ὀγκηρός

Ancient Greek

Etymology

From ὄγκος (ónkos) +‎ -ρός (-rós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /oŋ.kɛː.rós/ → /oɲ.ɟiˈros/ → /oɲ.ɟiˈros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /oŋ.kɛː.rós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oŋ.ke̝ˈros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /oɲ.ɟiˈros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oɲ.ɟiˈros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oɲ.ɟiˈros/

Adjective

ὀγκηρός • (onkērós) m (feminine ὀγκηρᾱ́, neuter ὀγκηρόν); first/second declension

1. bulky, swollen
2. stately, pompous, bombast

Inflection

First and second declension of ὀγκηρός; ὀγκηρᾱ́; ὀγκηρόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ὀγκηρός onkērós	ὀγκηρᾱ́ onkērā́	ὀγκηρόν onkērón		ὀγκηρώ onkērṓ	ὀγκηρᾱ́ onkērā́	ὀγκηρώ onkērṓ		ὀγκηροί onkēroí	ὀγκηραί onkēraí	ὀγκηρᾰ́ onkērá
Genitive		ὀγκηροῦ onkēroû	ὀγκηρᾶς onkērâs	ὀγκηροῦ onkēroû		ὀγκηροῖν onkēroîn	ὀγκηραῖν onkēraîn	ὀγκηροῖν onkēroîn		ὀγκηρῶν onkērôn	ὀγκηρῶν onkērôn	ὀγκηρῶν onkērôn
Dative		ὀγκηρῷ onkērôi	ὀγκηρᾷ onkērâi	ὀγκηρῷ onkērôi		ὀγκηροῖν onkēroîn	ὀγκηραῖν onkēraîn	ὀγκηροῖν onkēroîn		ὀγκηροῖς onkēroîs	ὀγκηραῖς onkēraîs	ὀγκηροῖς onkēroîs
Accusative		ὀγκηρόν onkērón	ὀγκηρᾱ́ν onkērā́n	ὀγκηρόν onkērón		ὀγκηρώ onkērṓ	ὀγκηρᾱ́ onkērā́	ὀγκηρώ onkērṓ		ὀγκηρούς onkēroús	ὀγκηρᾱ́ς onkērā́s	ὀγκηρᾰ́ onkērá
Vocative		ὀγκηρέ onkēré	ὀγκηρᾱ́ onkērā́	ὀγκηρόν onkērón		ὀγκηρώ onkērṓ	ὀγκηρᾱ́ onkērā́	ὀγκηρώ onkērṓ		ὀγκηροί onkēroí	ὀγκηραί onkēraí	ὀγκηρᾰ́ onkērá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ὀγκηρῶς onkērôs				ὀγκηρότερος onkēróteros				ὀγκηρότᾰτος onkērótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ὀγκηρός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὀγκηρός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette