ἀτενίζω

Ancient Greek

Etymology

From ἀτενής (atenḗs, “intent”) +‎ -ίζω (-ízō, denominative verb suffix), from τείνω (teínō, “to strain, to exert”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.te.níz.dɔː/ → /a.teˈni.zo/ → /a.teˈni.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.te.níz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.teˈni.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.teˈni.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.teˈni.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.teˈni.zo/

Verb

ἀτενίζω • (atenízō)

1. to gaze intently, to fixate one's eyes (upon), to stare
   • New Testament, Luke 4:20, Translation KJV

     καὶ πτύξας τὸ βιβλίον ἀποδοὺς τῷ ὑπηρέτῃ ἐκάθισεν· καὶ πάντων οἱ ὀφθαλμοὶ ἐν τῇ συναγωγῇ ἦσαν ἀτενίζοντες αὐτῷ.

     And he closed the book, and he gave it again to the minister, and sat down. And the eyes of all them that were in the synagogue were fastened on him.

2. to be fixated on, to focus on, to concentrate on
   • Aristotle, Physics I.9 (192a15), Translation by P. K. Hardie and R. K. Gaye

     ἡ δ' ἑτέρα μοῖρα τῆς ἐναντιώσεως πολλάκις ἂν φαντασθείη τῷ πρὸς τὸ κακοποιὸν αὐτῆς ἀτενίζοντι τὴν διάνοιαν οὐδ' εἶναι τὸ παράπαν.

     But the negative part of the contrariety may often seem, if you concentrate your attention on it as an evil agent, not to exist at all.

