ἐγείρω

See also: εγείρω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἔγρω (égrō)

Etymology

From Proto-Hellenic *egéřřō, from Proto-Indo-European *h₁ger- (“to awake”). Cognate with English Gregory, as well as Sanskrit जागृ (jāgṛ, “to be awake, alert”); see the Sanskrit for more cognates.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.ɡěː.rɔː/ → /eˈʝi.ro/ → /eˈʝi.ro/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.ɡěː.rɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈɡi.ro/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈʝi.ro/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈʝi.ro/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈʝi.ro/

Verb

ἐγείρω • (egeírō)

1. (active voice)
   1. to awaken, wake up, rouse, stir
   2. to rouse, stir up

      ἐπὶ δὲ Ζεὺς Τρῶας ἔγειρεν. (Iliad 15.567)

      And Zeus aroused the Trojans.

   3. to raise from the dead, or from a sick bed, resurrect
   4. to raise or erect a building
2. (mediopassive)
   1. to wake, keep watch
   2. to rouse oneself, be excited

Inflection

   Present: ἐγείρω, ἐγείρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγείρω	ἐγείρεις	ἐγείρει	ἐγείρετον	ἐγείρετον	ἐγείρομεν	ἐγείρετε	ἐγείρουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐγείρω	ἐγείρῃς	ἐγείρῃ	ἐγείρητον	ἐγείρητον	ἐγείρωμεν	ἐγείρητε	ἐγείρωσῐ(ν)
	optative	ἐγείροιμῐ	ἐγείροις	ἐγείροι	ἐγείροιτον	ἐγειροίτην	ἐγείροιμεν	ἐγείροιτε	ἐγείροιεν
	imperative		ἔγειρε	ἐγειρέτω	ἐγείρετον	ἐγειρέτων		ἐγείρετε	ἐγειρόντων
middle/ passive	indicative	ἐγείρομαι	ἐγείρῃ, ἐγείρει	ἐγείρεται	ἐγείρεσθον	ἐγείρεσθον	ἐγειρόμεθᾰ	ἐγείρεσθε	ἐγείρονται
	subjunctive	ἐγείρωμαι	ἐγείρῃ	ἐγείρηται	ἐγείρησθον	ἐγείρησθον	ἐγειρώμεθᾰ	ἐγείρησθε	ἐγείρωνται
	optative	ἐγειροίμην	ἐγείροιο	ἐγείροιτο	ἐγείροισθον	ἐγειροίσθην	ἐγειροίμεθᾰ	ἐγείροισθε	ἐγείροιντο
	imperative		ἐγείρου	ἐγειρέσθω	ἐγείρεσθον	ἐγειρέσθων		ἐγείρεσθε	ἐγειρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐγείρειν				ἐγείρεσθαι
participle	m	ἐγείρων				ἐγειρόμενος
	f	ἐγείρουσᾰ				ἐγειρομένη
	n	ἐγεῖρον				ἐγειρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἐγέρρω, ἐγέρρομαι (Aeolic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγέρρω	ἐγέρρεις	ἐγέρρει	ἐγέρρετον	ἐγέρρετον	ἐγέρρομεν	ἐγέρρετε	ἐγέρρουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐγέρρω	ἐγέρρῃς	ἐγέρρῃ	ἐγέρρητον	ἐγέρρητον	ἐγέρρωμεν	ἐγέρρητε	ἐγέρρωσῐ(ν)
