ἀποχωρέω

Ancient Greek

ᾰ̓πο- (apo-, “away from”) +‎ χωρέω (khōréō, “to withdraw”)

ᾰ̓ποχωρέω • (apokhōréō) (Attic)

to go away from, leave
- 2022 May 18, Seumas Macdonald, chapter 4, in Linguae Graecae Per Se Illustrata‎^[1]:
  ὁ οὖν Σωσίᾱς λαμβάνει τὸν σάκκον καὶ ἀποχωρεῖ ἐκ τοῦ οἰνῶνος.
  ho oûn Sōsíās lambánei tòn sákkon kaì apokhōreî ek toû oinônos.
  Then Socias takes the bag and leaves the wine cellar.
to withdraw, retreat
to turn out
to excrete

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓ποχωρῶ	ᾰ̓ποχωρεῖς	ᾰ̓ποχωρεῖ	ᾰ̓ποχωρεῖτον	ᾰ̓ποχωρεῖτον	ᾰ̓ποχωροῦμεν	ᾰ̓ποχωρεῖτε	ᾰ̓ποχωροῦσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓ποχωρῶ	ᾰ̓ποχωρῇς	ᾰ̓ποχωρῇ	ᾰ̓ποχωρῆτον	ᾰ̓ποχωρῆτον	ᾰ̓ποχωρῶμεν	ᾰ̓ποχωρῆτε	ᾰ̓ποχωρῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓ποχωροίην, ᾰ̓ποχωροῖμῐ	ᾰ̓ποχωροίης, ᾰ̓ποχωροῖς	ᾰ̓ποχωροίη, ᾰ̓ποχωροῖ	ᾰ̓ποχωροῖτον, ᾰ̓ποχωροίητον	ᾰ̓ποχωροίτην, ᾰ̓ποχωροιήτην	ᾰ̓ποχωροῖμεν, ᾰ̓ποχωροίημεν	ᾰ̓ποχωροῖτε, ᾰ̓ποχωροίητε	ᾰ̓ποχωροῖεν, ᾰ̓ποχωροίησᾰν
	imperative		ᾰ̓ποχώρει	ᾰ̓ποχωρείτω	ᾰ̓ποχωρεῖτον	ᾰ̓ποχωρείτων		ᾰ̓ποχωρεῖτε	ᾰ̓ποχωρούντων
		active
infinitive		ᾰ̓ποχωρεῖν
participle	m	ᾰ̓ποχωρῶν
	f	ᾰ̓ποχωροῦσᾰ
	n	ᾰ̓ποχωροῦν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓πεχώρουν	ᾰ̓πεχώρεις	ᾰ̓πεχώρει	ᾰ̓πεχωρεῖτον	ᾰ̓πεχωρείτην	ᾰ̓πεχωροῦμεν	ᾰ̓πεχωρεῖτε	ᾰ̓πεχώρουν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ᾰ̓ποχωρήσομαι	ᾰ̓ποχωρήσῃ, ᾰ̓ποχωρήσει	ᾰ̓ποχωρήσεται	ᾰ̓ποχωρήσεσθον	ᾰ̓ποχωρήσεσθον	ᾰ̓ποχωρησόμεθᾰ	ᾰ̓ποχωρήσεσθε	ᾰ̓ποχωρήσονται
middle	optative	ᾰ̓ποχωρησοίμην	ᾰ̓ποχωρήσοιο	ᾰ̓ποχωρήσοιτο	ᾰ̓ποχωρήσοισθον	ᾰ̓ποχωρησοίσθην	ᾰ̓ποχωρησοίμεθᾰ	ᾰ̓ποχωρήσοισθε	ᾰ̓ποχωρήσοιντο
					middle
infinitive					ᾰ̓ποχωρήσεσθαι
participle	m				ᾰ̓ποχωρησόμενος
	f				ᾰ̓ποχωρησομένη
	n				ᾰ̓ποχωρησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓πεχώρησᾰ	ᾰ̓πεχώρησᾰς	ᾰ̓πεχώρησε(ν)	ᾰ̓πεχωρήσᾰτον	ᾰ̓πεχωρησᾰ́την	ᾰ̓πεχωρήσᾰμεν	ᾰ̓πεχωρήσᾰτε	ᾰ̓πεχώρησᾰν
	subjunctive	ᾰ̓ποχωρήσω	ᾰ̓ποχωρήσῃς	ᾰ̓ποχωρήσῃ	ᾰ̓ποχωρήσητον	ᾰ̓ποχωρήσητον	ᾰ̓ποχωρήσωμεν	ᾰ̓ποχωρήσητε	ᾰ̓ποχωρήσωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓ποχωρήσαιμῐ	ᾰ̓ποχωρήσειᾰς, ᾰ̓ποχωρήσαις	ᾰ̓ποχωρήσειε(ν), ᾰ̓ποχωρήσαι	ᾰ̓ποχωρήσαιτον	ᾰ̓ποχωρησαίτην	ᾰ̓ποχωρήσαιμεν	ᾰ̓ποχωρήσαιτε	ᾰ̓ποχωρήσειᾰν, ᾰ̓ποχωρήσαιεν
	imperative		ᾰ̓ποχώρησον	ᾰ̓ποχωρησᾰ́τω	ᾰ̓ποχωρήσᾰτον	ᾰ̓ποχωρησᾰ́των		ᾰ̓ποχωρήσᾰτε	ᾰ̓ποχωρησᾰ́ντων
		active
infinitive		ᾰ̓ποχωρῆσαι
participle	m	ᾰ̓ποχωρήσᾱς
	f	ᾰ̓ποχωρήσᾱσᾰ
	n	ᾰ̓ποχωρῆσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓ποκεχώρηκᾰ	ᾰ̓ποκεχώρηκᾰς	ᾰ̓ποκεχώρηκε(ν)	ᾰ̓ποκεχωρήκᾰτον	ᾰ̓ποκεχωρήκᾰτον	ᾰ̓ποκεχωρήκᾰμεν	ᾰ̓ποκεχωρήκᾰτε	ᾰ̓ποκεχωρήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓ποκεχωρήκω	ᾰ̓ποκεχωρήκῃς	ᾰ̓ποκεχωρήκῃ	ᾰ̓ποκεχωρήκητον	ᾰ̓ποκεχωρήκητον	ᾰ̓ποκεχωρήκωμεν	ᾰ̓ποκεχωρήκητε	ᾰ̓ποκεχωρήκωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓ποκεχωρήκοιμῐ, ᾰ̓ποκεχωρηκοίην	ᾰ̓ποκεχωρήκοις, ᾰ̓ποκεχωρηκοίης	ᾰ̓ποκεχωρήκοι, ᾰ̓ποκεχωρηκοίη	ᾰ̓ποκεχωρήκοιτον	ᾰ̓ποκεχωρηκοίτην	ᾰ̓ποκεχωρήκοιμεν	ᾰ̓ποκεχωρήκοιτε	ᾰ̓ποκεχωρήκοιεν
	imperative		ᾰ̓ποκεχώρηκε	ᾰ̓ποκεχωρηκέτω	ᾰ̓ποκεχωρήκετον	ᾰ̓ποκεχωρηκέτων		ᾰ̓ποκεχωρήκετε	ᾰ̓ποκεχωρηκόντων
		active
infinitive		ᾰ̓ποκεχωρηκέναι
participle	m	ᾰ̓ποκεχωρηκώς
	f	ᾰ̓ποκεχωρηκυῖᾰ
	n	ᾰ̓ποκεχωρηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.