ἀντανάγω

Ancient Greek

Etymology

ἀντι- (anti-) +‎ ἀνα- (ana-) +‎ ἄγω (ágō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /an.ta.ná.ɡɔː/ → /an.taˈna.ɣo/ → /an.daˈna.ɣo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.ta.ná.ɡɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /an.taˈna.ɡo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /an.taˈna.ɣo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /an.taˈna.ɣo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /an.daˈna.ɣo/

Verb

ἀντανάγω • (antanágō)

1. to lead up against
2. to bring up or out instead

Conjugation

   Present: ἀντᾰνᾰ́γω, ἀντᾰνᾰ́γομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντᾰνᾰ́γω	ἀντᾰνᾰ́γεις	ἀντᾰνᾰ́γει	ἀντᾰνᾰ́γετον	ἀντᾰνᾰ́γετον	ἀντᾰνᾰ́γομεν	ἀντᾰνᾰ́γετε	ἀντᾰνᾰ́γουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀντᾰνᾰ́γω	ἀντᾰνᾰ́γῃς	ἀντᾰνᾰ́γῃ	ἀντᾰνᾰ́γητον	ἀντᾰνᾰ́γητον	ἀντᾰνᾰ́γωμεν	ἀντᾰνᾰ́γητε	ἀντᾰνᾰ́γωσῐ(ν)
	optative	ἀντᾰνᾰ́γοιμῐ	ἀντᾰνᾰ́γοις	ἀντᾰνᾰ́γοι	ἀντᾰνᾰ́γοιτον	ἀντᾰνᾰγοίτην	ἀντᾰνᾰ́γοιμεν	ἀντᾰνᾰ́γοιτε	ἀντᾰνᾰ́γοιεν
	imperative		ἀντᾰ́νᾰγε	ἀντᾰνᾰγέτω	ἀντᾰνᾰ́γετον	ἀντᾰνᾰγέτων		ἀντᾰνᾰ́γετε	ἀντᾰνᾰγόντων
middle/ passive	indicative	ἀντᾰνᾰ́γομαι	ἀντᾰνᾰ́γῃ, ἀντᾰνᾰ́γει	ἀντᾰνᾰ́γεται	ἀντᾰνᾰ́γεσθον	ἀντᾰνᾰ́γεσθον	ἀντᾰνᾰγόμεθᾰ	ἀντᾰνᾰ́γεσθε	ἀντᾰνᾰ́γονται
	subjunctive	ἀντᾰνᾰ́γωμαι	ἀντᾰνᾰ́γῃ	ἀντᾰνᾰ́γηται	ἀντᾰνᾰ́γησθον	ἀντᾰνᾰ́γησθον	ἀντᾰνᾰγώμεθᾰ	ἀντᾰνᾰ́γησθε	ἀντᾰνᾰ́γωνται
	optative	ἀντᾰνᾰγοίμην	ἀντᾰνᾰ́γοιο	ἀντᾰνᾰ́γοιτο	ἀντᾰνᾰ́γοισθον	ἀντᾰνᾰγοίσθην	ἀντᾰνᾰγοίμεθᾰ	ἀντᾰνᾰ́γοισθε	ἀντᾰνᾰ́γοιντο
