ἀνεγείρω

Ancient Greek

Etymology

From ἀνα- (ana-, “an intensifying prefix”) +‎ ἐγείρω (egeírō, “to wake”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ne.ɡěː.rɔː/ → /a.neˈʝi.ro/ → /a.neˈʝi.ro/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ne.ɡěː.rɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.neˈɡi.ro/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.neˈʝi.ro/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.neˈʝi.ro/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.neˈʝi.ro/

Verb

ἀνεγείρω • (anegeírō)

1. wake up, rouse

Inflection

   Present: ἀνἐγείρω, ἀνἐγείρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνἐγείρω	ἀνἐγείρεις	ἀνἐγείρει	ἀνἐγείρετον	ἀνἐγείρετον	ἀνἐγείρομεν	ἀνἐγείρετε	ἀνἐγείρουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνἐγείρω	ἀνἐγείρῃς	ἀνἐγείρῃ	ἀνἐγείρητον	ἀνἐγείρητον	ἀνἐγείρωμεν	ἀνἐγείρητε	ἀνἐγείρωσῐ(ν)
	optative	ἀνἐγείροιμῐ	ἀνἐγείροις	ἀνἐγείροι	ἀνἐγείροιτον	ἀνἐγειροίτην	ἀνἐγείροιμεν	ἀνἐγείροιτε	ἀνἐγείροιεν
	imperative		ἀνἔγειρε	ἀνἐγειρέτω	ἀνἐγείρετον	ἀνἐγειρέτων		ἀνἐγείρετε	ἀνἐγειρόντων
middle/ passive	indicative	ἀνἐγείρομαι	ἀνἐγείρῃ, ἀνἐγείρει	ἀνἐγείρεται	ἀνἐγείρεσθον	ἀνἐγείρεσθον	ἀνἐγειρόμεθᾰ	ἀνἐγείρεσθε	ἀνἐγείρονται
	subjunctive	ἀνἐγείρωμαι	ἀνἐγείρῃ	ἀνἐγείρηται	ἀνἐγείρησθον	ἀνἐγείρησθον	ἀνἐγειρώμεθᾰ	ἀνἐγείρησθε	ἀνἐγείρωνται
	optative	ἀνἐγειροίμην	ἀνἐγείροιο	ἀνἐγείροιτο	ἀνἐγείροισθον	ἀνἐγειροίσθην	ἀνἐγειροίμεθᾰ	ἀνἐγείροισθε	ἀνἐγείροιντο
	imperative		ἀνἐγείρου	ἀνἐγειρέσθω	ἀνἐγείρεσθον	ἀνἐγειρέσθων		ἀνἐγείρεσθε	ἀνἐγειρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνἐγείρειν				ἀνἐγείρεσθαι
participle	m	ἀνἐγείρων				ἀνἐγειρόμενος
	f	ἀνἐγείρουσᾰ				ἀνἐγειρομένη
	n	ἀνἐγεῖρον				ἀνἐγειρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀνἤγειρον, ἀνἠγειρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνἤγειρον	ἀνἤγειρες	ἀνἤγειρε(ν)	ἀνἠγείρετον	ἀνἠγειρέτην	ἀνἠγείρομεν	ἀνἠγείρετε	ἀνἤγειρον
