Ἡλίου πόλις

Ancient Greek

Etymology

From Ἥλῐος (Hḗlios, “sun”) +‎ πόλῐς (pólis, “city”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.lí.uː pó.lis/ → /iˈli.u ˈpo.lis/ → /iˈli.u ˈpo.lis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.lí.uː pó.lis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝ˈli.u ˈpo.lis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈli.u ˈpo.lis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈli.u ˈpo.lis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈli.u ˈpo.lis/

Proper noun

Ἡλίου πόλις • (Hēlíou pólis) f (genitive Ἡλίου πόλεως); third declension

1. Heliopolis

Inflection

See inflection of Ἥλῐος (Hḗlios) and πόλῐς (pólis).

Descendants

• Greek: Ηλιούπολη (Ilioúpoli)
• → Latin: Hēliopolis
• → Old Armenian: Արեգ քաղաք (Areg kʻałakʻ) (calque)

References

• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,012