	imperative		ἀντᾰνᾰ́γου	ἀντᾰνᾰγέσθω	ἀντᾰνᾰ́γεσθον	ἀντᾰνᾰγέσθων		ἀντᾰνᾰ́γεσθε	ἀντᾰνᾰγέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀντᾰνᾰ́γειν				ἀντᾰνᾰ́γεσθαι
participle	m	ἀντᾰνᾰ́γων				ἀντᾰνᾰγόμενος
	f	ἀντᾰνᾰ́γουσᾰ				ἀντᾰνᾰγομένη
	n	ἀντᾰνᾰ́γον				ἀντᾰνᾰγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀντᾰνῆγον, ἀντᾰνηγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντᾰνῆγον	ἀντᾰνῆγες	ἀντᾰνῆγε(ν)	ἀντᾰνήγετον	ἀντᾰνηγέτην	ἀντᾰνήγομεν	ἀντᾰνήγετε	ἀντᾰνῆγον
middle/ passive	indicative	ἀντᾰνηγόμην	ἀντᾰνήγου	ἀντᾰνήγετο	ἀντᾰνήγεσθον	ἀντᾰνηγέσθην	ἀντᾰνηγόμεθᾰ	ἀντᾰνήγεσθε	ἀντᾰνήγοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀντᾰνᾰ́ξω, ἀντᾰνᾰ́ξομαι, ἀντᾰνᾰχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντᾰνᾰ́ξω	ἀντᾰνᾰ́ξεις	ἀντᾰνᾰ́ξει	ἀντᾰνᾰ́ξετον	ἀντᾰνᾰ́ξετον	ἀντᾰνᾰ́ξομεν	ἀντᾰνᾰ́ξετε	ἀντᾰνᾰ́ξουσῐ(ν)
	optative	ἀντᾰνᾰ́ξοιμῐ	ἀντᾰνᾰ́ξοις	ἀντᾰνᾰ́ξοι	ἀντᾰνᾰ́ξοιτον	ἀντᾰνᾰξοίτην	ἀντᾰνᾰ́ξοιμεν	ἀντᾰνᾰ́ξοιτε	ἀντᾰνᾰ́ξοιεν
middle	indicative	ἀντᾰνᾰ́ξομαι	ἀντᾰνᾰ́ξῃ, ἀντᾰνᾰ́ξει	ἀντᾰνᾰ́ξεται	ἀντᾰνᾰ́ξεσθον	ἀντᾰνᾰ́ξεσθον	ἀντᾰνᾰξόμεθᾰ	ἀντᾰνᾰ́ξεσθε	ἀντᾰνᾰ́ξονται
	optative	ἀντᾰνᾰξοίμην	ἀντᾰνᾰ́ξοιο	ἀντᾰνᾰ́ξοιτο	ἀντᾰνᾰ́ξοισθον	ἀντᾰνᾰξοίσθην	ἀντᾰνᾰξοίμεθᾰ	ἀντᾰνᾰ́ξοισθε	ἀντᾰνᾰ́ξοιντο
passive	indicative	ἀντᾰνᾰχθήσομαι	ἀντᾰνᾰχθήσῃ	ἀντᾰνᾰχθήσεται	ἀντᾰνᾰχθήσεσθον	ἀντᾰνᾰχθήσεσθον	ἀντᾰνᾰχθησόμεθᾰ	ἀντᾰνᾰχθήσεσθε	ἀντᾰνᾰχθήσονται
	optative	ἀντᾰνᾰχθησοίμην	ἀντᾰνᾰχθήσοιο	ἀντᾰνᾰχθήσοιτο	ἀντᾰνᾰχθήσοισθον	ἀντᾰνᾰχθησοίσθην	ἀντᾰνᾰχθησοίμεθᾰ	ἀντᾰνᾰχθήσοισθε	ἀντᾰνᾰχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀντᾰνᾰ́ξειν			ἀντᾰνᾰ́ξεσθαι		ἀντᾰνᾰχθήσεσθαι
participle	m	ἀντᾰνᾰ́ξων			ἀντᾰνᾰξόμενος		ἀντᾰνᾰχθησόμενος