middle/ passive	indicative	ἀνἠγειρόμην	ἀνἠγείρου	ἀνἠγείρετο	ἀνἠγείρεσθον	ἀνἠγειρέσθην	ἀνἠγειρόμεθᾰ	ἀνἠγείρεσθε	ἀνἠγείροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀνἐγερέω, ἀνἐγερέομαι, ἀνἐγερθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνἐγερέω	ἀνἐγερέεις	ἀνἐγερέει	ἀνἐγερέετον	ἀνἐγερέετον	ἀνἐγερέομεν	ἀνἐγερέετε	ἀνἐγερέουσῐ(ν)
	optative	ἀνἐγερέοιμῐ	ἀνἐγερέοις	ἀνἐγερέοι	ἀνἐγερέοιτον	ἀνἐγερεοίτην	ἀνἐγερέοιμεν	ἀνἐγερέοιτε	ἀνἐγερέοιεν
middle	indicative	ἀνἐγερέομαι	ἀνἐγερέῃ, ἀνἐγερέει	ἀνἐγερέεται	ἀνἐγερέεσθον	ἀνἐγερέεσθον	ἀνἐγερεόμεθᾰ	ἀνἐγερέεσθε	ἀνἐγερέονται
	optative	ἀνἐγερεοίμην	ἀνἐγερέοιο	ἀνἐγερέοιτο	ἀνἐγερέοισθον	ἀνἐγερεοίσθην	ἀνἐγερεοίμεθᾰ	ἀνἐγερέοισθε	ἀνἐγερέοιντο
passive	indicative	ἀνἐγερθήσομαι	ἀνἐγερθήσῃ	ἀνἐγερθήσεται	ἀνἐγερθήσεσθον	ἀνἐγερθήσεσθον	ἀνἐγερθησόμεθᾰ	ἀνἐγερθήσεσθε	ἀνἐγερθήσονται
	optative	ἀνἐγερθησοίμην	ἀνἐγερθήσοιο	ἀνἐγερθήσοιτο	ἀνἐγερθήσοισθον	ἀνἐγερθησοίσθην	ἀνἐγερθησοίμεθᾰ	ἀνἐγερθήσοισθε	ἀνἐγερθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀνἐγερέειν			ἀνἐγερέεσθαι		ἀνἐγερθήσεσθαι
participle	m	ἀνἐγερέων			ἀνἐγερεόμενος		ἀνἐγερθησόμενος
	f	ἀνἐγερέουσᾰ			ἀνἐγερεομένη		ἀνἐγερθησομένη
	n	ἀνἐγερέον			ἀνἐγερεόμενον		ἀνἐγερθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀνἐγερῶ, ἀνἐγεροῦμαι, ἀνἐγερθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνἐγερῶ	ἀνἐγερεῖς	ἀνἐγερεῖ	ἀνἐγερεῖτον	ἀνἐγερεῖτον	ἀνἐγεροῦμεν	ἀνἐγερεῖτε	ἀνἐγεροῦσῐ(ν)
	optative	ἀνἐγεροίην, ἀνἐγεροῖμῐ	ἀνἐγεροίης, ἀνἐγεροῖς	ἀνἐγεροίη, ἀνἐγεροῖ	ἀνἐγεροῖτον, ἀνἐγεροίητον	ἀνἐγεροίτην, ἀνἐγεροιήτην	ἀνἐγεροῖμεν, ἀνἐγεροίημεν	ἀνἐγεροῖτε, ἀνἐγεροίητε	ἀνἐγεροῖεν, ἀνἐγεροίησᾰν
middle	indicative	ἀνἐγεροῦμαι	ἀνἐγερῇ	ἀνἐγερεῖται	ἀνἐγερεῖσθον	ἀνἐγερεῖσθον	ἀνἐγερούμεθᾰ	ἀνἐγερεῖσθε	ἀνἐγεροῦνται
	optative	ἀνἐγεροίμην	ἀνἐγεροῖο	ἀνἐγεροῖτο	ἀνἐγεροῖσθον	ἀνἐγεροίσθην	ἀνἐγεροίμεθᾰ	ἀνἐγεροῖσθε	ἀνἐγεροῖντο
passive	indicative	ἀνἐγερθήσομαι	ἀνἐγερθήσῃ	ἀνἐγερθήσεται	ἀνἐγερθήσεσθον	ἀνἐγερθήσεσθον	ἀνἐγερθησόμεθᾰ	ἀνἐγερθήσεσθε	ἀνἐγερθήσονται