	optative	ἐγέρροιμῐ	ἐγέρροις	ἐγέρροι	ἐγέρροιτον	ἐγερροίτην	ἐγέρροιμεν	ἐγέρροιτε	ἐγέρροιεν
	imperative		ἔγερρε	ἐγερρέτω	ἐγέρρετον	ἐγερρέτων		ἐγέρρετε	ἐγερρόντων
middle/ passive	indicative	ἐγέρρομαι	ἐγέρρεαι	ἐγέρρεται	ἐγέρρεσθον	ἐγέρρεσθον	ἐγερρόμεθᾰ	ἐγέρρεσθε	ἐγέρρονται
	subjunctive	ἐγέρρωμαι	ἐγέρρηαι	ἐγέρρηται	ἐγέρρησθον	ἐγέρρησθον	ἐγερρώμεθᾰ	ἐγέρρησθε	ἐγέρρωνται
	optative	ἐγερροίμην	ἐγέρροιο	ἐγέρροιτο	ἐγέρροισθον	ἐγερροίσθην	ἐγερροίμεθᾰ	ἐγέρροισθε	ἐγέρροιντο
	imperative		ἐγέρρεο	ἐγερρέσθω	ἐγέρρεσθον	ἐγερρέσθων		ἐγέρρεσθε	ἐγερρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐγέρρειν				ἐγέρρεσθαι
participle	m	ἐγέρρων				ἐγερρόμενος
	f	ἐγέρρουσᾰ				ἐγερρομένη
	n	ἐγέρρον				ἐγερρόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἤγειρον, ἠγειρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤγειρον	ἤγειρες	ἤγειρε(ν)	ἠγείρετον	ἠγειρέτην	ἠγείρομεν	ἠγείρετε	ἤγειρον
middle/ passive	indicative	ἠγειρόμην	ἠγείρου	ἠγείρετο	ἠγείρεσθον	ἠγειρέσθην	ἠγειρόμεθᾰ	ἠγείρεσθε	ἠγείροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἤγερρον, ἠγερρόμην (Aeolic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤγερρον	ἤγερρες	ἤγερρε(ν)	ἠγέρρετον	ἠγερρέτην	ἠγέρρομεν	ἠγέρρετε	ἤγερρον
middle/ passive	indicative	ἠγερρόμην	ἠγέρρου	ἠγέρρετο	ἠγέρρεσθον	ἠγερρέσθην	ἠγερρόμεθᾰ	ἠγέρρεσθε	ἠγέρροντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔγειρον, ἐγειρόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔγειρον	ἔγειρες	ἔγειρε(ν)	ἐγείρετον	ἐγειρέτην	ἐγείρομεν	ἐγείρετε	ἔγειρον
middle/ passive	indicative	ἐγειρόμην	ἐγείρου	ἐγείρετο	ἐγείρεσθον	ἐγειρέσθην	ἐγειρόμε(σ)θᾰ	ἐγείρεσθε	ἐγείροντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐγερέω, ἐγερέομαι, ἐγερθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγερέω	ἐγερέεις	ἐγερέει	ἐγερέετον	ἐγερέετον	ἐγερέομεν	ἐγερέετε	ἐγερέουσῐ(ν)
	optative	ἐγερέοιμῐ	ἐγερέοις	ἐγερέοι	ἐγερέοιτον	ἐγερεοίτην	ἐγερέοιμεν	ἐγερέοιτε	ἐγερέοιεν
middle	indicative	ἐγερέομαι	ἐγερέῃ, ἐγερέει	ἐγερέεται	ἐγερέεσθον	ἐγερέεσθον	ἐγερεόμεθᾰ	ἐγερέεσθε	ἐγερέονται
	optative	ἐγερεοίμην	ἐγερέοιο	ἐγερέοιτο	ἐγερέοισθον	ἐγερεοίσθην	ἐγερεοίμεθᾰ	ἐγερέοισθε	ἐγερέοιντο
passive	indicative	ἐγερθήσομαι	ἐγερθήσῃ	ἐγερθήσεται	ἐγερθήσεσθον	ἐγερθήσεσθον	ἐγερθησόμεθᾰ	ἐγερθήσεσθε	ἐγερθήσονται
	optative	ἐγερθησοίμην	ἐγερθήσοιο	ἐγερθήσοιτο	ἐγερθήσοισθον	ἐγερθησοίσθην	ἐγερθησοίμεθᾰ	ἐγερθήσοισθε	ἐγερθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐγερέειν			ἐγερέεσθαι		ἐγερθήσεσθαι