Conjugation

   Present: ἀτενῐ́ζω, ἀτενῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀτενῐ́ζω	ἀτενῐ́ζεις	ἀτενῐ́ζει	ἀτενῐ́ζετον	ἀτενῐ́ζετον	ἀτενῐ́ζομεν	ἀτενῐ́ζετε	ἀτενῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀτενῐ́ζω	ἀτενῐ́ζῃς	ἀτενῐ́ζῃ	ἀτενῐ́ζητον	ἀτενῐ́ζητον	ἀτενῐ́ζωμεν	ἀτενῐ́ζητε	ἀτενῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	ἀτενῐ́ζοιμῐ	ἀτενῐ́ζοις	ἀτενῐ́ζοι	ἀτενῐ́ζοιτον	ἀτενῐζοίτην	ἀτενῐ́ζοιμεν	ἀτενῐ́ζοιτε	ἀτενῐ́ζοιεν
	imperative		ἀτένῐζε	ἀτενῐζέτω	ἀτενῐ́ζετον	ἀτενῐζέτων		ἀτενῐ́ζετε	ἀτενῐζόντων
middle/ passive	indicative	ἀτενῐ́ζομαι	ἀτενῐ́ζῃ, ἀτενῐ́ζει	ἀτενῐ́ζεται	ἀτενῐ́ζεσθον	ἀτενῐ́ζεσθον	ἀτενῐζόμεθᾰ	ἀτενῐ́ζεσθε	ἀτενῐ́ζονται
	subjunctive	ἀτενῐ́ζωμαι	ἀτενῐ́ζῃ	ἀτενῐ́ζηται	ἀτενῐ́ζησθον	ἀτενῐ́ζησθον	ἀτενῐζώμεθᾰ	ἀτενῐ́ζησθε	ἀτενῐ́ζωνται
	optative	ἀτενῐζοίμην	ἀτενῐ́ζοιο	ἀτενῐ́ζοιτο	ἀτενῐ́ζοισθον	ἀτενῐζοίσθην	ἀτενῐζοίμεθᾰ	ἀτενῐ́ζοισθε	ἀτενῐ́ζοιντο
	imperative		ἀτενῐ́ζου	ἀτενῐζέσθω	ἀτενῐ́ζεσθον	ἀτενῐζέσθων		ἀτενῐ́ζεσθε	ἀτενῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀτενῐ́ζειν				ἀτενῐ́ζεσθαι
participle	m	ἀτενῐ́ζων				ἀτενῐζόμενος
	f	ἀτενῐ́ζουσᾰ				ἀτενῐζομένη
	n	ἀτενῐ́ζον				ἀτενῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἠτένῐζον, ἠτενῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠτένῐζον	ἠτένῐζες	ἠτένῐζε(ν)	ἠτενῐ́ζετον	ἠτενῐζέτην	ἠτενῐ́ζομεν	ἠτενῐ́ζετε	ἠτένῐζον
middle/ passive	indicative	ἠτενῐζόμην	ἠτενῐ́ζου	ἠτενῐ́ζετο	ἠτενῐ́ζεσθον	ἠτενῐζέσθην	ἠτενῐζόμεθᾰ	ἠτενῐ́ζεσθε	ἠτενῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀτενῐέω, ἀτενῐέομαι, ἀτενῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀτενῐέω	ἀτενῐέεις	ἀτενῐέει	ἀτενῐέετον	ἀτενῐέετον	ἀτενῐέομεν	ἀτενῐέετε	ἀτενῐέουσῐ(ν)
	optative	ἀτενῐέοιμῐ	ἀτενῐέοις	ἀτενῐέοι	ἀτενῐέοιτον	ἀτενῐεοίτην	ἀτενῐέοιμεν	ἀτενῐέοιτε	ἀτενῐέοιεν
middle	indicative	ἀτενῐέομαι	ἀτενῐέῃ, ἀτενῐέει	ἀτενῐέεται	ἀτενῐέεσθον	ἀτενῐέεσθον	ἀτενῐεόμεθᾰ	ἀτενῐέεσθε	ἀτενῐέονται
	optative	ἀτενῐεοίμην	ἀτενῐέοιο	ἀτενῐέοιτο	ἀτενῐέοισθον	ἀτενῐεοίσθην	ἀτενῐεοίμεθᾰ	ἀτενῐέοισθε	ἀτενῐέοιντο
passive	indicative	ἀτενῐσθήσομαι	ἀτενῐσθήσῃ	ἀτενῐσθήσεται	ἀτενῐσθήσεσθον	ἀτενῐσθήσεσθον	ἀτενῐσθησόμεθᾰ	ἀτενῐσθήσεσθε	ἀτενῐσθήσονται
	optative	ἀτενῐσθησοίμην	ἀτενῐσθήσοιο	ἀτενῐσθήσοιτο	ἀτενῐσθήσοισθον	ἀτενῐσθησοίσθην	ἀτενῐσθησοίμεθᾰ	ἀτενῐσθήσοισθε	ἀτενῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀτενῐέειν			ἀτενῐέεσθαι		ἀτενῐσθήσεσθαι
participle	m	ἀτενῐέων			ἀτενῐεόμενος		ἀτενῐσθησόμενος
	f	ἀτενῐέουσᾰ			ἀτενῐεομένη		ἀτενῐσθησομένη