	optative	ἀνἐγερθησοίμην	ἀνἐγερθήσοιο	ἀνἐγερθήσοιτο	ἀνἐγερθήσοισθον	ἀνἐγερθησοίσθην	ἀνἐγερθησοίμεθᾰ	ἀνἐγερθήσοισθε	ἀνἐγερθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀνἐγερεῖν			ἀνἐγερεῖσθαι		ἀνἐγερθήσεσθαι
participle	m	ἀνἐγερῶν			ἀνἐγερούμενος		ἀνἐγερθησόμενος
	f	ἀνἐγεροῦσᾰ			ἀνἐγερουμένη		ἀνἐγερθησομένη
	n	ἀνἐγεροῦν			ἀνἐγερούμενον		ἀνἐγερθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀνἤγειρᾰ, ἀνἠγειρᾰ́μην, ἀνἠγέρθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνἤγειρᾰ	ἀνἤγειρᾰς	ἀνἤγειρε(ν)	ἀνἠγείρᾰτον	ἀνἠγειρᾰ́την	ἀνἠγείρᾰμεν	ἀνἠγείρᾰτε	ἀνἤγειρᾰν
	subjunctive	ἀνἐγείρω	ἀνἐγείρῃς	ἀνἐγείρῃ	ἀνἐγείρητον	ἀνἐγείρητον	ἀνἐγείρωμεν	ἀνἐγείρητε	ἀνἐγείρωσῐ(ν)
	optative	ἀνἐγείραιμῐ	ἀνἐγείρειᾰς, ἀνἐγείραις	ἀνἐγείρειε(ν), ἀνἐγείραι	ἀνἐγείραιτον	ἀνἐγειραίτην	ἀνἐγείραιμεν	ἀνἐγείραιτε	ἀνἐγείρειᾰν, ἀνἐγείραιεν
	imperative		ἀνἔγειρον	ἀνἐγειρᾰ́τω	ἀνἐγείρᾰτον	ἀνἐγειρᾰ́των		ἀνἐγείρᾰτε	ἀνἐγειρᾰ́ντων
middle	indicative	ἀνἠγειρᾰ́μην	ἀνἠγείρω	ἀνἠγείρᾰτο	ἀνἠγείρᾰσθον	ἀνἠγειρᾰ́σθην	ἀνἠγειρᾰ́μεθᾰ	ἀνἠγείρᾰσθε	ἀνἠγείρᾰντο
	subjunctive	ἀνἐγείρωμαι	ἀνἐγείρῃ	ἀνἐγείρηται	ἀνἐγείρησθον	ἀνἐγείρησθον	ἀνἐγειρώμεθᾰ	ἀνἐγείρησθε	ἀνἐγείρωνται
	optative	ἀνἐγειραίμην	ἀνἐγείραιο	ἀνἐγείραιτο	ἀνἐγείραισθον	ἀνἐγειραίσθην	ἀνἐγειραίμεθᾰ	ἀνἐγείραισθε	ἀνἐγείραιντο
	imperative		ἀνἔγειραι	ἀνἐγειρᾰ́σθω	ἀνἐγείρᾰσθον	ἀνἐγειρᾰ́σθων		ἀνἐγείρᾰσθε	ἀνἐγειρᾰ́σθων
passive	indicative	ἀνἠγέρθην	ἀνἠγέρθης	ἀνἠγέρθη	ἀνἠγέρθητον	ἀνἠγερθήτην	ἀνἠγέρθημεν	ἀνἠγέρθητε	ἀνἠγέρθησᾰν
	subjunctive	ἀνἐγερθῶ	ἀνἐγερθῇς	ἀνἐγερθῇ	ἀνἐγερθῆτον	ἀνἐγερθῆτον	ἀνἐγερθῶμεν	ἀνἐγερθῆτε	ἀνἐγερθῶσῐ(ν)
	optative	ἀνἐγερθείην	ἀνἐγερθείης	ἀνἐγερθείη	ἀνἐγερθεῖτον, ἀνἐγερθείητον	ἀνἐγερθείτην, ἀνἐγερθειήτην	ἀνἐγερθεῖμεν, ἀνἐγερθείημεν	ἀνἐγερθεῖτε, ἀνἐγερθείητε	ἀνἐγερθεῖεν, ἀνἐγερθείησᾰν
	imperative		ἀνἐγέρθητῐ	ἀνἐγερθήτω	ἀνἐγέρθητον	ἀνἐγερθήτων		ἀνἐγέρθητε	ἀνἐγερθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀνἐγεῖραι			ἀνἐγείρᾰσθαι		ἀνἐγερθῆναι
participle	m	ἀνἐγείρᾱς			ἀνἐγειρᾰ́μενος		ἀνἐγερθείς
	f	ἀνἐγείρᾱσᾰ			ἀνἐγειρᾰμένη		ἀνἐγερθεῖσᾰ
