ἀντιπαρατάσσομαι

See also: αντιπαρατάσσομαι

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀντιπαρατάττομαι (antiparatáttomai) — Attic

Etymology

From ἀντι- (anti-) +‎ παρατάσσομαι (paratássomai).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /an.ti.pa.ra.tás.sɔː/ → /an.ti.pa.raˈtas.so/ → /an.di.pa.raˈta.so/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.ti.pa.ra.tás.sɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /an.ti.pa.raˈtas.so/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /an.ti.pa.raˈtas.so/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /an.ti.pa.raˈtas.so/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /an.di.pa.raˈta.so/

Verb

ἀντῐπᾰρᾰτάσσω • (antiparatássō)

1. to stand in hostile array [+dative = against]

Conjugation

   Present: ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσομαι	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσῃ, ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσει	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσεται	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσεσθον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσεσθον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰσσόμεθᾰ	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσεσθε	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσονται
	subjunctive	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσωμαι	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσῃ	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσηται	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσησθον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσησθον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰσσώμεθᾰ	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσησθε	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσωνται
	optative	ἀντῐπᾰρᾰτᾰσσοίμην	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσοιο	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσοιτο	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσοισθον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰσσοίσθην	ἀντῐπᾰρᾰτᾰσσοίμεθᾰ	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσοισθε	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσοιντο
	imperative		ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσου	ἀντῐπᾰρᾰτᾰσσέσθω	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσεσθον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰσσέσθων		ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσεσθε	ἀντῐπᾰρᾰτᾰσσέσθων
						middle/passive
infinitive						ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́σσεσθαι
participle	m					ἀντῐπᾰρᾰτᾰσσόμενος
	f					ἀντῐπᾰρᾰτᾰσσομένη
	n					ἀντῐπᾰρᾰτᾰσσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀντῐπᾰρετᾰσσόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀντῐπᾰρετᾰσσόμην	ἀντῐπᾰρετᾰ́σσου	ἀντῐπᾰρετᾰ́σσετο	ἀντῐπᾰρετᾰ́σσεσθον	ἀντῐπᾰρετᾰσσέσθην	ἀντῐπᾰρετᾰσσόμεθᾰ	ἀντῐπᾰρετᾰ́σσεσθε	ἀντῐπᾰρετᾰ́σσοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξομαι, ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξομαι	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξῃ, ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξει	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξεται	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξεσθον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξεσθον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰξόμεθᾰ	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξεσθε	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξονται
	optative	ἀντῐπᾰρᾰτᾰξοίμην	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξοιο	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξοιτο	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξοισθον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰξοίσθην	ἀντῐπᾰρᾰτᾰξοίμεθᾰ	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξοισθε	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξοιντο
passive	indicative	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθήσομαι	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθήσῃ	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθήσεται	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθήσεσθον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθήσεσθον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθησόμεθᾰ	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθήσεσθε	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθήσονται
	optative	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθησοίμην	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθήσοιο	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθήσοιτο	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθήσοισθον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθησοίσθην	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθησοίμεθᾰ	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθήσοισθε	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξεσθαι		ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθήσεσθαι
participle	m				ἀντῐπᾰρᾰτᾰξόμενος		ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθησόμενος
	f				ἀντῐπᾰρᾰτᾰξομένη		ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθησομένη
	n				ἀντῐπᾰρᾰτᾰξόμενον		ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀντῐπᾰρετᾰξᾰ́μην, ἀντῐπᾰρετᾰ́χθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀντῐπᾰρετᾰξᾰ́μην	ἀντῐπᾰρετᾰ́ξω	ἀντῐπᾰρετᾰ́ξᾰτο	ἀντῐπᾰρετᾰ́ξᾰσθον	ἀντῐπᾰρετᾰξᾰ́σθην	ἀντῐπᾰρετᾰξᾰ́μεθᾰ	ἀντῐπᾰρετᾰ́ξᾰσθε	ἀντῐπᾰρετᾰ́ξᾰντο
