ἀχνύμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.kʰný.me.nos/ → /aˈxny.me.nos/ → /aˈxni.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.kʰný.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈkʰny.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈxny.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈxny.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈxni.me.nos/

Participle

ἀχνύμενος • (akhnúmenos) m (feminine ἀχνῠμένη, neuter ἀχνύμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of ἄχνυμαι (ákhnumai)

Declension

First and second declension of ἀχνύμενος; ἀχνυμένη; ἀχνύμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀχνύμενος akhnúmenos	ἀχνυμένη akhnuménē	ἀχνύμενον akhnúmenon		ἀχνυμένω akhnuménō	ἀχνυμένᾱ akhnuménā	ἀχνυμένω akhnuménō		ἀχνύμενοι akhnúmenoi	ἀχνύμεναι akhnúmenai	ἀχνύμενᾰ akhnúmena
Genitive		ἀχνυμένου akhnuménou	ἀχνυμένης akhnuménēs	ἀχνυμένου akhnuménou		ἀχνυμένοιν akhnuménoin	ἀχνυμέναιν akhnuménain	ἀχνυμένοιν akhnuménoin		ἀχνυμένων akhnuménōn	ἀχνυμένων akhnuménōn	ἀχνυμένων akhnuménōn
Dative		ἀχνυμένῳ akhnuménōi	ἀχνυμένῃ akhnuménēi	ἀχνυμένῳ akhnuménōi		ἀχνυμένοιν akhnuménoin	ἀχνυμέναιν akhnuménain	ἀχνυμένοιν akhnuménoin		ἀχνυμένοις akhnuménois	ἀχνυμέναις akhnuménais	ἀχνυμένοις akhnuménois
Accusative		ἀχνύμενον akhnúmenon	ἀχνυμένην akhnuménēn	ἀχνύμενον akhnúmenon		ἀχνυμένω akhnuménō	ἀχνυμένᾱ akhnuménā	ἀχνυμένω akhnuménō		ἀχνυμένους akhnuménous	ἀχνυμένᾱς akhnuménās	ἀχνύμενᾰ akhnúmena
Vocative		ἀχνύμενε akhnúmene	ἀχνυμένη akhnuménē	ἀχνύμενον akhnúmenon		ἀχνυμένω akhnuménō	ἀχνυμένᾱ akhnuménā	ἀχνυμένω akhnuménō		ἀχνύμενοι akhnúmenoi	ἀχνύμεναι akhnúmenai	ἀχνύμενᾰ akhnúmena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀχνυμένως akhnuménōs				ἀχνυμενώτερος akhnumenṓteros				ἀχνυμενώτᾰτος akhnumenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.