Latin edit

Etymology edit

From Ancient Greek εὔτροπος (eútropos, morally good) +‎ -ius (masculine name suffix), the former from εὐ- (eu-, good) +‎ τρόπος (trópos, way, manner) +‎ -ος (-os, adjectival suffix).

Pronunciation edit

Proper noun edit

Eutropius m sg (genitive Eutropiī or Eutropī); second declension

  1. Flavius Eutropius (Roman historian)
    • c. 390 CE, Ammianus Marcellinus, Res Gestae 29.1.36:
       [], Eutropius Asiam proconsulari tunc obtinens potestate, ut factionis conscius arcessitus in crimen, []

Inflection edit

Second-declension noun, singular only.

Case Singular
Nominative Eutropius
Genitive Eutropiī
Eutropī1
Dative Eutropiō
Accusative Eutropium
Ablative Eutropiō
Vocative Eutropī

1Found in older Latin (until the Augustan Age).

References edit