ἁθρόος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ha.tʰró.os/ → /aˈθro.os/ → /aˈθro.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ha.tʰró.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)aˈtʰro.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈθro.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈθro.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈθro.os/

Adjective

ᾰ̔θρόος • (hathróos) m (feminine ᾰ̔θρόᾱ, neuter ᾰ̔θρόον); first/second declension

1. Alternative form of ᾰ̓θρόος (athróos)

Declension

First and second declension of ᾰ̔θρόος; ᾰ̔θρόᾱ; ᾰ̔θρόον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̔θρόος hathróos	ᾰ̔θρόᾱ hathróā	ᾰ̔θρόον hathróon		ᾰ̔θρόω hathróō	ᾰ̔θρόᾱ hathróā	ᾰ̔θρόω hathróō		ᾰ̔θρόοι hathróoi	ᾰ̔θρόαι hathróai	ᾰ̔θρόᾰ hathróa
Genitive		ᾰ̔θρόου hathróou	ᾰ̔θρόᾱς hathróās	ᾰ̔θρόου hathróou		ᾰ̔θρόοιν hathróoin	ᾰ̔θρόαιν hathróain	ᾰ̔θρόοιν hathróoin		ᾰ̔θρόων hathróōn	ᾰ̔θρόων hathróōn	ᾰ̔θρόων hathróōn
Dative		ᾰ̔θρόῳ hathróōi	ᾰ̔θρόᾳ hathróāi	ᾰ̔θρόῳ hathróōi		ᾰ̔θρόοιν hathróoin	ᾰ̔θρόαιν hathróain	ᾰ̔θρόοιν hathróoin		ᾰ̔θρόοις hathróois	ᾰ̔θρόαις hathróais	ᾰ̔θρόοις hathróois
Accusative		ᾰ̔θρόον hathróon	ᾰ̔θρόᾱν hathróān	ᾰ̔θρόον hathróon		ᾰ̔θρόω hathróō	ᾰ̔θρόᾱ hathróā	ᾰ̔θρόω hathróō		ᾰ̔θρόους hathróous	ᾰ̔θρόᾱς hathróās	ᾰ̔θρόᾰ hathróa
Vocative		ᾰ̔θρόε hathróe	ᾰ̔θρόᾱ hathróā	ᾰ̔θρόον hathróon		ᾰ̔θρόω hathróō	ᾰ̔θρόᾱ hathróā	ᾰ̔θρόω hathróō		ᾰ̔θρόοι hathróoi	ᾰ̔θρόαι hathróai	ᾰ̔θρόᾰ hathróa
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ᾰ̔θρόως / ᾰ̔θρόον hathróōs / hathróon				ᾰ̔θροώτερος hathroṓteros				ᾰ̔θροώτᾰτος hathroṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.