participle	m	ἐγερέων			ἐγερεόμενος		ἐγερθησόμενος
	f	ἐγερέουσᾰ			ἐγερεομένη		ἐγερθησομένη
	n	ἐγερέον			ἐγερεόμενον		ἐγερθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐγερῶ, ἐγεροῦμαι, ἐγερθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγερῶ	ἐγερεῖς	ἐγερεῖ	ἐγερεῖτον	ἐγερεῖτον	ἐγεροῦμεν	ἐγερεῖτε	ἐγεροῦσῐ(ν)
	optative	ἐγεροίην, ἐγεροῖμῐ	ἐγεροίης, ἐγεροῖς	ἐγεροίη, ἐγεροῖ	ἐγεροῖτον, ἐγεροίητον	ἐγεροίτην, ἐγεροιήτην	ἐγεροῖμεν, ἐγεροίημεν	ἐγεροῖτε, ἐγεροίητε	ἐγεροῖεν, ἐγεροίησᾰν
middle	indicative	ἐγεροῦμαι	ἐγερῇ	ἐγερεῖται	ἐγερεῖσθον	ἐγερεῖσθον	ἐγερούμεθᾰ	ἐγερεῖσθε	ἐγεροῦνται
	optative	ἐγεροίμην	ἐγεροῖο	ἐγεροῖτο	ἐγεροῖσθον	ἐγεροίσθην	ἐγεροίμεθᾰ	ἐγεροῖσθε	ἐγεροῖντο
passive	indicative	ἐγερθήσομαι	ἐγερθήσῃ	ἐγερθήσεται	ἐγερθήσεσθον	ἐγερθήσεσθον	ἐγερθησόμεθᾰ	ἐγερθήσεσθε	ἐγερθήσονται
	optative	ἐγερθησοίμην	ἐγερθήσοιο	ἐγερθήσοιτο	ἐγερθήσοισθον	ἐγερθησοίσθην	ἐγερθησοίμεθᾰ	ἐγερθήσοισθε	ἐγερθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐγερεῖν			ἐγερεῖσθαι		ἐγερθήσεσθαι
participle	m	ἐγερῶν			ἐγερούμενος		ἐγερθησόμενος
	f	ἐγεροῦσᾰ			ἐγερουμένη		ἐγερθησομένη
	n	ἐγεροῦν			ἐγερούμενον		ἐγερθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἤγειρᾰ, ἠγειρᾰ́μην, ἠγέρθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤγειρᾰ	ἤγειρᾰς	ἤγειρε(ν)	ἠγείρᾰτον	ἠγειρᾰ́την	ἠγείρᾰμεν	ἠγείρᾰτε	ἤγειρᾰν
	subjunctive	ἐγείρω	ἐγείρῃς	ἐγείρῃ	ἐγείρητον	ἐγείρητον	ἐγείρωμεν	ἐγείρητε	ἐγείρωσῐ(ν)
	optative	ἐγείραιμῐ	ἐγείρειᾰς, ἐγείραις	ἐγείρειε(ν), ἐγείραι	ἐγείραιτον	ἐγειραίτην	ἐγείραιμεν	ἐγείραιτε	ἐγείρειᾰν, ἐγείραιεν
	imperative		ἔγειρον	ἐγειρᾰ́τω	ἐγείρᾰτον	ἐγειρᾰ́των		ἐγείρᾰτε	ἐγειρᾰ́ντων
middle	indicative	ἠγειρᾰ́μην	ἠγείρω	ἠγείρᾰτο	ἠγείρᾰσθον	ἠγειρᾰ́σθην	ἠγειρᾰ́μεθᾰ	ἠγείρᾰσθε	ἠγείρᾰντο
	subjunctive	ἐγείρωμαι	ἐγείρῃ	ἐγείρηται	ἐγείρησθον	ἐγείρησθον	ἐγειρώμεθᾰ	ἐγείρησθε	ἐγείρωνται
	optative	ἐγειραίμην	ἐγείραιο	ἐγείραιτο	ἐγείραισθον	ἐγειραίσθην	ἐγειραίμεθᾰ	ἐγείραισθε	ἐγείραιντο
	imperative		ἔγειραι	ἐγειρᾰ́σθω	ἐγείρᾰσθον	ἐγειρᾰ́σθων		ἐγείρᾰσθε	ἐγειρᾰ́σθων
passive	indicative	ἠγέρθην	ἠγέρθης	ἠγέρθη	ἠγέρθητον	ἠγερθήτην	ἠγέρθημεν	ἠγέρθητε	ἠγέρθησᾰν
	subjunctive	ἐγερθῶ	ἐγερθῇς	ἐγερθῇ	ἐγερθῆτον	ἐγερθῆτον	ἐγερθῶμεν	ἐγερθῆτε	ἐγερθῶσῐ(ν)
	optative	ἐγερθείην	ἐγερθείης	ἐγερθείη	ἐγερθεῖτον, ἐγερθείητον	ἐγερθείτην, ἐγερθειήτην	ἐγερθεῖμεν, ἐγερθείημεν	ἐγερθεῖτε, ἐγερθείητε	ἐγερθεῖεν, ἐγερθείησᾰν
	imperative		ἐγέρθητῐ	ἐγερθήτω	ἐγέρθητον	ἐγερθήτων		ἐγέρθητε	ἐγερθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐγεῖραι			ἐγείρᾰσθαι		ἐγερθῆναι
