ἀπεράω

Ancient Greek

Etymology

ἀπο- (apo-) +‎ ἐρᾱ́ω (erā́ō, “to pour forth, vomit”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pe.rǎː.ɔː/ → /a.peˈra.o/ → /a.peˈra.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pe.rǎː.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.peˈra.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.peˈra.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.peˈra.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.peˈra.o/

Verb

ἀπἐρᾱ́ω • (aperā́ō)

1. to vomit, disgorge

Conjugation

   Present: ἀπερᾰ́ω, ἀπερᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπερᾰ́ω	ἀπερᾰ́εις	ἀπερᾰ́ει	ἀπερᾰ́ετον	ἀπερᾰ́ετον	ἀπερᾰ́ομεν	ἀπερᾰ́ετε	ἀπερᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπερᾰ́ω	ἀπερᾰ́ῃς	ἀπερᾰ́ῃ	ἀπερᾰ́ητον	ἀπερᾰ́ητον	ἀπερᾰ́ωμεν	ἀπερᾰ́ητε	ἀπερᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	ἀπερᾰ́οιμῐ	ἀπερᾰ́οις	ἀπερᾰ́οι	ἀπερᾰ́οιτον	ἀπερᾰοίτην	ἀπερᾰ́οιμεν	ἀπερᾰ́οιτε	ἀπερᾰ́οιεν
	imperative		ἀπέρᾰε	ἀπερᾰέτω	ἀπερᾰ́ετον	ἀπερᾰέτων		ἀπερᾰ́ετε	ἀπερᾰόντων
middle/ passive	indicative	ἀπερᾰ́ομαι	ἀπερᾰ́ῃ, ἀπερᾰ́ει	ἀπερᾰ́εται	ἀπερᾰ́εσθον	ἀπερᾰ́εσθον	ἀπερᾰόμεθᾰ	ἀπερᾰ́εσθε	ἀπερᾰ́ονται
	subjunctive	ἀπερᾰ́ωμαι	ἀπερᾰ́ῃ	ἀπερᾰ́ηται	ἀπερᾰ́ησθον	ἀπερᾰ́ησθον	ἀπερᾰώμεθᾰ	ἀπερᾰ́ησθε	ἀπερᾰ́ωνται
	optative	ἀπερᾰοίμην	ἀπερᾰ́οιο	ἀπερᾰ́οιτο	ἀπερᾰ́οισθον	ἀπερᾰοίσθην	ἀπερᾰοίμεθᾰ	ἀπερᾰ́οισθε	ἀπερᾰ́οιντο
	imperative		ἀπερᾰ́ου	ἀπερᾰέσθω	ἀπερᾰ́εσθον	ἀπερᾰέσθων		ἀπερᾰ́εσθε	ἀπερᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπερᾰ́ειν				ἀπερᾰ́εσθαι
participle	m	ἀπερᾰ́ων				ἀπερᾰόμενος
	f	ἀπερᾰ́ουσᾰ				ἀπερᾰομένη
	n	ἀπερᾰ́ον				ἀπερᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀπερῶ, ἀπερῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπερῶ	ἀπερᾷς	ἀπερᾷ	ἀπερᾶτον	ἀπερᾶτον	ἀπερῶμεν	ἀπερᾶτε	ἀπερῶσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπερῶ	ἀπερᾷς	ἀπερᾷ	ἀπερᾶτον	ἀπερᾶτον	ἀπερῶμεν	ἀπερᾶτε	ἀπερῶσῐ(ν)
	optative	ἀπερῴην, ἀπερῷμῐ	ἀπερῴης, ἀπερῷς	ἀπερῴη, ἀπερῷ	ἀπερῷτον, ἀπερῴητον	ἀπερῴτην, ἀπερῳήτην	ἀπερῷμεν, ἀπερῴημεν	ἀπερῷτε, ἀπερῴητε	ἀπερῷεν, ἀπερῴησᾰν
	imperative		ἀπέρᾱ	ἀπερᾱ́τω	ἀπερᾶτον	ἀπερᾱ́των		ἀπερᾶτε	ἀπερώντων