	subjunctive	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξωμαι	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξῃ	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξηται	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξησθον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξησθον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰξώμεθᾰ	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξησθε	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξωνται
	optative	ἀντῐπᾰρᾰτᾰξαίμην	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξαιο	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξαιτο	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξαισθον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰξαίσθην	ἀντῐπᾰρᾰτᾰξαίμεθᾰ	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξαισθε	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξαιντο
	imperative		ἀντῐπᾰρᾰ́τᾰξαι	ἀντῐπᾰρᾰτᾰξᾰ́σθω	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξᾰσθον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰξᾰ́σθων		ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξᾰσθε	ἀντῐπᾰρᾰτᾰξᾰ́σθων
passive	indicative	ἀντῐπᾰρετᾰ́χθην	ἀντῐπᾰρετᾰ́χθης	ἀντῐπᾰρετᾰ́χθη	ἀντῐπᾰρετᾰ́χθητον	ἀντῐπᾰρετᾰχθήτην	ἀντῐπᾰρετᾰ́χθημεν	ἀντῐπᾰρετᾰ́χθητε	ἀντῐπᾰρετᾰ́χθησᾰν
	subjunctive	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθῶ	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθῇς	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθῇ	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθῆτον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθῆτον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθῶμεν	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθῆτε	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθῶσῐ(ν)
	optative	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθείην	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθείης	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθείη	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθεῖτον, ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθείητον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθείτην, ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθειήτην	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθεῖμεν, ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθείημεν	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθεῖτε, ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθείητε	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθεῖεν, ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθείησᾰν
	imperative		ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́χθητῐ	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθήτω	ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́χθητον	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθήτων		ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́χθητε	ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθέντων
					middle		passive
infinitive					ἀντῐπᾰρᾰτᾰ́ξᾰσθαι		ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθῆναι
participle	m				ἀντῐπᾰρᾰτᾰξᾰ́μενος		ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθείς
	f				ἀντῐπᾰρᾰτᾰξᾰμένη		ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθεῖσᾰ
	n				ἀντῐπᾰρᾰτᾰξᾰ́μενον		ἀντῐπᾰρᾰτᾰχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀντῐπᾰρᾰτέτᾰγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀντῐπᾰρᾰτέτᾰγμαι	ἀντῐπᾰρᾰτέτᾰξαι	ἀντῐπᾰρᾰτέτᾰκται	ἀντῐπᾰρᾰτέτᾰχθον	ἀντῐπᾰρᾰτέτᾰχθον	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰ́γμεθᾰ	ἀντῐπᾰρᾰτέτᾰχθε	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰ́γᾰται
	subjunctive	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένος ὦ	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένος ᾖς	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένος ᾖ	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένω ἦτον	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένω ἦτον	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένοι ὦμεν	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένοι ἦτε	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένος εἴην	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένος εἴης	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένος εἴη	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένω εἴητον/εἶτον	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένω εἰήτην/εἴτην	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένοι εἴητε/εἶτε	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀντῐπᾰρᾰτέτᾰξο	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰ́χθω	ἀντῐπᾰρᾰτέτᾰχθον	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰ́χθων		ἀντῐπᾰρᾰτέτᾰχθε	ἀντῐπᾰρᾰτετᾰ́χθων
						middle/passive
infinitive						ἀντῐπᾰρᾰτετᾰ́χθαι
participle	m					ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένος
	f					ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένη
	n					ἀντῐπᾰρᾰτετᾰγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀντῐπᾰρετετᾰ́γμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀντῐπᾰρετετᾰ́γμην	ἀντῐπᾰρετέτᾰξο	ἀντῐπᾰρετέτᾰκτο	ἀντῐπᾰρετέτᾰχθον	ἀντῐπᾰρετετᾰ́χθην	ἀντῐπᾰρετετᾰ́γμεθᾰ	ἀντῐπᾰρετέτᾰχθε	ἀντῐπᾰρετετᾰ́γᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀντιπαράταξις (antiparátaxis)

Further reading

• ἀντιπαρατάσσομαι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀντιπαρατάσσομαι in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• ἀντιπαρατάσσομαι - ΛΟΓΕΙΟΝ (since 2011) Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch) University of Chicago.
• “ἀντιπαρατάσσομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press