participle	m	ἐγείρᾱς			ἐγειρᾰ́μενος		ἐγερθείς
	f	ἐγείρᾱσᾰ			ἐγειρᾰμένη		ἐγερθεῖσᾰ
	n	ἐγεῖρᾰν			ἐγειρᾰ́μενον		ἐγερθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἤγειρᾰ, ἠγειρᾰ́μην, ἠγέρθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤγειρᾰ	ἤγειρᾰς	ἤγειρε(ν)	ἠγείρᾰτον	ἠγειρᾰ́την	ἠγείρᾰμεν	ἠγείρᾰτε	ἤγειρᾰν
	subjunctive	ἐγείρω, ἐγείρωμῐ	ἐγείρῃς, ἐγείρῃσθᾰ	ἐγείρῃ, ἐγείρῃσῐ	ἐγείρητον	ἐγείρητον	ἐγείρωμεν	ἐγείρητε	ἐγείρωσῐ(ν)
	optative	ἐγείραιμῐ	ἐγείραις, ἐγείραισθᾰ, ἐγείρειᾰς	ἐγείρειε(ν), ἐγείραι	ἐγειρεῖτον	ἐγειρείτην	ἐγειρεῖμεν	ἐγειρεῖτε	ἐγειρεῖεν
	imperative		ἔγειρον	ἐγειρᾰ́τω	ἐγείρᾰτον	ἐγειρᾰ́των		ἐγείρᾰτε	ἐγειρᾰ́ντων
middle	indicative	ἠγειρᾰ́μην	ἠγείρᾰο	ἠγείρᾰτο	ἠγείρᾰσθον	ἠγειρᾰ́σθην	ἠγειρᾰ́με(σ)θᾰ	ἠγείρᾰσθε	ἠγείρᾰντο
	subjunctive	ἐγείρωμαι	ἐγείρηαι	ἐγείρηται	ἐγείρησθον	ἐγείρησθον	ἐγειρώμε(σ)θᾰ	ἐγείρησθε	ἐγείρωνται
	optative	ἐγειραίμην	ἐγείραιο	ἐγείραιτο	ἐγείραισθον	ἐγειραίσθην	ἐγειραίμε(σ)θᾰ	ἐγείραισθε	ἐγειραίᾰτο
	imperative		ἔγειραι	ἐγειρᾰ́σθω	ἐγείρᾰσθον	ἐγειρᾰ́σθων		ἐγείρᾰσθε	ἐγειρᾰ́σθων
passive	indicative	ἠγέρθην	ἠγέρθης	ἠγέρθη	ἠγέρθητον	ἠγερθήτην	ἠγέρθημεν	ἠγέρθητε	ἠγέρθησᾰν, ἤγερθεν
	subjunctive	ἐγερθῶ	ἐγερθῇς	ἐγερθῇ	ἐγερθῆτον	ἐγερθῆτον	ἐγερθῶμεν	ἐγερθῆτε	ἐγερθῶσῐ(ν)
	optative	ἐγερθείην	ἐγερθείης	ἐγερθείη	ἐγερθεῖτον, ἐγερθείητον	ἐγερθείτην, ἐγερθειήτην	ἐγερθεῖμεν, ἐγερθείημεν	ἐγερθεῖτε, ἐγερθείητε	ἐγέρθειεν, ἐγερθείησᾰν
	imperative		ἐγέρθητῐ	ἐγερθήτω	ἐγέρθητον	ἐγερθήτων		ἐγέρθητε	ἐγερθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐγεῖραι/ἐγειρᾰ́μεν/ἐγειρᾰμέναι			ἐγείρᾰσθαι		ἐγερθῆναι/ἐγερθήμεναι
participle	m	ἐγείρᾱς			ἐγειρᾰ́μενος		ἐγερθείς
	f	ἐγείρᾱσᾰ			ἐγειρᾰμένη		ἐγερθεῖσᾰ
	n	ἐγεῖρᾰν			ἐγειρᾰ́μενον		ἐγερθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔγειρᾰ, ἐγειρᾰ́μην, ἐγέρθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔγειρᾰ	ἔγειρᾰς	ἔγειρε(ν)	ἐγείρᾰτον	ἐγειρᾰ́την	ἐγείρᾰμεν	ἐγείρᾰτε	ἔγειρᾰν
middle	indicative	ἐγειρᾰ́μην	ἐγείρᾰο	ἐγείρᾰτο	ἐγείρᾰσθον	ἐγειρᾰ́σθην	ἐγειρᾰ́με(σ)θᾰ	ἐγείρᾰσθε	ἐγείρᾰντο
passive	indicative	ἐγέρθην	ἐγέρθης	ἐγέρθη	ἐγέρθητον	ἐγερθήτην	ἐγέρθημεν	ἐγέρθητε	ἐγέρθησᾰν, ἔγερθεν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἠγρόμην (Poetic, in passive sense)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἠγρόμην	ἤγρου	ἤγρετο	ἤγρεσθον	ἠγρέσθην	ἠγρόμεθᾰ	ἤγρεσθε	ἤγροντο