	f	ἀντᾰνᾰ́ξουσᾰ			ἀντᾰνᾰξομένη		ἀντᾰνᾰχθησομένη
	n	ἀντᾰνᾰ́ξον			ἀντᾰνᾰξόμενον		ἀντᾰνᾰχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀντᾰνήγᾰγον, ἀντᾰνηγᾰγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντᾰνήγᾰγον	ἀντᾰνήγᾰγες	ἀντᾰνήγᾰγε(ν)	ἀντᾰνηγᾰ́γετον	ἀντᾰνηγᾰγέτην	ἀντᾰνηγᾰ́γομεν	ἀντᾰνηγᾰ́γετε	ἀντᾰνήγᾰγον
	subjunctive	ἀντᾰνᾰγᾰ́γω	ἀντᾰνᾰγᾰ́γῃς	ἀντᾰνᾰγᾰ́γῃ	ἀντᾰνᾰγᾰ́γητον	ἀντᾰνᾰγᾰ́γητον	ἀντᾰνᾰγᾰ́γωμεν	ἀντᾰνᾰγᾰ́γητε	ἀντᾰνᾰγᾰ́γωσῐ(ν)
	optative	ἀντᾰνᾰγᾰ́γοιμῐ	ἀντᾰνᾰγᾰ́γοις	ἀντᾰνᾰγᾰ́γοι	ἀντᾰνᾰγᾰ́γοιτον	ἀντᾰνᾰγᾰγοίτην	ἀντᾰνᾰγᾰ́γοιμεν	ἀντᾰνᾰγᾰ́γοιτε	ἀντᾰνᾰγᾰ́γοιεν
	imperative		ἀντᾰνᾰ́γᾰγε	ἀντᾰνᾰγᾰγέτω	ἀντᾰνᾰγᾰ́γετον	ἀντᾰνᾰγᾰγέτων		ἀντᾰνᾰγᾰ́γετε	ἀντᾰνᾰγᾰγόντων
middle	indicative	ἀντᾰνηγᾰγόμην	ἀντᾰνηγᾰ́γου	ἀντᾰνηγᾰ́γετο	ἀντᾰνηγᾰ́γεσθον	ἀντᾰνηγᾰγέσθην	ἀντᾰνηγᾰγόμεθᾰ	ἀντᾰνηγᾰ́γεσθε	ἀντᾰνηγᾰ́γοντο
	subjunctive	ἀντᾰνᾰγᾰ́γωμαι	ἀντᾰνᾰγᾰ́γῃ	ἀντᾰνᾰγᾰ́γηται	ἀντᾰνᾰγᾰ́γησθον	ἀντᾰνᾰγᾰ́γησθον	ἀντᾰνᾰγᾰγώμεθᾰ	ἀντᾰνᾰγᾰ́γησθε	ἀντᾰνᾰγᾰ́γωνται
	optative	ἀντᾰνᾰγᾰγοίμην	ἀντᾰνᾰγᾰ́γοιο	ἀντᾰνᾰγᾰ́γοιτο	ἀντᾰνᾰγᾰ́γοισθον	ἀντᾰνᾰγᾰγοίσθην	ἀντᾰνᾰγᾰγοίμεθᾰ	ἀντᾰνᾰγᾰ́γοισθε	ἀντᾰνᾰγᾰ́γοιντο
	imperative		ἀντᾰνᾰγᾰγοῦ	ἀντᾰνᾰγᾰγέσθω	ἀντᾰνᾰγᾰ́γεσθον	ἀντᾰνᾰγᾰγέσθων		ἀντᾰνᾰγᾰ́γεσθε	ἀντᾰνᾰγᾰγέσθων
		active			middle
infinitive		ἀντᾰνᾰγᾰγεῖν			ἀντᾰνᾰγᾰγέσθαι
participle	m	ἀντᾰνᾰγᾰγών			ἀντᾰνᾰγᾰγόμενος
	f	ἀντᾰνᾰγᾰγοῦσᾰ			ἀντᾰνᾰγᾰγομένη
	n	ἀντᾰνᾰγᾰγόν			ἀντᾰνᾰγᾰγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀντᾰνῆξᾰ, ἀντᾰνηξᾰ́μην, ἀντᾰνήχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντᾰνῆξᾰ	ἀντᾰνῆξᾰς	ἀντᾰνῆξε(ν)	ἀντᾰνήξᾰτον	ἀντᾰνηξᾰ́την	ἀντᾰνήξᾰμεν	ἀντᾰνήξᾰτε	ἀντᾰνῆξᾰν