	n	ἀτενῐέον			ἀτενῐεόμενον		ἀτενῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀτενῐῶ, ἀτενῐοῦμαι, ἀτενῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀτενῐῶ	ἀτενῐεῖς	ἀτενῐεῖ	ἀτενῐεῖτον	ἀτενῐεῖτον	ἀτενῐοῦμεν	ἀτενῐεῖτε	ἀτενῐοῦσῐ(ν)
	optative	ἀτενῐοίην, ἀτενῐοῖμῐ	ἀτενῐοίης, ἀτενῐοῖς	ἀτενῐοίη, ἀτενῐοῖ	ἀτενῐοῖτον, ἀτενῐοίητον	ἀτενῐοίτην, ἀτενῐοιήτην	ἀτενῐοῖμεν, ἀτενῐοίημεν	ἀτενῐοῖτε, ἀτενῐοίητε	ἀτενῐοῖεν, ἀτενῐοίησᾰν
middle	indicative	ἀτενῐοῦμαι	ἀτενῐῇ	ἀτενῐεῖται	ἀτενῐεῖσθον	ἀτενῐεῖσθον	ἀτενῐούμεθᾰ	ἀτενῐεῖσθε	ἀτενῐοῦνται
	optative	ἀτενῐοίμην	ἀτενῐοῖο	ἀτενῐοῖτο	ἀτενῐοῖσθον	ἀτενῐοίσθην	ἀτενῐοίμεθᾰ	ἀτενῐοῖσθε	ἀτενῐοῖντο
passive	indicative	ἀτενῐσθήσομαι	ἀτενῐσθήσῃ	ἀτενῐσθήσεται	ἀτενῐσθήσεσθον	ἀτενῐσθήσεσθον	ἀτενῐσθησόμεθᾰ	ἀτενῐσθήσεσθε	ἀτενῐσθήσονται
	optative	ἀτενῐσθησοίμην	ἀτενῐσθήσοιο	ἀτενῐσθήσοιτο	ἀτενῐσθήσοισθον	ἀτενῐσθησοίσθην	ἀτενῐσθησοίμεθᾰ	ἀτενῐσθήσοισθε	ἀτενῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀτενῐεῖν			ἀτενῐεῖσθαι		ἀτενῐσθήσεσθαι
participle	m	ἀτενῐῶν			ἀτενῐούμενος		ἀτενῐσθησόμενος
	f	ἀτενῐοῦσᾰ			ἀτενῐουμένη		ἀτενῐσθησομένη
	n	ἀτενῐοῦν			ἀτενῐούμενον		ἀτενῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἠτένῐσᾰ, ἠτενῐσᾰ́μην, ἠτενῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠτένῐσᾰ	ἠτένῐσᾰς	ἠτένῐσε(ν)	ἠτενῐ́σᾰτον	ἠτενῐσᾰ́την	ἠτενῐ́σᾰμεν	ἠτενῐ́σᾰτε	ἠτένῐσᾰν
	subjunctive	ἀτενῐ́σω	ἀτενῐ́σῃς	ἀτενῐ́σῃ	ἀτενῐ́σητον	ἀτενῐ́σητον	ἀτενῐ́σωμεν	ἀτενῐ́σητε	ἀτενῐ́σωσῐ(ν)
	optative	ἀτενῐ́σαιμῐ	ἀτενῐ́σειᾰς, ἀτενῐ́σαις	ἀτενῐ́σειε(ν), ἀτενῐ́σαι	ἀτενῐ́σαιτον	ἀτενῐσαίτην	ἀτενῐ́σαιμεν	ἀτενῐ́σαιτε	ἀτενῐ́σειᾰν, ἀτενῐ́σαιεν
	imperative		ἀτένῐσον	ἀτενῐσᾰ́τω	ἀτενῐ́σᾰτον	ἀτενῐσᾰ́των		ἀτενῐ́σᾰτε	ἀτενῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἠτενῐσᾰ́μην	ἠτενῐ́σω	ἠτενῐ́σᾰτο	ἠτενῐ́σᾰσθον	ἠτενῐσᾰ́σθην	ἠτενῐσᾰ́μεθᾰ	ἠτενῐ́σᾰσθε	ἠτενῐ́σᾰντο
	subjunctive	ἀτενῐ́σωμαι	ἀτενῐ́σῃ	ἀτενῐ́σηται	ἀτενῐ́σησθον	ἀτενῐ́σησθον	ἀτενῐσώμεθᾰ	ἀτενῐ́σησθε	ἀτενῐ́σωνται
	optative	ἀτενῐσαίμην	ἀτενῐ́σαιο	ἀτενῐ́σαιτο	ἀτενῐ́σαισθον	ἀτενῐσαίσθην	ἀτενῐσαίμεθᾰ	ἀτενῐ́σαισθε	ἀτενῐ́σαιντο
	imperative		ἀτένῐσαι	ἀτενῐσᾰ́σθω	ἀτενῐ́σᾰσθον	ἀτενῐσᾰ́σθων		ἀτενῐ́σᾰσθε	ἀτενῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἠτενῐ́σθην	ἠτενῐ́σθης	ἠτενῐ́σθη	ἠτενῐ́σθητον	ἠτενῐσθήτην	ἠτενῐ́σθημεν	ἠτενῐ́σθητε	ἠτενῐ́σθησᾰν
	subjunctive	ἀτενῐσθῶ	ἀτενῐσθῇς	ἀτενῐσθῇ	ἀτενῐσθῆτον	ἀτενῐσθῆτον	ἀτενῐσθῶμεν	ἀτενῐσθῆτε	ἀτενῐσθῶσῐ(ν)
	optative	ἀτενῐσθείην	ἀτενῐσθείης	ἀτενῐσθείη	ἀτενῐσθεῖτον, ἀτενῐσθείητον	ἀτενῐσθείτην, ἀτενῐσθειήτην	ἀτενῐσθεῖμεν, ἀτενῐσθείημεν	ἀτενῐσθεῖτε, ἀτενῐσθείητε	ἀτενῐσθεῖεν, ἀτενῐσθείησᾰν
