ἀποβαλών

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.ba.lɔ̌ːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.baˈlon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.βaˈlon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.vaˈlon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.vaˈlon/

Participle

ἀποβᾰλών • (apobalṓn) m (feminine ἀποβᾰλοῦσᾰ, neuter ἀποβᾰλόν); first/third declension

aorist active participle of ἀποβάλλω (apobállō)

Declension

First and third declension of ἀ̆ποβᾰλών; ἀ̆ποβᾰλοῦσᾰ; ἀ̆ποβᾰλόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀ̆ποβᾰλών apobalṓn	ἀ̆ποβᾰλοῦσᾰ apobaloûsa	ἀ̆ποβᾰλόν apobalón	ἀ̆ποβᾰλόντε apobalónte	ἀ̆ποβᾰλούσᾱ apobaloúsā	ἀ̆ποβᾰλόντε apobalónte	ἀ̆ποβᾰλόντες apobalóntes	ἀ̆ποβᾰλοῦσαι apobaloûsai	ἀ̆ποβᾰλόντᾰ apobalónta
Genitive	ἀ̆ποβᾰλόντος apobalóntos	ἀ̆ποβᾰλούσης apobaloúsēs	ἀ̆ποβᾰλόντος apobalóntos	ἀ̆ποβᾰλόντοιν apobalóntoin	ἀ̆ποβᾰλούσαιν apobaloúsain	ἀ̆ποβᾰλόντοιν apobalóntoin	ἀ̆ποβᾰλόντων apobalóntōn	ἀ̆ποβᾰλουσῶν apobalousôn	ἀ̆ποβᾰλόντων apobalóntōn
Dative	ἀ̆ποβᾰλόντῐ apobalónti	ἀ̆ποβᾰλούσῃ apobaloúsēi	ἀ̆ποβᾰλόντῐ apobalónti	ἀ̆ποβᾰλόντοιν apobalóntoin	ἀ̆ποβᾰλούσαιν apobaloúsain	ἀ̆ποβᾰλόντοιν apobalóntoin	ἀ̆ποβᾰλοῦσῐ / ἀ̆ποβᾰλοῦσῐν apobaloûsi(n)	ἀ̆ποβᾰλούσαις apobaloúsais	ἀ̆ποβᾰλοῦσῐ / ἀ̆ποβᾰλοῦσῐν apobaloûsi(n)
Accusative	ἀ̆ποβᾰλόντᾰ apobalónta	ἀ̆ποβᾰλοῦσᾰν apobaloûsan	ἀ̆ποβᾰλόν apobalón	ἀ̆ποβᾰλόντε apobalónte	ἀ̆ποβᾰλούσᾱ apobaloúsā	ἀ̆ποβᾰλόντε apobalónte	ἀ̆ποβᾰλόντᾰς apobalóntas	ἀ̆ποβᾰλούσᾱς apobaloúsās	ἀ̆ποβᾰλόντᾰ apobalónta
Vocative	ἀ̆ποβᾰλών apobalṓn	ἀ̆ποβᾰλοῦσᾰ apobaloûsa	ἀ̆ποβᾰλόν apobalón	ἀ̆ποβᾰλόντε apobalónte	ἀ̆ποβᾰλούσᾱ apobaloúsā	ἀ̆ποβᾰλόντε apobalónte	ἀ̆ποβᾰλόντες apobalóntes	ἀ̆ποβᾰλοῦσαι apobaloûsai	ἀ̆ποβᾰλόντᾰ apobalónta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀ̆ποβᾰλόντως apobalóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.