	subjunctive	ἀντᾰνᾰ́ξω	ἀντᾰνᾰ́ξῃς	ἀντᾰνᾰ́ξῃ	ἀντᾰνᾰ́ξητον	ἀντᾰνᾰ́ξητον	ἀντᾰνᾰ́ξωμεν	ἀντᾰνᾰ́ξητε	ἀντᾰνᾰ́ξωσῐ(ν)
	optative	ἀντᾰνᾰ́ξαιμῐ	ἀντᾰνᾰ́ξειᾰς, ἀντᾰνᾰ́ξαις	ἀντᾰνᾰ́ξειε(ν), ἀντᾰνᾰ́ξαι	ἀντᾰνᾰ́ξαιτον	ἀντᾰνᾰξαίτην	ἀντᾰνᾰ́ξαιμεν	ἀντᾰνᾰ́ξαιτε	ἀντᾰνᾰ́ξειᾰν, ἀντᾰνᾰ́ξαιεν
	imperative		ἀντᾰ́νᾰξον	ἀντᾰνᾰξᾰ́τω	ἀντᾰνᾰ́ξᾰτον	ἀντᾰνᾰξᾰ́των		ἀντᾰνᾰ́ξᾰτε	ἀντᾰνᾰξᾰ́ντων
middle	indicative	ἀντᾰνηξᾰ́μην	ἀντᾰνήξω	ἀντᾰνήξᾰτο	ἀντᾰνήξᾰσθον	ἀντᾰνηξᾰ́σθην	ἀντᾰνηξᾰ́μεθᾰ	ἀντᾰνήξᾰσθε	ἀντᾰνήξᾰντο
	subjunctive	ἀντᾰνᾰ́ξωμαι	ἀντᾰνᾰ́ξῃ	ἀντᾰνᾰ́ξηται	ἀντᾰνᾰ́ξησθον	ἀντᾰνᾰ́ξησθον	ἀντᾰνᾰξώμεθᾰ	ἀντᾰνᾰ́ξησθε	ἀντᾰνᾰ́ξωνται
	optative	ἀντᾰνᾰξαίμην	ἀντᾰνᾰ́ξαιο	ἀντᾰνᾰ́ξαιτο	ἀντᾰνᾰ́ξαισθον	ἀντᾰνᾰξαίσθην	ἀντᾰνᾰξαίμεθᾰ	ἀντᾰνᾰ́ξαισθε	ἀντᾰνᾰ́ξαιντο
	imperative		ἀντᾰ́νᾰξαι	ἀντᾰνᾰξᾰ́σθω	ἀντᾰνᾰ́ξᾰσθον	ἀντᾰνᾰξᾰ́σθων		ἀντᾰνᾰ́ξᾰσθε	ἀντᾰνᾰξᾰ́σθων
passive	indicative	ἀντᾰνήχθην	ἀντᾰνήχθης	ἀντᾰνήχθη	ἀντᾰνήχθητον	ἀντᾰνηχθήτην	ἀντᾰνήχθημεν	ἀντᾰνήχθητε	ἀντᾰνήχθησᾰν
	subjunctive	ἀντᾰνᾰχθῶ	ἀντᾰνᾰχθῇς	ἀντᾰνᾰχθῇ	ἀντᾰνᾰχθῆτον	ἀντᾰνᾰχθῆτον	ἀντᾰνᾰχθῶμεν	ἀντᾰνᾰχθῆτε	ἀντᾰνᾰχθῶσῐ(ν)
	optative	ἀντᾰνᾰχθείην	ἀντᾰνᾰχθείης	ἀντᾰνᾰχθείη	ἀντᾰνᾰχθεῖτον, ἀντᾰνᾰχθείητον	ἀντᾰνᾰχθείτην, ἀντᾰνᾰχθειήτην	ἀντᾰνᾰχθεῖμεν, ἀντᾰνᾰχθείημεν	ἀντᾰνᾰχθεῖτε, ἀντᾰνᾰχθείητε	ἀντᾰνᾰχθεῖεν, ἀντᾰνᾰχθείησᾰν
	imperative		ἀντᾰνᾰ́χθητῐ	ἀντᾰνᾰχθήτω	ἀντᾰνᾰ́χθητον	ἀντᾰνᾰχθήτων		ἀντᾰνᾰ́χθητε	ἀντᾰνᾰχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀντᾰνᾰ́ξαι			ἀντᾰνᾰ́ξᾰσθαι		ἀντᾰνᾰχθῆναι
participle	m	ἀντᾰνᾰ́ξᾱς			ἀντᾰνᾰξᾰ́μενος		ἀντᾰνᾰχθείς
	f	ἀντᾰνᾰ́ξᾱσᾰ			ἀντᾰνᾰξᾰμένη		ἀντᾰνᾰχθεῖσᾰ
