνασκευᾰσᾰμένοιν anaskeuasaménoin		ἀνασκευᾰσᾰμένων anaskeuasaménōn	ἀνασκευᾰσᾰμένων anaskeuasaménōn	ἀνασκευᾰσᾰμένων anaskeuasaménōn
Dative		ἀνασκευᾰσᾰμένῳ anaskeuasaménōi	ἀνασκευᾰσᾰμένῃ anaskeuasaménēi	ἀνασκευᾰσᾰμένῳ anaskeuasaménōi		ἀνασκευᾰσᾰμένοιν anaskeuasaménoin	ἀνασκευᾰσᾰμέναιν anaskeuasaménain	ἀνασκευᾰσᾰμένοιν anaskeuasaménoin		ἀνασκευᾰσᾰμένοις anaskeuasaménois	ἀνασκευᾰσᾰμέναις anaskeuasaménais	ἀνασκευᾰσᾰμένοις anaskeuasaménois
Accusative		ἀνασκευᾰσᾰ́μενον anaskeuasámenon	ἀνασκευᾰσᾰμένην anaskeuasaménēn	ἀνασκευᾰσᾰ́μενον anaskeuasámenon		ἀνασκευᾰσᾰμένω anaskeuasaménō	ἀνασκευᾰσᾰμένᾱ anaskeuasaménā	ἀνασκευᾰσᾰμένω anaskeuasaménō		ἀνασκευᾰσᾰμένους anaskeuasaménous	ἀνασκευᾰσᾰμένᾱς anaskeuasaménās	ἀνασκευᾰσᾰ́μενᾰ anaskeuasámena
Vocative		ἀνασκευᾰσᾰ́μενε anaskeuasámene	ἀνασκευᾰσᾰμένη anaskeuasaménē	ἀνασκευᾰσᾰ́μενον anaskeuasámenon		ἀνασκευᾰσᾰμένω anaskeuasaménō	ἀνασκευᾰσᾰμένᾱ anaskeuasaménā	ἀνασκευᾰσᾰμένω anaskeuasaménō		ἀνασκευᾰσᾰ́μενοι anaskeuasámenoi	ἀνασκευᾰσᾰ́μεναι anaskeuasámenai	ἀνασκευᾰσᾰ́μενᾰ anaskeuasámena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀνασκευᾰσᾰμένως anaskeuasaménōs				ἀνασκευᾰσᾰμενώτερος anaskeuasamenṓteros				ἀνασκευᾰσᾰμενώτᾰτος anaskeuasamenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.