ἑκκαιδέκατος

Ancient Greek

Ancient Greek ordinal numbers

<  ιεʹ	ιϝʹ	ιζʹ  >
Cardinal : ἑκκαίδεκα (hekkaídeka)     Ordinal : ἑκκαιδέκατος (hekkaidékatos)     Adverbial : ἑκκαιδέκακις (hekkaidékakis)

Alternative forms

• ἐκκαιδέκοτος (ekkaidékotos), ἑξεπικαιδέκᾰτος (hexepikaidékatos), ἑξκαιδέκᾰτος (hexkaidékatos), ἑσκηδέκᾰτος (heskēdékatos)

Etymology

From ἕξ (héx, “six”) +‎ καί (kaí, “and”) +‎ δέκατος (dékatos, “tenth”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hek.kai̯.dé.ka.tos/ → /e.cɛˈðe.ka.tos/ → /e.ceˈðe.ka.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hek.kai̯.dé.ka.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ek.kɛˈde.ka.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.cɛˈðe.ka.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.ceˈðe.ka.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.ceˈðe.ka.tos/

Adjective

ἑκκαιδέκᾰτος • (hekkaidékatos) m (feminine ἑκκαιδεκᾰ́τη, neuter ἑκκαιδέκᾰτον); first/second declension

1. sixteenth
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.143

Declension

First and second declension of ἑκκαιδέκᾰτος; ἑκκαιδεκᾰ́τη; ἑκκαιδέκᾰτον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἑκκαιδέκᾰτος hekkaidékatos	ἑκκαιδεκᾰ́τη hekkaidekátē	ἑκκαιδέκᾰτον hekkaidékaton		ἑκκαιδεκᾰ́τω hekkaidekátō	ἑκκαιδεκᾰ́τᾱ hekkaidekátā	ἑκκαιδεκᾰ́τω hekkaidekátō		ἑκκαιδέκᾰτοι hekkaidékatoi	ἑκκαιδέκᾰται hekkaidékatai	ἑκκαιδέκᾰτᾰ hekkaidékata
Genitive		ἑκκαιδεκᾰ́του hekkaidekátou	ἑκκαιδεκᾰ́της hekkaidekátēs	ἑκκαιδεκᾰ́του hekkaidekátou		ἑκκαιδεκᾰ́τοιν hekkaidekátoin	ἑκκαιδεκᾰ́ταιν hekkaidekátain	ἑκκαιδεκᾰ́τοιν hekkaidekátoin		ἑκκαιδεκᾰ́των hekkaidekátōn	ἑκκαιδεκᾰ́των hekkaidekátōn	ἑκκαιδεκᾰ́των hekkaidekátōn
Dative		ἑκκαιδεκᾰ́τῳ hekkaidekátōi	ἑκκαιδεκᾰ́τῃ hekkaidekátēi	ἑκκαιδεκᾰ́τῳ hekkaidekátōi		ἑκκαιδεκᾰ́τοιν hekkaidekátoin	ἑκκαιδεκᾰ́ταιν hekkaidekátain	ἑκκαιδεκᾰ́τοιν hekkaidekátoin		ἑκκαιδεκᾰ́τοις hekkaidekátois	ἑκκαιδεκᾰ́ταις hekkaidekátais	ἑκκαιδεκᾰ́τοις hekkaidekátois
Accusative		ἑκκαιδέκᾰτον hekkaidékaton	ἑκκαιδεκᾰ́την hekkaidekátēn	ἑκκαιδέκᾰτον hekkaidékaton		ἑκκαιδεκᾰ́τω hekkaidekátō	ἑκκαιδεκᾰ́τᾱ hekkaidekátā	ἑκκαιδεκᾰ́τω hekkaidekátō		ἑκκαιδεκᾰ́τους hekkaidekátous	ἑκκαιδεκᾰ́τᾱς hekkaidekátās	ἑκκαιδέκᾰτᾰ hekkaidékata
Vocative		ἑκκαιδέκᾰτε hekkaidékate	ἑκκαιδεκᾰ́τη hekkaidekátē	ἑκκαιδέκᾰτον hekkaidékaton		ἑκκαιδεκᾰ́τω hekkaidekátō	ἑκκαιδεκᾰ́τᾱ hekkaidekátā	ἑκκαιδεκᾰ́τω hekkaidekátō		ἑκκαιδέκᾰτοι hekkaidékatoi	ἑκκαιδέκᾰται hekkaidékatai	ἑκκαιδέκᾰτᾰ hekkaidékata
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		—				—				ἑκκαιδεκᾰτώτᾰτος hekkaidekatṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ἑκκαιδέκατος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἑκκαιδέκατος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἑκκαιδέκατος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἑκκαιδέκατος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • sixteenth idem, page 780.