	n	ἀντᾰνᾰ́ξᾰν			ἀντᾰνᾰξᾰ́μενον		ἀντᾰνᾰχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀντᾰνῆχᾰ, ἀντᾰνῆγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντᾰνῆχᾰ	ἀντᾰνῆχᾰς	ἀντᾰνῆχε(ν)	ἀντᾰνήχᾰτον	ἀντᾰνήχᾰτον	ἀντᾰνήχᾰμεν	ἀντᾰνήχᾰτε	ἀντᾰνήχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀντᾰνήχω	ἀντᾰνήχῃς	ἀντᾰνήχῃ	ἀντᾰνήχητον	ἀντᾰνήχητον	ἀντᾰνήχωμεν	ἀντᾰνήχητε	ἀντᾰνήχωσῐ(ν)
	optative	ἀντᾰνήχοιμῐ, ἀντᾰνηχοίην	ἀντᾰνήχοις, ἀντᾰνηχοίης	ἀντᾰνήχοι, ἀντᾰνηχοίη	ἀντᾰνήχοιτον	ἀντᾰνηχοίτην	ἀντᾰνήχοιμεν	ἀντᾰνήχοιτε	ἀντᾰνήχοιεν
	imperative		ἀντᾰνῆχε	ἀντᾰνηχέτω	ἀντᾰνήχετον	ἀντᾰνηχέτων		ἀντᾰνήχετε	ἀντᾰνηχόντων
middle/ passive	indicative	ἀντᾰνῆγμαι	ἀντᾰνῆξαι	ἀντᾰνῆκται	ἀντᾰνῆχθον	ἀντᾰνῆχθον	ἀντᾰνήγμεθᾰ	ἀντᾰνῆχθε	ἀντᾰνήγᾰται
	subjunctive	ἀντᾰνηγμένος ὦ	ἀντᾰνηγμένος ᾖς	ἀντᾰνηγμένος ᾖ	ἀντᾰνηγμένω ἦτον	ἀντᾰνηγμένω ἦτον	ἀντᾰνηγμένοι ὦμεν	ἀντᾰνηγμένοι ἦτε	ἀντᾰνηγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀντᾰνηγμένος εἴην	ἀντᾰνηγμένος εἴης	ἀντᾰνηγμένος εἴη	ἀντᾰνηγμένω εἴητον/εἶτον	ἀντᾰνηγμένω εἰήτην/εἴτην	ἀντᾰνηγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀντᾰνηγμένοι εἴητε/εἶτε	ἀντᾰνηγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀντᾰνῆξο	ἀντᾰνήχθω	ἀντᾰνῆχθον	ἀντᾰνήχθων		ἀντᾰνῆχθε	ἀντᾰνήχθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀντᾰνηχέναι				ἀντᾰνῆχθαι
participle	m	ἀντᾰνηχώς				ἀντᾰνηγμένος
	f	ἀντᾰνηχυῖᾰ				ἀντᾰνηγμένη
	n	ἀντᾰνηχός				ἀντᾰνηγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ἀντανάγω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀντανάγω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀντανάγω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • put idem, page 660.