middle/ passive	indicative	ἀπερῶμαι	ἀπερᾷ	ἀπερᾶται	ἀπερᾶσθον	ἀπερᾶσθον	ἀπερώμεθᾰ	ἀπερᾶσθε	ἀπερῶνται
	subjunctive	ἀπερῶμαι	ἀπερᾷ	ἀπερᾶται	ἀπερᾶσθον	ἀπερᾶσθον	ἀπερώμεθᾰ	ἀπερᾶσθε	ἀπερῶνται
	optative	ἀπερῴμην	ἀπερῷο	ἀπερῷτο	ἀπερῷσθον	ἀπερῴσθην	ἀπερῴμεθᾰ	ἀπερῷσθε	ἀπερῷντο
	imperative		ἀπερῶ	ἀπερᾱ́σθω	ἀπερᾶσθον	ἀπερᾱ́σθων		ἀπερᾶσθε	ἀπερᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπερᾶν				ἀπερᾶσθαι
participle	m	ἀπερῶν				ἀπερώμενος
	f	ἀπερῶσᾰ				ἀπερωμένη
	n	ἀπερῶν				ἀπερώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπήρᾰον, ἀπηρᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπήρᾰον	ἀπήρᾰες	ἀπήρᾰε(ν)	ἀπηρᾰ́ετον	ἀπηρᾰέτην	ἀπηρᾰ́ομεν	ἀπηρᾰ́ετε	ἀπήρᾰον
middle/ passive	indicative	ἀπηρᾰόμην	ἀπηρᾰ́ου	ἀπηρᾰ́ετο	ἀπηρᾰ́εσθον	ἀπηρᾰέσθην	ἀπηρᾰόμεθᾰ	ἀπηρᾰ́εσθε	ἀπηρᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπήρων, ἀπηρώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπήρων	ἀπήρᾱς	ἀπήρᾱ	ἀπηρᾶτον	ἀπηρᾱ́την	ἀπηρῶμεν	ἀπηρᾶτε	ἀπήρων
middle/ passive	indicative	ἀπηρώμην	ἀπηρῶ	ἀπηρᾶτο	ἀπηρᾶσθον	ἀπηρᾱ́σθην	ἀπηρώμεθᾰ	ἀπηρᾶσθε	ἀπηρῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀπερᾱ́σω, ἀπερᾱ́σομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπερᾱ́σω	ἀπερᾱ́σεις	ἀπερᾱ́σει	ἀπερᾱ́σετον	ἀπερᾱ́σετον	ἀπερᾱ́σομεν	ἀπερᾱ́σετε	ἀπερᾱ́σουσῐ(ν)
	optative	ἀπερᾱ́σοιμῐ	ἀπερᾱ́σοις	ἀπερᾱ́σοι	ἀπερᾱ́σοιτον	ἀπερᾱσοίτην	ἀπερᾱ́σοιμεν	ἀπερᾱ́σοιτε	ἀπερᾱ́σοιεν
middle	indicative	ἀπερᾱ́σομαι	ἀπερᾱ́σῃ, ἀπερᾱ́σει	ἀπερᾱ́σεται	ἀπερᾱ́σεσθον	ἀπερᾱ́σεσθον	ἀπερᾱσόμεθᾰ	ἀπερᾱ́σεσθε	ἀπερᾱ́σονται
	optative	ἀπερᾱσοίμην	ἀπερᾱ́σοιο	ἀπερᾱ́σοιτο	ἀπερᾱ́σοισθον	ἀπερᾱσοίσθην	ἀπερᾱσοίμεθᾰ	ἀπερᾱ́σοισθε	ἀπερᾱ́σοιντο
		active			middle
infinitive		ἀπερᾱ́σειν			ἀπερᾱ́σεσθαι
participle	m	ἀπερᾱ́σων			ἀπερᾱσόμενος
	f	ἀπερᾱ́σουσᾰ			ἀπερᾱσομένη
	n	ἀπερᾶσον			ἀπερᾱσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπήρᾱσᾰ, ἀπηρᾱσᾰ́μην, ἀπηρᾱ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπήρᾱσᾰ	ἀπήρᾱσᾰς	ἀπήρᾱσε(ν)	ἀπηρᾱ́σᾰτον	ἀπηρᾱσᾰ́την	ἀπηρᾱ́σᾰμεν	ἀπηρᾱ́σᾰτε	ἀπήρᾱσᾰν
	subjunctive	ἀπερᾱ́σω	ἀπερᾱ́σῃς	ἀπερᾱ́σῃ	ἀπερᾱ́σητον	ἀπερᾱ́σητον	ἀπερᾱ́σωμεν	ἀπερᾱ́σητε	ἀπερᾱ́σωσῐ(ν)
	optative	ἀπερᾱ́σαιμῐ	ἀπερᾱ́σειᾰς, ἀπερᾱ́σαις	ἀπερᾱ́σειε(ν), ἀπερᾱ́σαι	ἀπερᾱ́σαιτον	ἀπερᾱσαίτην	ἀπερᾱ́σαιμεν	ἀπερᾱ́σαιτε	ἀπερᾱ́σειᾰν, ἀπερᾱ́σαιεν
