ὀρόβινος

Ancient Greek

Etymology

From ὄροβος (órobos, “bitter vetch”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.ró.bi.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oˈro.bi.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈro.βi.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈro.vi.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈro.vi.nos/

Adjective

ὀρόβῐνος • (oróbinos) m (feminine ὀροβῐ́νη, neuter ὀρόβῐνον); first/second declension

made of bitter vetch

Inflection

First and second declension of ὀρόβῐνος; ὀροβῐ́νη; ὀρόβῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ὀρόβῐνος oróbinos	ὀροβῐ́νη orobínē	ὀρόβῐνον oróbinon	ὀροβῐ́νω orobínō	ὀροβῐ́νᾱ orobínā	ὀροβῐ́νω orobínō	ὀρόβῐνοι oróbinoi	ὀρόβῐναι oróbinai	ὀρόβῐνᾰ oróbina
Genitive	ὀροβῐ́νου orobínou	ὀροβῐ́νης orobínēs	ὀροβῐ́νου orobínou	ὀροβῐ́νοιν orobínoin	ὀροβῐ́ναιν orobínain	ὀροβῐ́νοιν orobínoin	ὀροβῐ́νων orobínōn	ὀροβῐ́νων orobínōn	ὀροβῐ́νων orobínōn
Dative	ὀροβῐ́νῳ orobínōi	ὀροβῐ́νῃ orobínēi	ὀροβῐ́νῳ orobínōi	ὀροβῐ́νοιν orobínoin	ὀροβῐ́ναιν orobínain	ὀροβῐ́νοιν orobínoin	ὀροβῐ́νοις orobínois	ὀροβῐ́ναις orobínais	ὀροβῐ́νοις orobínois
Accusative	ὀρόβῐνον oróbinon	ὀροβῐ́νην orobínēn	ὀρόβῐνον oróbinon	ὀροβῐ́νω orobínō	ὀροβῐ́νᾱ orobínā	ὀροβῐ́νω orobínō	ὀροβῐ́νους orobínous	ὀροβῐ́νᾱς orobínās	ὀρόβῐνᾰ oróbina
Vocative	ὀρόβῐνε oróbine	ὀροβῐ́νη orobínē	ὀρόβῐνον oróbinon	ὀροβῐ́νω orobínō	ὀροβῐ́νᾱ orobínā	ὀροβῐ́νω orobínō	ὀρόβῐνοι oróbinoi	ὀρόβῐναι oróbinai	ὀρόβῐνᾰ oróbina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ὀροβῐ́νως orobínōs			ὀροβῐνώτερος orobinṓteros			ὀροβῐνώτᾰτος orobinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

ὀρόβινος

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading