ἐπιστάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pis.tá.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.pisˈta.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.pisˈta.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.pisˈta.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.pisˈta.me.nos/

Participle

ἐπιστάμενος • (epistámenos) m (feminine ἐπισταμένη, neuter ἐπιστάμενον); first/second declension

present middle participle of ἐπίσταμαι (epístamai)

Declension

First and second declension of ἐπιστάμενος; ἐπισταμένη; ἐπιστάμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐπιστάμενος epistámenos	ἐπισταμένη epistaménē	ἐπιστάμενον epistámenon	ἐπισταμένω epistaménō	ἐπισταμένᾱ epistaménā	ἐπισταμένω epistaménō	ἐπιστάμενοι epistámenoi	ἐπιστάμεναι epistámenai	ἐπιστάμενᾰ epistámena
Genitive	ἐπισταμένου epistaménou	ἐπισταμένης epistaménēs	ἐπισταμένου epistaménou	ἐπισταμένοιν epistaménoin	ἐπισταμέναιν epistaménain	ἐπισταμένοιν epistaménoin	ἐπισταμένων epistaménōn	ἐπισταμένων epistaménōn	ἐπισταμένων epistaménōn
Dative	ἐπισταμένῳ epistaménōi	ἐπισταμένῃ epistaménēi	ἐπισταμένῳ epistaménōi	ἐπισταμένοιν epistaménoin	ἐπισταμέναιν epistaménain	ἐπισταμένοιν epistaménoin	ἐπισταμένοις epistaménois	ἐπισταμέναις epistaménais	ἐπισταμένοις epistaménois
Accusative	ἐπιστάμενον epistámenon	ἐπισταμένην epistaménēn	ἐπιστάμενον epistámenon	ἐπισταμένω epistaménō	ἐπισταμένᾱ epistaménā	ἐπισταμένω epistaménō	ἐπισταμένους epistaménous	ἐπισταμένᾱς epistaménās	ἐπιστάμενᾰ epistámena
Vocative	ἐπιστάμενε epistámene	ἐπισταμένη epistaménē	ἐπιστάμενον epistámenon	ἐπισταμένω epistaménō	ἐπισταμένᾱ epistaménā	ἐπισταμένω epistaménō	ἐπιστάμενοι epistámenoi	ἐπιστάμεναι epistámenai	ἐπιστάμενᾰ epistámena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἐπισταμένως epistaménōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.