ἀριστολόχεια

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀριστολοχία (aristolokhía)

Etymology

From ἀριστόλοχος (aristólokhos, “well born”) +‎ -εια (-eia).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ris.to.ló.kʰeː.a/ → /a.ris.toˈlo.çi.a/ → /a.ris.toˈlo.çi.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ris.to.ló.kʰeː.a/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ris.toˈlo.kʰi.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ris.toˈlo.çi.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ris.toˈlo.çi.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ris.toˈlo.çi.a/

Noun

ἀριστολόχεια • (aristolókheia) f (genitive ἀριστολοχείᾱς); first declension

1. birthwort (any plant of the genus Aristolochia)

Declension

First declension of ἡ ἀριστολόχειᾰ; τῆς ἀριστολοχείᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ἀριστολόχειᾰ hē aristolókheia	τὼ ἀριστολοχείᾱ tṑ aristolokheíā	αἱ ἀριστολόχειαι hai aristolókheiai
Genitive	τῆς ἀριστολοχείᾱς tês aristolokheíās	τοῖν ἀριστολοχείαιν toîn aristolokheíain	τῶν ἀριστολοχειῶν tôn aristolokheiôn
Dative	τῇ ἀριστολοχείᾳ têi aristolokheíāi	τοῖν ἀριστολοχείαιν toîn aristolokheíain	ταῖς ἀριστολοχείαις taîs aristolokheíais
Accusative	τὴν ἀριστολόχειᾰν tḕn aristolókheian	τὼ ἀριστολοχείᾱ tṑ aristolokheíā	τᾱ̀ς ἀριστολοχείᾱς tā̀s aristolokheíās
Vocative	ἀριστολόχειᾰ aristolókheia	ἀριστολοχείᾱ aristolokheíā	ἀριστολόχειαι aristolókheiai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Latin: aristolochia
• Translingual: Aristolochia

Further reading

• “ἀριστολόχεια”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἀριστολόχεια in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀριστολόχεια in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)