ὑπαναχωρέω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπο- (hupo-) +‎ ἀναχωρέω (anakhōréō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.pa.na.kʰɔː.ré.ɔː/ → /y.pa.na.xoˈre.o/ → /i.pa.na.xoˈre.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.pa.na.kʰɔː.ré.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.pa.na.kʰoˈre.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.pa.na.xoˈre.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.pa.na.xoˈre.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.pa.na.xoˈre.o/

Verb

ὑπᾰνᾰχωρέω • (hupanakhōréō)

1. to retire slowly

Conjugation

   Present: ὑπᾰνᾰχωρέω (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπᾰνᾰχωρέω	ὑπᾰνᾰχωρέεις	ὑπᾰνᾰχωρέει	ὑπᾰνᾰχωρέετον	ὑπᾰνᾰχωρέετον	ὑπᾰνᾰχωρέομεν	ὑπᾰνᾰχωρέετε	ὑπᾰνᾰχωρέουσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπᾰνᾰχωρέω	ὑπᾰνᾰχωρέῃς	ὑπᾰνᾰχωρέῃ	ὑπᾰνᾰχωρέητον	ὑπᾰνᾰχωρέητον	ὑπᾰνᾰχωρέωμεν	ὑπᾰνᾰχωρέητε	ὑπᾰνᾰχωρέωσῐ(ν)
	optative	ὑπᾰνᾰχωρέοιμῐ	ὑπᾰνᾰχωρέοις	ὑπᾰνᾰχωρέοι	ὑπᾰνᾰχωρέοιτον	ὑπᾰνᾰχωρεοίτην	ὑπᾰνᾰχωρέοιμεν	ὑπᾰνᾰχωρέοιτε	ὑπᾰνᾰχωρέοιεν
	imperative		ὑπᾰνᾰχώρεε	ὑπᾰνᾰχωρεέτω	ὑπᾰνᾰχωρέετον	ὑπᾰνᾰχωρεέτων		ὑπᾰνᾰχωρέετε	ὑπᾰνᾰχωρεόντων
		active
infinitive		ὑπᾰνᾰχωρέειν
participle	m	ὑπᾰνᾰχωρέων
	f	ὑπᾰνᾰχωρέουσᾰ
	n	ὑπᾰνᾰχωρέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ὑπᾰνᾰχωρῶ (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπᾰνᾰχωρῶ	ὑπᾰνᾰχωρεῖς	ὑπᾰνᾰχωρεῖ	ὑπᾰνᾰχωρεῖτον	ὑπᾰνᾰχωρεῖτον	ὑπᾰνᾰχωροῦμεν	ὑπᾰνᾰχωρεῖτε	ὑπᾰνᾰχωροῦσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπᾰνᾰχωρῶ	ὑπᾰνᾰχωρῇς	ὑπᾰνᾰχωρῇ	ὑπᾰνᾰχωρῆτον	ὑπᾰνᾰχωρῆτον	ὑπᾰνᾰχωρῶμεν	ὑπᾰνᾰχωρῆτε	ὑπᾰνᾰχωρῶσῐ(ν)
	optative	ὑπᾰνᾰχωροίην, ὑπᾰνᾰχωροῖμῐ	ὑπᾰνᾰχωροίης, ὑπᾰνᾰχωροῖς	ὑπᾰνᾰχωροίη, ὑπᾰνᾰχωροῖ	ὑπᾰνᾰχωροῖτον, ὑπᾰνᾰχωροίητον	ὑπᾰνᾰχωροίτην, ὑπᾰνᾰχωροιήτην	ὑπᾰνᾰχωροῖμεν, ὑπᾰνᾰχωροίημεν	ὑπᾰνᾰχωροῖτε, ὑπᾰνᾰχωροίητε	ὑπᾰνᾰχωροῖεν, ὑπᾰνᾰχωροίησᾰν
	imperative		ὑπᾰνᾰχώρει	ὑπᾰνᾰχωρείτω	ὑπᾰνᾰχωρεῖτον	ὑπᾰνᾰχωρείτων		ὑπᾰνᾰχωρεῖτε	ὑπᾰνᾰχωρούντων
		active
infinitive		ὑπᾰνᾰχωρεῖν
participle	m	ὑπᾰνᾰχωρῶν
	f	ὑπᾰνᾰχωροῦσᾰ
	n	ὑπᾰνᾰχωροῦν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὑπᾰνεχώρεον (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπᾰνεχώρεον	ὑπᾰνεχώρεες	ὑπᾰνεχώρεε(ν)	ὑπᾰνεχωρέετον	ὑπᾰνεχωρεέτην	ὑπᾰνεχωρέομεν	ὑπᾰνεχωρέετε	ὑπᾰνεχώρεον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὑπᾰνεχώρουν (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπᾰνεχώρουν	ὑπᾰνεχώρεις	ὑπᾰνεχώρει	ὑπᾰνεχωρεῖτον	ὑπᾰνεχωρείτην	ὑπᾰνεχωροῦμεν	ὑπᾰνεχωρεῖτε	ὑπᾰνεχώρουν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὑπᾰνᾰχωρήσω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπᾰνᾰχωρήσω	ὑπᾰνᾰχωρήσεις	ὑπᾰνᾰχωρήσει	ὑπᾰνᾰχωρήσετον	ὑπᾰνᾰχωρήσετον	ὑπᾰνᾰχωρήσομεν	ὑπᾰνᾰχωρήσετε	ὑπᾰνᾰχωρήσουσῐ(ν)
