Merula
See also: merula
English
editProper noun
editMerula
Latin
editEtymology
editFrom merula (“blackbird”).
Pronunciation
edit(Classical Latin) IPA(key): /ˈme.ru.la/, [ˈmɛrʊɫ̪ä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈme.ru.la/, [ˈmɛːrulä]
Proper noun
editMerula m sg (genitive Merulae); first declension
- A Roman cognomen — famously held by:
- Lucius Cornelius Merula, a Roman consul
Declension
editFirst-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Merula |
Genitive | Merulae |
Dative | Merulae |
Accusative | Merulam |
Ablative | Merulā |
Vocative | Merula |
References
edit- Merula in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.