	imperative		ἀτενῐ́σθητῐ	ἀτενῐσθήτω	ἀτενῐ́σθητον	ἀτενῐσθήτων		ἀτενῐ́σθητε	ἀτενῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀτενῐ́σαι			ἀτενῐ́σᾰσθαι		ἀτενῐσθῆναι
participle	m	ἀτενῐ́σᾱς			ἀτενῐσᾰ́μενος		ἀτενῐσθείς
	f	ἀτενῐ́σᾱσᾰ			ἀτενῐσᾰμένη		ἀτενῐσθεῖσᾰ
	n	ἀτενῐ́σᾰν			ἀτενῐσᾰ́μενον		ἀτενῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἠτένῐκᾰ, ἠτένῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠτένῐκᾰ	ἠτένῐκᾰς	ἠτένῐκε(ν)	ἠτενῐ́κᾰτον	ἠτενῐ́κᾰτον	ἠτενῐ́κᾰμεν	ἠτενῐ́κᾰτε	ἠτενῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἠτενῐ́κω	ἠτενῐ́κῃς	ἠτενῐ́κῃ	ἠτενῐ́κητον	ἠτενῐ́κητον	ἠτενῐ́κωμεν	ἠτενῐ́κητε	ἠτενῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ἠτενῐ́κοιμῐ, ἠτενῐκοίην	ἠτενῐ́κοις, ἠτενῐκοίης	ἠτενῐ́κοι, ἠτενῐκοίη	ἠτενῐ́κοιτον	ἠτενῐκοίτην	ἠτενῐ́κοιμεν	ἠτενῐ́κοιτε	ἠτενῐ́κοιεν
	imperative		ἠτένῐκε	ἠτενῐκέτω	ἠτενῐ́κετον	ἠτενῐκέτων		ἠτενῐ́κετε	ἠτενῐκόντων
middle/ passive	indicative	ἠτένῐσμαι	ἠτένῐσαι	ἠτένῐσται	ἠτένῐσθον	ἠτένῐσθον	ἠτενῐ́σμεθᾰ	ἠτένῐσθε	ἠτενῐ́δᾰται
	subjunctive	ἠτενῐσμένος ὦ	ἠτενῐσμένος ᾖς	ἠτενῐσμένος ᾖ	ἠτενῐσμένω ἦτον	ἠτενῐσμένω ἦτον	ἠτενῐσμένοι ὦμεν	ἠτενῐσμένοι ἦτε	ἠτενῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠτενῐσμένος εἴην	ἠτενῐσμένος εἴης	ἠτενῐσμένος εἴη	ἠτενῐσμένω εἴητον/εἶτον	ἠτενῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ἠτενῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠτενῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ἠτενῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἠτένῐσο	ἠτενῐ́σθω	ἠτένῐσθον	ἠτενῐ́σθων		ἠτένῐσθε	ἠτενῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠτενῐκέναι				ἠτενῐ́σθαι
participle	m	ἠτενῐκώς				ἠτενῐσμένος
	f	ἠτενῐκυῖᾰ				ἠτενῐσμένη
	n	ἠτενῐκός				ἠτενῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἠτενῐ́κειν, ἠτενῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠτενῐ́κειν, ἠτενῐ́κη	ἠτενῐ́κεις, ἠτενῐ́κης	ἠτενῐ́κει(ν)	ἠτενῐ́κετον	ἠτενῐκέτην	ἠτενῐ́κεμεν	ἠτενῐ́κετε	ἠτενῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἠτενῐ́σμην	ἠτένῐσο	ἠτένῐστο	ἠτένῐσθον	ἠτενῐ́σθην	ἠτενῐ́σμεθᾰ	ἠτένῐσθε	ἠτενῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• > Greek: ατενίζω (atenízo) (inherited)

Further reading

• “ἀτενίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀτενίζω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἀτενίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀτενίζω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• G816 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible