ἑζόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hez.dó.me.nos/ → /eˈzo.me.nos/ → /eˈzo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hez.dó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)eˈzo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈzo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈzo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈzo.me.nos/

Participle

ἑζόμενος • (hezómenos) m (feminine ἑζομένη, neuter ἑζόμενον); first/second declension

1. present middle participle of ἕζομαι (hézomai)

Declension

First and second declension of ἑζόμενος; ἑζομένη; ἑζόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἑζόμενος hezómenos	ἑζομένη hezoménē	ἑζόμενον hezómenon		ἑζομένω hezoménō	ἑζομένᾱ hezoménā	ἑζομένω hezoménō		ἑζόμενοι hezómenoi	ἑζόμεναι hezómenai	ἑζόμενᾰ hezómena
Genitive		ἑζομένου hezoménou	ἑζομένης hezoménēs	ἑζομένου hezoménou		ἑζομένοιν hezoménoin	ἑζομέναιν hezoménain	ἑζομένοιν hezoménoin		ἑζομένων hezoménōn	ἑζομένων hezoménōn	ἑζομένων hezoménōn
Dative		ἑζομένῳ hezoménōi	ἑζομένῃ hezoménēi	ἑζομένῳ hezoménōi		ἑζομένοιν hezoménoin	ἑζομέναιν hezoménain	ἑζομένοιν hezoménoin		ἑζομένοις hezoménois	ἑζομέναις hezoménais	ἑζομένοις hezoménois
Accusative		ἑζόμενον hezómenon	ἑζομένην hezoménēn	ἑζόμενον hezómenon		ἑζομένω hezoménō	ἑζομένᾱ hezoménā	ἑζομένω hezoménō		ἑζομένους hezoménous	ἑζομένᾱς hezoménās	ἑζόμενᾰ hezómena
Vocative		ἑζόμενε hezómene	ἑζομένη hezoménē	ἑζόμενον hezómenon		ἑζομένω hezoménō	ἑζομένᾱ hezoménā	ἑζομένω hezoménō		ἑζόμενοι hezómenoi	ἑζόμεναι hezómenai	ἑζόμενᾰ hezómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἑζομένως hezoménōs				ἑζομενώτερος hezomenṓteros				ἑζομενώτᾰτος hezomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.