ἀρχιτέκτων

Ancient GreekEdit

From ἀρχι- (arkhi-, “chief”) +‎ τέκτων (téktōn, “builder”).

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ar.kʰi.ték.tɔːn/

(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ar.kʰiˈtɛk.ton/

(4^th CE Koine) IPA^(key): /ar.xiˈtek.ton/

(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ar.çiˈtek.ton/

ἀρχιτέκτων • (arkhitéktōn) m (genitive ἀρχιτέκτονος); third declension

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ἀρχιτέκτων ho arkhitéktōn	τὼ ἀρχιτέκτονε tṑ arkhitéktone	οἱ ἀρχιτέκτονες hoi arkhitéktones
Genitive	τοῦ ἀρχιτέκτονος toû arkhitéktonos	τοῖν ἀρχιτεκτόνοιν toîn arkhitektónoin	τῶν ἀρχιτεκτόνων tôn arkhitektónōn
Dative	τῷ ἀρχιτέκτονῐ tôi arkhitéktoni	τοῖν ἀρχιτεκτόνοιν toîn arkhitektónoin	τοῖς ἀρχιτέκτοσῐ(ν) toîs arkhitéktosi(n)
Accusative	τὸν ἀρχιτέκτονᾰ tòn arkhitéktona	τὼ ἀρχιτέκτονε tṑ arkhitéktone	τοὺς ἀρχιτέκτονᾰς toùs arkhitéktonas
Vocative	ἀρχιτέκτον arkhitékton	ἀρχιτέκτονε arkhitéktone	ἀρχιτέκτονες arkhitéktones
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

ἀρχιτέκτων in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἀρχιτέκτων in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἀρχιτέκτων in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
“G753”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- architect idem, page 38.
- author idem, page 53.
- manager idem, page 511.