ἐπινομίς
See also: Ἐπινομίς
Ancient Greek edit
Etymology edit
ἐπῐ- (epi-) + νόμος (nómos) + -ῐς (-is)
Pronunciation edit
- (5th BCE Attic) IPA(key): /e.pi.no.mís/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /e.pi.noˈmis/
- (4th CE Koine) IPA(key): /e.pi.noˈmis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /e.pi.noˈmis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /e.pi.noˈmis/
Noun edit
ἐπῐνομῐ́ς • (epinomís) f (genitive ἐπῐνομῐ́δος); third declension
Declension edit
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ἐπῐνομῐ́ς hē epinomís |
τὼ ἐπῐνομῐ́δε tṑ epinomíde |
αἱ ἐπῐνομῐ́δες hai epinomídes | ||||||||||
Genitive | τῆς ἐπῐνομῐ́δος tês epinomídos |
τοῖν ἐπῐνομῐ́δοιν toîn epinomídoin |
τῶν ἐπῐνομῐ́δων tôn epinomídōn | ||||||||||
Dative | τῇ ἐπῐνομῐ́δῐ têi epinomídi |
τοῖν ἐπῐνομῐ́δοιν toîn epinomídoin |
ταῖς ἐπῐνομῐ́σῐ / ἐπῐνομῐ́σῐν taîs epinomísi(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν ἐπῐνομῐ́δᾰ tḕn epinomída |
τὼ ἐπῐνομῐ́δε tṑ epinomíde |
τᾱ̀ς ἐπῐνομῐ́δᾰς tā̀s epinomídas | ||||||||||
Vocative | ἐπῐνομῐ́ς epinomís |
ἐπῐνομῐ́δε epinomíde |
ἐπῐνομῐ́δες epinomídes | ||||||||||
Notes: |
|
Derived terms edit
- Ἐπῐνομῐ́ς (Epinomís)
References edit
- “ἐπινομίς”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press