	imperative		ἀπέρᾱσον	ἀπερᾱσᾰ́τω	ἀπερᾱ́σᾰτον	ἀπερᾱσᾰ́των		ἀπερᾱ́σᾰτε	ἀπερᾱσᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπηρᾱσᾰ́μην	ἀπηρᾱ́σω	ἀπηρᾱ́σᾰτο	ἀπηρᾱ́σᾰσθον	ἀπηρᾱσᾰ́σθην	ἀπηρᾱσᾰ́μεθᾰ	ἀπηρᾱ́σᾰσθε	ἀπηρᾱ́σᾰντο
	subjunctive	ἀπερᾱ́σωμαι	ἀπερᾱ́σῃ	ἀπερᾱ́σηται	ἀπερᾱ́σησθον	ἀπερᾱ́σησθον	ἀπερᾱσώμεθᾰ	ἀπερᾱ́σησθε	ἀπερᾱ́σωνται
	optative	ἀπερᾱσαίμην	ἀπερᾱ́σαιο	ἀπερᾱ́σαιτο	ἀπερᾱ́σαισθον	ἀπερᾱσαίσθην	ἀπερᾱσαίμεθᾰ	ἀπερᾱ́σαισθε	ἀπερᾱ́σαιντο
	imperative		ἀπέρᾱσαι	ἀπερᾱσᾰ́σθω	ἀπερᾱ́σᾰσθον	ἀπερᾱσᾰ́σθων		ἀπερᾱ́σᾰσθε	ἀπερᾱσᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπηρᾱ́θην	ἀπηρᾱ́θης	ἀπηρᾱ́θη	ἀπηρᾱ́θητον	ἀπηρᾱθήτην	ἀπηρᾱ́θημεν	ἀπηρᾱ́θητε	ἀπηρᾱ́θησᾰν
	subjunctive	ἀπερᾱθῶ	ἀπερᾱθῇς	ἀπερᾱθῇ	ἀπερᾱθῆτον	ἀπερᾱθῆτον	ἀπερᾱθῶμεν	ἀπερᾱθῆτε	ἀπερᾱθῶσῐ(ν)
	optative	ἀπερᾱθείην	ἀπερᾱθείης	ἀπερᾱθείη	ἀπερᾱθεῖτον, ἀπερᾱθείητον	ἀπερᾱθείτην, ἀπερᾱθειήτην	ἀπερᾱθεῖμεν, ἀπερᾱθείημεν	ἀπερᾱθεῖτε, ἀπερᾱθείητε	ἀπερᾱθεῖεν, ἀπερᾱθείησᾰν
	imperative		ἀπερᾱ́θητῐ	ἀπερᾱθήτω	ἀπερᾱ́θητον	ἀπερᾱθήτων		ἀπερᾱ́θητε	ἀπερᾱθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀπερᾶσαι			ἀπερᾱ́σᾰσθαι		ἀπερᾱθῆναι
participle	m	ἀπερᾱ́σᾱς			ἀπερᾱσᾰ́μενος		ἀπερᾱθείς
	f	ἀπερᾱ́σᾱσᾰ			ἀπερᾱσᾰμένη		ἀπερᾱθεῖσᾰ
	n	ἀπερᾶσᾰν			ἀπερᾱσᾰ́μενον		ἀπερᾱθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀπέρᾱκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέρᾱκᾰ	ἀπέρᾱκᾰς	ἀπέρᾱκε(ν)	ἀπερᾱ́κᾰτον	ἀπερᾱ́κᾰτον	ἀπερᾱ́κᾰμεν	ἀπερᾱ́κᾰτε	ἀπερᾱ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπερᾱ́κω	ἀπερᾱ́κῃς	ἀπερᾱ́κῃ	ἀπερᾱ́κητον	ἀπερᾱ́κητον	ἀπερᾱ́κωμεν	ἀπερᾱ́κητε	ἀπερᾱ́κωσῐ(ν)
	optative	ἀπερᾱ́κοιμῐ, ἀπερᾱκοίην	ἀπερᾱ́κοις, ἀπερᾱκοίης	ἀπερᾱ́κοι, ἀπερᾱκοίη	ἀπερᾱ́κοιτον	ἀπερᾱκοίτην	ἀπερᾱ́κοιμεν	ἀπερᾱ́κοιτε	ἀπερᾱ́κοιεν
	imperative		ἀπέρᾱκε	ἀπερᾱκέτω	ἀπερᾱ́κετον	ἀπερᾱκέτων		ἀπερᾱ́κετε	ἀπερᾱκόντων
		active
infinitive		ἀπερᾱκέναι
participle	m	ἀπερᾱκώς
	f	ἀπερᾱκυῖᾰ
	n	ἀπερᾱκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ἀπεράω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀπεράω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀπεράω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press