ἐγρεμάχης

Ancient Greek

Etymology

From ἐγείρω (egeírō, “to wake”) +‎ μᾰ́χη (mákhē, “battle”) +‎ -ης (-ēs, “a suffix forming third-declension adjectives”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.ɡre.má.kʰɛːs/ → /e.ɣreˈma.çis/ → /e.ɣreˈma.çis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.ɡre.má.kʰɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.ɡreˈma.kʰe̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.ɣreˈma.çis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.ɣreˈma.çis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.ɣreˈma.çis/

Adjective

ἐγρεμάχης • (egremákhēs) m or f (neuter ἐγρέμᾰχες); third declension

1. rousing the fight

Declension

Third declension of ἐγρεμᾰ́χης; ἐγρέμᾰχες (contracted, Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἐγρεμᾰ́χης egremákhēs	ἐγρέμᾰχες egrémakhes		ἐγρεμᾰ́χει egremákhei	ἐγρεμᾰ́χει egremákhei		ἐγρεμᾰ́χεις egremákheis	ἐγρεμᾰ́χη egremákhē
Genitive		ἐγρεμᾰ́χους egremákhous	ἐγρεμᾰ́χους egremákhous		ἐγρεμᾰ́χοιν egremákhoin	ἐγρεμᾰ́χοιν egremákhoin		ἐγρεμᾰ́χων egremákhōn	ἐγρεμᾰ́χων egremákhōn
Dative		ἐγρεμᾰ́χει egremákhei	ἐγρεμᾰ́χει egremákhei		ἐγρεμᾰ́χοιν egremákhoin	ἐγρεμᾰ́χοιν egremákhoin		ἐγρεμᾰ́χεσῐ / ἐγρεμᾰ́χεσῐν egremákhesi(n)	ἐγρεμᾰ́χεσῐ / ἐγρεμᾰ́χεσῐν egremákhesi(n)
Accusative		ἐγρεμᾰ́χη egremákhē	ἐγρέμᾰχες egrémakhes		ἐγρεμᾰ́χει egremákhei	ἐγρεμᾰ́χει egremákhei		ἐγρεμᾰ́χεις egremákheis	ἐγρεμᾰ́χη egremákhē
Vocative		ἐγρέμᾰχες egrémakhes	ἐγρέμᾰχες egrémakhes		ἐγρεμᾰ́χει egremákhei	ἐγρεμᾰ́χει egremákhei		ἐγρεμᾰ́χεις egremákheis	ἐγρεμᾰ́χη egremákhē
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ἐγρεμᾰ́χως egremákhōs			ἐγρεμᾰχέστερος egremakhésteros			ἐγρεμᾰχέστᾰτος egremakhéstatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.