	n	ἀνἐγεῖρᾰν			ἀνἐγειρᾰ́μενον		ἀνἐγερθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀνἐγήγερκᾰ, ἀνἐγήγερμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνἐγήγερκᾰ	ἀνἐγήγερκᾰς	ἀνἐγήγερκε(ν)	ἀνἐγηγέρκᾰτον	ἀνἐγηγέρκᾰτον	ἀνἐγηγέρκᾰμεν	ἀνἐγηγέρκᾰτε	ἀνἐγηγέρκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνἐγηγέρκω	ἀνἐγηγέρκῃς	ἀνἐγηγέρκῃ	ἀνἐγηγέρκητον	ἀνἐγηγέρκητον	ἀνἐγηγέρκωμεν	ἀνἐγηγέρκητε	ἀνἐγηγέρκωσῐ(ν)
	optative	ἀνἐγηγέρκοιμῐ, ἀνἐγηγερκοίην	ἀνἐγηγέρκοις, ἀνἐγηγερκοίης	ἀνἐγηγέρκοι, ἀνἐγηγερκοίη	ἀνἐγηγέρκοιτον	ἀνἐγηγερκοίτην	ἀνἐγηγέρκοιμεν	ἀνἐγηγέρκοιτε	ἀνἐγηγέρκοιεν
	imperative		ἀνἐγήγερκε	ἀνἐγηγερκέτω	ἀνἐγηγέρκετον	ἀνἐγηγερκέτων		ἀνἐγηγέρκετε	ἀνἐγηγερκόντων
middle/ passive	indicative	ἀνἐγήγερμαι	ἀνἐγήγερσαι	ἀνἐγήγερται	ἀνἐγήγερθον	ἀνἐγήγερθον	ἀνἐγηγέρμεθᾰ	ἀνἐγήγερθε	ἀνἐγηγέρᾰται
	subjunctive	ἀνἐγηγερμένος ὦ	ἀνἐγηγερμένος ᾖς	ἀνἐγηγερμένος ᾖ	ἀνἐγηγερμένω ἦτον	ἀνἐγηγερμένω ἦτον	ἀνἐγηγερμένοι ὦμεν	ἀνἐγηγερμένοι ἦτε	ἀνἐγηγερμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀνἐγηγερμένος εἴην	ἀνἐγηγερμένος εἴης	ἀνἐγηγερμένος εἴη	ἀνἐγηγερμένω εἴητον/εἶτον	ἀνἐγηγερμένω εἰήτην/εἴτην	ἀνἐγηγερμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀνἐγηγερμένοι εἴητε/εἶτε	ἀνἐγηγερμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀνἐγήγερσο	ἀνἐγηγέρθω	ἀνἐγήγερθον	ἀνἐγηγέρθων		ἀνἐγήγερθε	ἀνἐγηγέρθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνἐγηγερκέναι				ἀνἐγηγέρθαι
participle	m	ἀνἐγηγερκώς				ἀνἐγηγερμένος
	f	ἀνἐγηγερκυῖᾰ				ἀνἐγηγερμένη
	n	ἀνἐγηγερκός				ἀνἐγηγερμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀνἐγηγέρκειν, ἀνἐγηγέρμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνἐγηγέρκειν, ἀνἐγηγέρκη	ἀνἐγηγέρκεις, ἀνἐγηγέρκης	ἀνἐγηγέρκει(ν)	ἀνἐγηγέρκετον	ἀνἐγηγερκέτην	ἀνἐγηγέρκεμεν	ἀνἐγηγέρκετε	ἀνἐγηγέρκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀνἐγηγέρμην	ἀνἐγήγερσο	ἀνἐγήγερτο	ἀνἐγήγερθον	ἀνἐγηγέρθην	ἀνἐγηγέρμεθᾰ	ἀνἐγήγερθε	ἀνἐγηγέρᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.