ὑποδείδω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπο- (hupo-) +‎ δείδω (deídō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.po.děː.dɔː/ → /y.poˈði.ðo/ → /i.poˈði.ðo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.po.děː.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.poˈdi.do/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.poˈði.ðo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.poˈði.ðo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.poˈði.ðo/

Verb

ὑποδείδω • (hupodeídō)

1. (transitive) to cower under or before
2. (transitive) to fear (secretly)

Conjugation

   Future: ὑποδείσω, ὑποδείσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποδείσω	ὑποδείσεις	ὑποδείσει	ὑποδείσετον	ὑποδείσετον	ὑποδείσομεν	ὑποδείσετε	ὑποδείσουσῐ(ν)
	optative	ὑποδείσοιμῐ	ὑποδείσοις	ὑποδείσοι	ὑποδείσοιτον	ὑποδεισοίτην	ὑποδείσοιμεν	ὑποδείσοιτε	ὑποδείσοιεν
middle	indicative	ὑποδείσομαι	ὑποδείσῃ, ὑποδείσει	ὑποδείσεται	ὑποδείσεσθον	ὑποδείσεσθον	ὑποδεισόμεθᾰ	ὑποδείσεσθε	ὑποδείσονται
	optative	ὑποδεισοίμην	ὑποδείσοιο	ὑποδείσοιτο	ὑποδείσοισθον	ὑποδεισοίσθην	ὑποδεισοίμεθᾰ	ὑποδείσοισθε	ὑποδείσοιντο
		active			middle
infinitive		ὑποδείσειν			ὑποδείσεσθαι
participle	m	ὑποδείσων			ὑποδεισόμενος
	f	ὑποδείσουσᾰ			ὑποδεισομένη
	n	ὑποδεῖσον			ὑποδεισόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὑπέδεισᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπέδεισᾰ	ὑπέδεισᾰς	ὑπέδεισε(ν)	ὑπεδείσᾰτον	ὑπεδεισᾰ́την	ὑπεδείσᾰμεν	ὑπεδείσᾰτε	ὑπέδεισᾰν
	subjunctive	ὑποδείσω	ὑποδείσῃς	ὑποδείσῃ	ὑποδείσητον	ὑποδείσητον	ὑποδείσωμεν	ὑποδείσητε	ὑποδείσωσῐ(ν)
	optative	ὑποδείσαιμῐ	ὑποδείσειᾰς, ὑποδείσαις	ὑποδείσειε(ν), ὑποδείσαι	ὑποδείσαιτον	ὑποδεισαίτην	ὑποδείσαιμεν	ὑποδείσαιτε	ὑποδείσειᾰν, ὑποδείσαιεν
	imperative		ὑπόδεισον	ὑποδεισᾰ́τω	ὑποδείσᾰτον	ὑποδεισᾰ́των		ὑποδείσᾰτε	ὑποδεισᾰ́ντων
		active
infinitive		ὑποδεῖσαι
participle	m	ὑποδείσᾱς
	f	ὑποδείσᾱσᾰ
	n	ὑποδεῖσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὑπέδδεισᾰ (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπέδδεισᾰ	ὑπέδδεισᾰς	ὑπέδδεισε(ν)	ὑπεδδείσᾰτον	ὑπεδδεισᾰ́την	ὑπεδδείσᾰμεν	ὑπεδδείσᾰτε	ὑπέδδεισᾰν
	subjunctive	ὑποδδείσω, ὑποδδείσωμῐ	ὑποδδείσῃς, ὑποδδείσῃσθᾰ	ὑποδδείσῃ, ὑποδδείσῃσῐ	ὑποδδείσητον	ὑποδδείσητον	ὑποδδείσωμεν	ὑποδδείσητε	ὑποδδείσωσῐ(ν)
	optative	ὑποδδείσαιμῐ	ὑποδδείσαις, ὑποδδείσαισθᾰ, ὑποδδείσειᾰς	ὑποδδείσειε(ν), ὑποδδείσαι	ὑποδδεισεῖτον	ὑποδδεισείτην	ὑποδδεισεῖμεν	ὑποδδεισεῖτε	ὑποδδεισεῖεν
	imperative		ὑπόδδεισον	ὑποδδεισᾰ́τω	ὑποδδείσᾰτον	ὑποδδεισᾰ́των		ὑποδδείσᾰτε	ὑποδδεισᾰ́ντων
		active
infinitive		ὑποδδεῖσαι/ὑποδδεισᾰ́μεν/ὑποδδεισᾰμέναι
participle	m	ὑποδδείσᾱς
	f	ὑποδδείσᾱσᾰ
