ὀξυκέφαλος

Ancient Greek

Etymology

From ὀξύς (oxús, “sharp, pointed”) +‎ κεφᾰλή (kephalḗ, “head”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ok.sy.ké.pʰa.los/ → /ok.syˈce.ɸa.los/ → /ok.siˈce.fa.los/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ok.sy.ké.pʰa.los/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ok.syˈke.pʰa.los/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ok.syˈce.ɸa.los/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ok.syˈce.fa.los/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ok.siˈce.fa.los/

Adjective

ὀξῠκέφᾰλος • (oxuképhalos) m or f (neuter ὀξῠκέφᾰλον); second declension

1. with pointed head

Inflection

Second declension of ὀξῠκέφᾰλος; ὀξῠκέφᾰλον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ὀξῠκέφᾰλος oxuképhalos	ὀξῠκέφᾰλον oxuképhalon		ὀξῠκεφᾰ́λω oxukephálō	ὀξῠκεφᾰ́λω oxukephálō		ὀξῠκέφᾰλοι oxuképhaloi	ὀξῠκέφᾰλᾰ oxuképhala
Genitive		ὀξῠκεφᾰ́λου oxukephálou	ὀξῠκεφᾰ́λου oxukephálou		ὀξῠκεφᾰ́λοιν oxukepháloin	ὀξῠκεφᾰ́λοιν oxukepháloin		ὀξῠκεφᾰ́λων oxukephálōn	ὀξῠκεφᾰ́λων oxukephálōn
Dative		ὀξῠκεφᾰ́λῳ oxukephálōi	ὀξῠκεφᾰ́λῳ oxukephálōi		ὀξῠκεφᾰ́λοιν oxukepháloin	ὀξῠκεφᾰ́λοιν oxukepháloin		ὀξῠκεφᾰ́λοις oxukephálois	ὀξῠκεφᾰ́λοις oxukephálois
Accusative		ὀξῠκέφᾰλον oxuképhalon	ὀξῠκέφᾰλον oxuképhalon		ὀξῠκεφᾰ́λω oxukephálō	ὀξῠκεφᾰ́λω oxukephálō		ὀξῠκεφᾰ́λους oxukephálous	ὀξῠκέφᾰλᾰ oxuképhala
Vocative		ὀξῠκέφᾰλε oxuképhale	ὀξῠκέφᾰλον oxuképhalon		ὀξῠκεφᾰ́λω oxukephálō	ὀξῠκεφᾰ́λω oxukephálō		ὀξῠκέφᾰλοι oxuképhaloi	ὀξῠκέφᾰλᾰ oxuképhala
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ὀξῠκεφᾰ́λως oxukephálōs			ὀξῠκεφᾰλώτερος oxukephalṓteros			ὀξῠκεφᾰλώτᾰτος oxukephalṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ὀξυκέφαλος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὀξυκέφαλος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette