ἀπορώτατος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.rɔ̌ː.ta.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈro.ta.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈro.ta.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈro.ta.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈro.ta.tos/

Adjective

ἀπορώτᾰτος • (aporṓtatos) m (feminine ἀπορωτᾰ́τη, neuter ἀπορώτᾰτον); first/second declension

superlative degree of ἄπορος (áporos)

Declension

First and second declension of ἀπορώτᾰτος; ἀπορωτᾰ́τη; ἀπορώτᾰτον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀπορώτᾰτος aporṓtatos	ἀπορωτᾰ́τη aporōtátē	ἀπορώτᾰτον aporṓtaton	ἀπορωτᾰ́τω aporōtátō	ἀπορωτᾰ́τᾱ aporōtátā	ἀπορωτᾰ́τω aporōtátō	ἀπορώτᾰτοι aporṓtatoi	ἀπορώτᾰται aporṓtatai	ἀπορώτᾰτᾰ aporṓtata
Genitive	ἀπορωτᾰ́του aporōtátou	ἀπορωτᾰ́της aporōtátēs	ἀπορωτᾰ́του aporōtátou	ἀπορωτᾰ́τοιν aporōtátoin	ἀπορωτᾰ́ταιν aporōtátain	ἀπορωτᾰ́τοιν aporōtátoin	ἀπορωτᾰ́των aporōtátōn	ἀπορωτᾰ́των aporōtátōn	ἀπορωτᾰ́των aporōtátōn
Dative	ἀπορωτᾰ́τῳ aporōtátōi	ἀπορωτᾰ́τῃ aporōtátēi	ἀπορωτᾰ́τῳ aporōtátōi	ἀπορωτᾰ́τοιν aporōtátoin	ἀπορωτᾰ́ταιν aporōtátain	ἀπορωτᾰ́τοιν aporōtátoin	ἀπορωτᾰ́τοις aporōtátois	ἀπορωτᾰ́ταις aporōtátais	ἀπορωτᾰ́τοις aporōtátois
Accusative	ἀπορώτᾰτον aporṓtaton	ἀπορωτᾰ́την aporōtátēn	ἀπορώτᾰτον aporṓtaton	ἀπορωτᾰ́τω aporōtátō	ἀπορωτᾰ́τᾱ aporōtátā	ἀπορωτᾰ́τω aporōtátō	ἀπορωτᾰ́τους aporōtátous	ἀπορωτᾰ́τᾱς aporōtátās	ἀπορώτᾰτᾰ aporṓtata
Vocative	ἀπορώτᾰτε aporṓtate	ἀπορωτᾰ́τη aporōtátē	ἀπορώτᾰτον aporṓtaton	ἀπορωτᾰ́τω aporōtátō	ἀπορωτᾰ́τᾱ aporōtátā	ἀπορωτᾰ́τω aporōtátō	ἀπορώτᾰτοι aporṓtatoi	ἀπορώτᾰται aporṓtatai	ἀπορώτᾰτᾰ aporṓtata
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀπορώτᾰτᾰ aporṓtata			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.