Obultronius
Latin
editEtymology
editFrom obultrōneus (“voluntary, spontaneus”) + -ius.
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /o.bulˈtroː.ni.us/, [ɔbʊɫ̪ˈt̪roːniʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /o.bulˈtro.ni.us/, [obul̪ˈt̪rɔːnius]
Proper noun
editObultrōnius m sg (genitive Obultrōniī or Obultrōnī); second declension
- a Roman nomen gentile, gens or "family name" famously held by:
- Obultronius Sabinus, a Roman quaestor
Declension
editSecond-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Obultrōnius |
Genitive | Obultrōniī Obultrōnī1 |
Dative | Obultrōniō |
Accusative | Obultrōnium |
Ablative | Obultrōniō |
Vocative | Obultrōnī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).