	n	ὑποδδεῖσᾰν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὑπόδδεισᾰ (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπόδδεισᾰ	ὑπόδδεισᾰς	ὑπόδδεισε(ν)	ὑποδδείσᾰτον	ὑποδδεισᾰ́την	ὑποδδείσᾰμεν	ὑποδδείσᾰτε	ὑπόδδεισᾰν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ὑποδέδοικᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποδέδοικᾰ	ὑποδέδοικᾰς	ὑποδέδοικε(ν)	ὑποδεδοίκᾰτον	ὑποδεδοίκᾰτον	ὑποδεδοίκᾰμεν	ὑποδεδοίκᾰτε	ὑποδεδοίκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὑποδεδοίκω	ὑποδεδοίκῃς	ὑποδεδοίκῃ	ὑποδεδοίκητον	ὑποδεδοίκητον	ὑποδεδοίκωμεν	ὑποδεδοίκητε	ὑποδεδοίκωσῐ(ν)
	optative	ὑποδεδοίκοιμῐ, ὑποδεδοικοίην	ὑποδεδοίκοις, ὑποδεδοικοίης	ὑποδεδοίκοι, ὑποδεδοικοίη	ὑποδεδοίκοιτον	ὑποδεδοικοίτην	ὑποδεδοίκοιμεν	ὑποδεδοίκοιτε	ὑποδεδοίκοιεν
	imperative		ὑποδέδοικε	ὑποδεδοικέτω	ὑποδεδοίκετον	ὑποδεδοικέτων		ὑποδεδοίκετε	ὑποδεδοικόντων
		active
infinitive		ὑποδεδοικέναι
participle	m	ὑποδεδοικώς
	f	ὑποδεδοικυῖᾰ
	n	ὑποδεδοικός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ὑπαιδείδοικᾰ (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπαιδείδοικᾰ	ὑπαιδείδοικᾰς	ὑπαιδείδοικε(ν)	ὑπαιδειδοίκᾰτον	ὑπαιδειδοίκᾰτον	ὑπαιδειδοίκᾰμεν	ὑπαιδειδοίκᾰτε	ὑπαιδειδοίκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπαιδειδοίκω, ὑπαιδειδοίκωμῐ	ὑπαιδειδοίκῃς, ὑπαιδειδοίκῃσθᾰ	ὑπαιδειδοίκῃ, ὑπαιδειδοίκῃσῐ	ὑπαιδειδοίκητον	ὑπαιδειδοίκητον	ὑπαιδειδοίκωμεν	ὑπαιδειδοίκητε	ὑπαιδειδοίκωσῐ(ν)
	optative	ὑπαιδειδοίκοιμῐ, ὑπαιδειδοικοίην	ὑπαιδειδοίκοις, ὑπαιδειδοικοίης	ὑπαιδειδοίκοι, ὑπαιδειδοικοίη	ὑπαιδειδοίκοιτον	ὑπαιδειδοικοίτην	ὑπαιδειδοίκοιμεν	ὑπαιδειδοίκοιτε	ὑπαιδειδοίκοιεν
	imperative		ὑπαιδείδοικε	ὑπαιδειδοικέτω	ὑπαιδειδοίκετον	ὑπαιδειδοικέτων		ὑπαιδειδοίκετε	ὑπαιδειδοικόντων
		active
infinitive		ὑπαιδειδοικέναι
participle	m	ὑπαιδειδοικώς
	f	ὑπαιδειδοικυῖᾰ
	n	ὑπαιδειδοικός
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ὑποδείδιᾰ (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποδείδιᾰ	ὑποδείδιᾰς	ὑποδείδιε(ν)	ὑποδειδίᾰτον	ὑποδειδίᾰτον	ὑποδειδίᾰμεν	ὑποδειδίᾰτε	ὑποδειδίᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὑποδειδίω, ὑποδειδίωμῐ	ὑποδειδίῃς, ὑποδειδίῃσθᾰ	ὑποδειδίῃ, ὑποδειδίῃσῐ	ὑποδειδίητον	ὑποδειδίητον	ὑποδειδίωμεν	ὑποδειδίητε	ὑποδειδίωσῐ(ν)
	optative	ὑποδειδίοιμῐ, ὑποδειδιοίην	ὑποδειδίοις, ὑποδειδιοίης	ὑποδειδίοι, ὑποδειδιοίη	ὑποδειδίοιτον	ὑποδειδιοίτην	ὑποδειδίοιμεν	ὑποδειδίοιτε	ὑποδειδίοιεν
	imperative		ὑποδείδιε	ὑποδειδιέτω	ὑποδειδίετον	ὑποδειδιέτων		ὑποδειδίετε	ὑποδειδιόντων
		active
infinitive		ὑποδειδιέναι
participle	m	ὑποδειδιώς
	f	ὑποδειδιυῖᾰ
	n	ὑποδειδιός
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ὑπεδειδίειν (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπεδειδίειν, ὑπεδειδίη	ὑπεδειδίεις, ὑπεδειδίης	ὑπεδειδίει(ν)	ὑπεδειδίετον	ὑπεδειδιέτην	ὑπεδειδίεμεν	ὑπεδειδίετε	ὑπεδείδισαν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ὑποδείδω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ὑποδείδω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὑποδείδια in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ὑποδείδω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press