	optative	ὑπᾰνᾰχωρήσοιμῐ	ὑπᾰνᾰχωρήσοις	ὑπᾰνᾰχωρήσοι	ὑπᾰνᾰχωρήσοιτον	ὑπᾰνᾰχωρησοίτην	ὑπᾰνᾰχωρήσοιμεν	ὑπᾰνᾰχωρήσοιτε	ὑπᾰνᾰχωρήσοιεν
		active
infinitive		ὑπᾰνᾰχωρήσειν
participle	m	ὑπᾰνᾰχωρήσων
	f	ὑπᾰνᾰχωρήσουσᾰ
	n	ὑπᾰνᾰχωρῆσον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὑπᾰνεχώρησᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπᾰνεχώρησᾰ	ὑπᾰνεχώρησᾰς	ὑπᾰνεχώρησε(ν)	ὑπᾰνεχωρήσᾰτον	ὑπᾰνεχωρησᾰ́την	ὑπᾰνεχωρήσᾰμεν	ὑπᾰνεχωρήσᾰτε	ὑπᾰνεχώρησᾰν
	subjunctive	ὑπᾰνᾰχωρήσω	ὑπᾰνᾰχωρήσῃς	ὑπᾰνᾰχωρήσῃ	ὑπᾰνᾰχωρήσητον	ὑπᾰνᾰχωρήσητον	ὑπᾰνᾰχωρήσωμεν	ὑπᾰνᾰχωρήσητε	ὑπᾰνᾰχωρήσωσῐ(ν)
	optative	ὑπᾰνᾰχωρήσαιμῐ	ὑπᾰνᾰχωρήσειᾰς, ὑπᾰνᾰχωρήσαις	ὑπᾰνᾰχωρήσειε(ν), ὑπᾰνᾰχωρήσαι	ὑπᾰνᾰχωρήσαιτον	ὑπᾰνᾰχωρησαίτην	ὑπᾰνᾰχωρήσαιμεν	ὑπᾰνᾰχωρήσαιτε	ὑπᾰνᾰχωρήσειᾰν, ὑπᾰνᾰχωρήσαιεν
	imperative		ὑπᾰνᾰχώρησον	ὑπᾰνᾰχωρησᾰ́τω	ὑπᾰνᾰχωρήσᾰτον	ὑπᾰνᾰχωρησᾰ́των		ὑπᾰνᾰχωρήσᾰτε	ὑπᾰνᾰχωρησᾰ́ντων
		active
infinitive		ὑπᾰνᾰχωρῆσαι
participle	m	ὑπᾰνᾰχωρήσᾱς
	f	ὑπᾰνᾰχωρήσᾱσᾰ
	n	ὑπᾰνᾰχωρῆσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ὑπᾰνᾰκεχώρηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπᾰνᾰκεχώρηκᾰ	ὑπᾰνᾰκεχώρηκᾰς	ὑπᾰνᾰκεχώρηκε(ν)	ὑπᾰνᾰκεχωρήκᾰτον	ὑπᾰνᾰκεχωρήκᾰτον	ὑπᾰνᾰκεχωρήκᾰμεν	ὑπᾰνᾰκεχωρήκᾰτε	ὑπᾰνᾰκεχωρήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπᾰνᾰκεχωρήκω	ὑπᾰνᾰκεχωρήκῃς	ὑπᾰνᾰκεχωρήκῃ	ὑπᾰνᾰκεχωρήκητον	ὑπᾰνᾰκεχωρήκητον	ὑπᾰνᾰκεχωρήκωμεν	ὑπᾰνᾰκεχωρήκητε	ὑπᾰνᾰκεχωρήκωσῐ(ν)
	optative	ὑπᾰνᾰκεχωρήκοιμῐ, ὑπᾰνᾰκεχωρηκοίην	ὑπᾰνᾰκεχωρήκοις, ὑπᾰνᾰκεχωρηκοίης	ὑπᾰνᾰκεχωρήκοι, ὑπᾰνᾰκεχωρηκοίη	ὑπᾰνᾰκεχωρήκοιτον	ὑπᾰνᾰκεχωρηκοίτην	ὑπᾰνᾰκεχωρήκοιμεν	ὑπᾰνᾰκεχωρήκοιτε	ὑπᾰνᾰκεχωρήκοιεν
	imperative		ὑπᾰνᾰκεχώρηκε	ὑπᾰνᾰκεχωρηκέτω	ὑπᾰνᾰκεχωρήκετον	ὑπᾰνᾰκεχωρηκέτων		ὑπᾰνᾰκεχωρήκετε	ὑπᾰνᾰκεχωρηκόντων
		active
infinitive		ὑπᾰνᾰκεχωρηκέναι
participle	m	ὑπᾰνᾰκεχωρηκώς
	f	ὑπᾰνᾰκεχωρηκυῖᾰ
	n	ὑπᾰνᾰκεχωρηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ὑπαναχωρέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ὑπαναχωρέω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “ὑπαναχωρέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press