ῥυπαρογράφος

Ancient Greek

Etymology

From ῥῠπᾰρός (rhuparós, “sordid, filthy, dirty”) +‎ -γράφος (-gráphos, “writer, painter”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /r̥y.pa.ro.ɡrá.pʰos/ → /ry.pa.roˈɣra.ɸos/ → /ri.pa.roˈɣra.fos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /r̥y.pa.ro.ɡrá.pʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ry.pa.roˈɡra.pʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ry.pa.roˈɣra.ɸos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ry.pa.roˈɣra.fos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ri.pa.roˈɣra.fos/

Adjective

ῥῠπᾰρογρᾰ́φος • (rhuparográphos) m or f (neuter ῥῠπᾰρογρᾰ́φον); second declension

1. painting sordid subjects

Inflection

Second declension of ῥῠπᾰρογρᾰ́φος; ῥῠπᾰρογρᾰ́φον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ῥῠπᾰρογρᾰ́φος rhuparográphos	ῥῠπᾰρογρᾰ́φον rhuparográphon		ῥῠπᾰρογρᾰ́φω rhuparográphō	ῥῠπᾰρογρᾰ́φω rhuparográphō		ῥῠπᾰρογρᾰ́φοι rhuparográphoi	ῥῠπᾰρογρᾰ́φᾰ rhuparográpha
Genitive		ῥῠπᾰρογρᾰ́φου rhuparográphou	ῥῠπᾰρογρᾰ́φου rhuparográphou		ῥῠπᾰρογρᾰ́φοιν rhuparográphoin	ῥῠπᾰρογρᾰ́φοιν rhuparográphoin		ῥῠπᾰρογρᾰ́φων rhuparográphōn	ῥῠπᾰρογρᾰ́φων rhuparográphōn
Dative		ῥῠπᾰρογρᾰ́φῳ rhuparográphōi	ῥῠπᾰρογρᾰ́φῳ rhuparográphōi		ῥῠπᾰρογρᾰ́φοιν rhuparográphoin	ῥῠπᾰρογρᾰ́φοιν rhuparográphoin		ῥῠπᾰρογρᾰ́φοις rhuparográphois	ῥῠπᾰρογρᾰ́φοις rhuparográphois
Accusative		ῥῠπᾰρογρᾰ́φον rhuparográphon	ῥῠπᾰρογρᾰ́φον rhuparográphon		ῥῠπᾰρογρᾰ́φω rhuparográphō	ῥῠπᾰρογρᾰ́φω rhuparográphō		ῥῠπᾰρογρᾰ́φους rhuparográphous	ῥῠπᾰρογρᾰ́φᾰ rhuparográpha
Vocative		ῥῠπᾰρογρᾰ́φε rhuparográphe	ῥῠπᾰρογρᾰ́φον rhuparográphon		ῥῠπᾰρογρᾰ́φω rhuparográphō	ῥῠπᾰρογρᾰ́φω rhuparográphō		ῥῠπᾰρογρᾰ́φοι rhuparográphoi	ῥῠπᾰρογρᾰ́φᾰ rhuparográpha
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ῥῠπᾰρογρᾰ́φως rhuparográphōs			ῥῠπᾰρογρᾰφώτερος rhuparographṓteros			ῥῠπᾰρογρᾰφώτᾰτος rhuparographṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ῥυπαρογράφος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ῥυπαρογράφος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette