ὄρσας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ór.saːs/ → /ˈor.sas/ → /ˈor.sas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ór.saːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈor.sas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈor.sas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈor.sas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈor.sas/

Participle

ὄρσᾱς • (órsās) m (feminine ὄρσᾱσᾰ, neuter ὄρσᾰν); first/third declension

1. aorist active participle of ὄρνῡμι (órnūmi)

Declension

First and third declension of ὄρσᾱς; ὄρσᾱσᾰ; ὄρσᾰν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ὄρσᾱς órsās	ὄρσᾱσᾰ órsāsa	ὄρσᾰν órsan		ὄρσᾰντε órsante	ὀρσᾱ́σᾱ orsā́sā	ὄρσᾰντε órsante		ὄρσᾰντες órsantes	ὄρσᾱσαι órsāsai	ὄρσᾰντᾰ órsanta
Genitive		ὄρσᾰντος órsantos	ὀρσᾱ́σης orsā́sēs	ὄρσᾰντος órsantos		ὀρσᾰ́ντοιν orsántoin	ὀρσᾱ́σαιν orsā́sain	ὀρσᾰ́ντοιν orsántoin		ὀρσᾰ́ντων orsántōn	ὀρσᾱσῶν orsāsôn	ὀρσᾰ́ντων orsántōn
Dative		ὄρσᾰντῐ órsanti	ὀρσᾱ́σῃ orsā́sēi	ὄρσᾰντῐ órsanti		ὀρσᾰ́ντοιν orsántoin	ὀρσᾱ́σαιν orsā́sain	ὀρσᾰ́ντοιν orsántoin		ὄρσᾱσῐ / ὄρσᾱσῐν órsāsi(n)	ὀρσᾱ́σαις orsā́sais	ὄρσᾱσῐ / ὄρσᾱσῐν órsāsi(n)
Accusative		ὄρσᾰντᾰ órsanta	ὄρσᾱσᾰν órsāsan	ὄρσᾰν órsan		ὄρσᾰντε órsante	ὀρσᾱ́σᾱ orsā́sā	ὄρσᾰντε órsante		ὄρσᾰντᾰς órsantas	ὀρσᾱ́σᾱς orsā́sās	ὄρσᾰντᾰ órsanta
Vocative		ὄρσᾱς órsās	ὄρσᾱσᾰ órsāsa	ὄρσᾰν órsan		ὄρσᾰντε órsante	ὀρσᾱ́σᾱ orsā́sā	ὄρσᾰντε órsante		ὄρσᾰντες órsantes	ὄρσᾱσαι órsāsai	ὄρσᾰντᾰ órsanta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ὀρσᾰ́ντως orsántōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.