ἀξιούμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ak.si.ǔː.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ak.siˈu.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ak.siˈu.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ak.siˈu.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ak.siˈu.me.nos/

Participle

ᾰ̓ξῐούμενος • (axioúmenos) m (feminine ᾰ̓ξῐουμένη, neuter ᾰ̓ξῐούμενον); first/second declension

present mediopassive participle of ᾰ̓ξῐόω (axióō)

Declension

First and second declension of ᾰ̓ξῐούμενος; ᾰ̓ξῐουμένη; ᾰ̓ξῐούμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓ξῐούμενος axioúmenos	ᾰ̓ξῐουμένη axiouménē	ᾰ̓ξῐούμενον axioúmenon	ᾰ̓ξῐουμένω axiouménō	ᾰ̓ξῐουμένᾱ axiouménā	ᾰ̓ξῐουμένω axiouménō	ᾰ̓ξῐούμενοι axioúmenoi	ᾰ̓ξῐούμεναι axioúmenai	ᾰ̓ξῐούμενᾰ axioúmena
Genitive	ᾰ̓ξῐουμένου axiouménou	ᾰ̓ξῐουμένης axiouménēs	ᾰ̓ξῐουμένου axiouménou	ᾰ̓ξῐουμένοιν axiouménoin	ᾰ̓ξῐουμέναιν axiouménain	ᾰ̓ξῐουμένοιν axiouménoin	ᾰ̓ξῐουμένων axiouménōn	ᾰ̓ξῐουμένων axiouménōn	ᾰ̓ξῐουμένων axiouménōn
Dative	ᾰ̓ξῐουμένῳ axiouménōi	ᾰ̓ξῐουμένῃ axiouménēi	ᾰ̓ξῐουμένῳ axiouménōi	ᾰ̓ξῐουμένοιν axiouménoin	ᾰ̓ξῐουμέναιν axiouménain	ᾰ̓ξῐουμένοιν axiouménoin	ᾰ̓ξῐουμένοις axiouménois	ᾰ̓ξῐουμέναις axiouménais	ᾰ̓ξῐουμένοις axiouménois
Accusative	ᾰ̓ξῐούμενον axioúmenon	ᾰ̓ξῐουμένην axiouménēn	ᾰ̓ξῐούμενον axioúmenon	ᾰ̓ξῐουμένω axiouménō	ᾰ̓ξῐουμένᾱ axiouménā	ᾰ̓ξῐουμένω axiouménō	ᾰ̓ξῐουμένους axiouménous	ᾰ̓ξῐουμένᾱς axiouménās	ᾰ̓ξῐούμενᾰ axioúmena
Vocative	ᾰ̓ξῐούμενε axioúmene	ᾰ̓ξῐουμένη axiouménē	ᾰ̓ξῐούμενον axioúmenon	ᾰ̓ξῐουμένω axiouménō	ᾰ̓ξῐουμένᾱ axiouménā	ᾰ̓ξῐουμένω axiouménō	ᾰ̓ξῐούμενοι axioúmenoi	ᾰ̓ξῐούμεναι axioúmenai	ᾰ̓ξῐούμενᾰ axioúmena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ᾰ̓ξῐουμένως axiouménōs			ᾰ̓ξῐουμενώτερος axioumenṓteros			ᾰ̓ξῐουμενώτᾰτος axioumenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.