ἡσσημένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛːs.sɛː.mé.nos/ → /is.siˈme.nos/ → /i.siˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛːs.sɛː.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝s.se̝ˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /is.siˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /is.siˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.siˈme.nos/

Participle

ἡσσημένος • (hēssēménos) m (feminine ἡσσημένη, neuter ἡσσημένον); first/second declension

1. perfect mediopassive participle of ἡσσάομαι (hēssáomai)

Declension

First and second declension of ἡσσημένος; ἡσσημένη; ἡσσημένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἡσσημένος hēssēménos	ἡσσημένη hēssēménē	ἡσσημένον hēssēménon		ἡσσημένω hēssēménō	ἡσσημένᾱ hēssēménā	ἡσσημένω hēssēménō		ἡσσημένοι hēssēménoi	ἡσσημέναι hēssēménai	ἡσσημένᾰ hēssēména
Genitive		ἡσσημένου hēssēménou	ἡσσημένης hēssēménēs	ἡσσημένου hēssēménou		ἡσσημένοιν hēssēménoin	ἡσσημέναιν hēssēménain	ἡσσημένοιν hēssēménoin		ἡσσημένων hēssēménōn	ἡσσημένων hēssēménōn	ἡσσημένων hēssēménōn
Dative		ἡσσημένῳ hēssēménōi	ἡσσημένῃ hēssēménēi	ἡσσημένῳ hēssēménōi		ἡσσημένοιν hēssēménoin	ἡσσημέναιν hēssēménain	ἡσσημένοιν hēssēménoin		ἡσσημένοις hēssēménois	ἡσσημέναις hēssēménais	ἡσσημένοις hēssēménois
Accusative		ἡσσημένον hēssēménon	ἡσσημένην hēssēménēn	ἡσσημένον hēssēménon		ἡσσημένω hēssēménō	ἡσσημένᾱ hēssēménā	ἡσσημένω hēssēménō		ἡσσημένους hēssēménous	ἡσσημένᾱς hēssēménās	ἡσσημένᾰ hēssēména
Vocative		ἡσσημένε hēssēméne	ἡσσημένη hēssēménē	ἡσσημένον hēssēménon		ἡσσημένω hēssēménō	ἡσσημένᾱ hēssēménā	ἡσσημένω hēssēménō		ἡσσημένοι hēssēménoi	ἡσσημέναι hēssēménai	ἡσσημένᾰ hēssēména
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἡσσημένως hēssēménōs				ἡσσημενώτερος hēssēmenṓteros				ἡσσημενώτᾰτος hēssēmenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.