	subjunctive	ἔγρωμαι	ἔγρῃ	ἔγρηται	ἔγρησθον	ἔγρησθον	ἐγρώμεθᾰ	ἔγρησθε	ἔγρωνται
	optative	ἐγροίμην	ἔγροιο	ἔγροιτο	ἔγροισθον	ἐγροίσθην	ἐγροίμεθᾰ	ἔγροισθε	ἔγροιντο
	imperative		ἐγροῦ	ἐγρέσθω	ἔγρεσθον	ἐγρέσθων		ἔγρεσθε	ἐγρέσθων
					middle
infinitive					ἐγρέσθαι
participle	m				ἐγρόμενος
	f				ἐγρομένη
	n				ἐγρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐγρόμην (Poetic, in passive sense)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐγρόμην	ἔγρεο	ἔγρετο	ἔγρεσθον	ἐγρέσθην	ἐγρόμε(σ)θᾰ	ἔγρεσθε	ἔγροντο
	subjunctive	ἔγρωμαι	ἔγρηαι	ἔγρηται	ἔγρησθον	ἔγρησθον	ἐγρώμε(σ)θᾰ	ἔγρησθε	ἔγρωνται
	optative	ἐγροίμην	ἔγροιο	ἔγροιτο	ἔγροισθον	ἐγροίσθην	ἐγροίμε(σ)θᾰ	ἔγροισθε	ἐγροίᾰτο
	imperative		ἔγρεο	ἐγρέσθω	ἔγρεσθον	ἐγρέσθων		ἔγρεσθε	ἐγρέσθων
					middle
infinitive					ἐγρέσθαι
participle	m				ἐγρόμενος
	f				ἐγρομένη
	n				ἐγρόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐγήγερκᾰ, ἐγήγερμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγήγερκᾰ	ἐγήγερκᾰς	ἐγήγερκε(ν)	ἐγηγέρκᾰτον	ἐγηγέρκᾰτον	ἐγηγέρκᾰμεν	ἐγηγέρκᾰτε	ἐγηγέρκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐγηγέρκω	ἐγηγέρκῃς	ἐγηγέρκῃ	ἐγηγέρκητον	ἐγηγέρκητον	ἐγηγέρκωμεν	ἐγηγέρκητε	ἐγηγέρκωσῐ(ν)
	optative	ἐγηγέρκοιμῐ, ἐγηγερκοίην	ἐγηγέρκοις, ἐγηγερκοίης	ἐγηγέρκοι, ἐγηγερκοίη	ἐγηγέρκοιτον	ἐγηγερκοίτην	ἐγηγέρκοιμεν	ἐγηγέρκοιτε	ἐγηγέρκοιεν
	imperative		ἐγήγερκε	ἐγηγερκέτω	ἐγηγέρκετον	ἐγηγερκέτων		ἐγηγέρκετε	ἐγηγερκόντων
middle/ passive	indicative	ἐγήγερμαι	ἐγήγερσαι	ἐγήγερται	ἐγήγερθον	ἐγήγερθον	ἐγηγέρμεθᾰ	ἐγήγερθε	ἐγηγέρᾰται
	subjunctive	ἐγηγερμένος ὦ	ἐγηγερμένος ᾖς	ἐγηγερμένος ᾖ	ἐγηγερμένω ἦτον	ἐγηγερμένω ἦτον	ἐγηγερμένοι ὦμεν	ἐγηγερμένοι ἦτε	ἐγηγερμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐγηγερμένος εἴην	ἐγηγερμένος εἴης	ἐγηγερμένος εἴη	ἐγηγερμένω εἴητον/εἶτον	ἐγηγερμένω εἰήτην/εἴτην	ἐγηγερμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐγηγερμένοι εἴητε/εἶτε	ἐγηγερμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐγήγερσο	ἐγηγέρθω	ἐγήγερθον	ἐγηγέρθων		ἐγήγερθε	ἐγηγέρθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐγηγερκέναι				ἐγηγέρθαι
participle	m	ἐγηγερκώς				ἐγηγερμένος
	f	ἐγηγερκυῖᾰ				ἐγηγερμένη
	n	ἐγηγερκός				ἐγηγερμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐγρήγορᾰ (as present)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγρήγορᾰ	ἐγρήγορᾰς	ἐγρήγορε(ν)	ἐγρηγόρᾰτον	ἐγρηγόρᾰτον	ἐγρηγόρᾰμεν	ἐγρηγόρᾰτε	ἐγρηγόρᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐγρηγόρω	ἐγρηγόρῃς	ἐγρηγόρῃ	ἐγρηγόρητον	ἐγρηγόρητον	ἐγρηγόρωμεν	ἐγρηγόρητε	ἐγρηγόρωσῐ(ν)
