nomen gentile
Latin
editEtymology
editFrom nōmen + gentīle (nominative neuter singular of gentīlis: "of the gens").
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): [ˈnoː.mɛn ɡɛnˈtiː.ɫɛ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈnɔː.men d͡ʒen̪ˈt̪iː.le]
Noun
editnōmen gentīle n (genitive nōminis gentīlis); third declension
- (historical) nomen, the family name of an ancient Roman, indicating the person's gens
- Synonyms: nōmen, nōmen gentīlicium, nōmen gentīlitium
- 1848, Wilhelm Francke et al., Index scholarum publice et privatim in academia Georgia Augusta per semestre aestivum anni MDCCCXLVIII, habendarum kalendis Majis incipiendarum per dies a IV. usque as IX. Septembris finiendarum, University of Göttingen, page 7:
- Numerio certe adjecto, cujus nominis forma prorsus gentilis est, quo antiquior librarius erat, eo magis mirari debebat eundem hominem duo nomina gentilia habuisse.
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
editThird-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem) with a third-declension adjective.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | nōmen gentīle | nōmina gentīlia |
genitive | nōminis gentīlis | nōminum gentīlium |
dative | nōminī gentīlī | nōminibus gentīlibus |
accusative | nōmen gentīle | nōmina gentīlia |
ablative | nōmine gentīlī | nōminibus gentīlibus |
vocative | nōmen gentīle | nōmina gentīlia |