	optative	ἐγρηγόροιμῐ, ἐγρηγοροίην	ἐγρηγόροις, ἐγρηγοροίης	ἐγρηγόροι, ἐγρηγοροίη	ἐγρηγόροιτον	ἐγρηγοροίτην	ἐγρηγόροιμεν	ἐγρηγόροιτε	ἐγρηγόροιεν
	imperative		ἐγρήγορε	ἐγρηγορέτω	ἐγρηγόρετον	ἐγρηγορέτων		ἐγρηγόρετε	ἐγρηγορόντων
		active
infinitive		ἐγρηγορέναι
participle	m	ἐγρηγορώς
	f	ἐγρηγορυῖᾰ
	n	ἐγρηγορός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐγηγέρκειν, ἐγηγέρμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγηγέρκειν, ἐγηγέρκη	ἐγηγέρκεις, ἐγηγέρκης	ἐγηγέρκει(ν)	ἐγηγέρκετον	ἐγηγερκέτην	ἐγηγέρκεμεν	ἐγηγέρκετε	ἐγηγέρκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐγηγέρμην	ἐγήγερσο	ἐγήγερτο	ἐγήγερθον	ἐγηγέρθην	ἐγηγέρμεθᾰ	ἐγήγερθε	ἐγηγέρᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἠγρηγόρειν (as imperfect)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠγρηγόρειν, ἠγρηγόρη	ἠγρηγόρεις, ἠγρηγόρης	ἠγρηγόρει(ν)	ἠγρηγόρετον	ἠγρηγορέτην	ἠγρηγόρεμεν	ἠγρηγόρετε	ἠγρηγόρεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνεγείρω (anegeírō)
• ἀντεγείρω (antegeírō)
• γρηγορέω (grēgoréō)
• διεγείρω (diegeírō)
• ἐγρεκύδοιμος (egrekúdoimos)
• ἐγρεμάχης (egremákhēs)
• ἐγρέμοθος (egrémothos)
• ἐγρηγορέω (egrēgoréō)
• ἐγρήγορος (egrḗgoros)
• ἐγρήσσω (egrḗssō)
• ἐξεγείρω (exegeírō)
• ἐπεγείρω (epegeírō)
• παρεγείρω (paregeírō)
• περιεγείρω (periegeírō)
• προεγείρω (proegeírō)
• προσεγείρω (prosegeírō)
• συνεγείρω (sunegeírō)
• ὑπεγείρω (hupegeírō)

Related terms

• Γρηγόριος (Grēgórios)
• ἔγερσις (égersis)
• ἐγερτέον (egertéon)
• ἐγερτήριον (egertḗrion)
• ἐγερτί (egertí)
• ἐγερτικός (egertikós)
• ἐγερτός (egertós)
• ἐγρηγορικός (egrēgorikós)
• ἐγρήγορσις (egrḗgorsis)
• ἐγρηγορτί (egrēgortí)
• ἐγρήσσω (egrḗssō)

Descendants

• Greek: εγείρω (egeíro), γέρνω (gérno)

Further reading

• “ἐγείρω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἐγείρω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ἐγείρω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἐγείρω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἐγείρω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἐγείρω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἐγείρω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G1453 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Rix, Helmut, editor (2001), Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN