Latin

edit

Etymology

edit

From nōmen +‎ gentīle (nominative neuter singular of gentīlis: "of the gens").

Pronunciation

edit

Noun

edit

nōmen gentīle n (genitive nōminis gentīlis); third declension

  1. (historical) nomen, the family name of an ancient Roman, indicating the person's gens
    Synonyms: nōmen, nōmen gentīlicium, nōmen gentīlitium
    • 1848, Wilhelm Francke et al., Index scholarum publice et privatim in academia Georgia Augusta per semestre aestivum anni MDCCCXLVIII, habendarum kalendis Majis incipiendarum per dies a IV. usque as IX. Septembris finiendarum, University of Göttingen, page 7:
      Numerio certe adjecto, cujus nominis forma prorsus gentilis est, quo antiquior librarius erat, eo magis mirari debebat eundem hominem duo nomina gentilia habuisse.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

edit

Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem) with a third-declension adjective.

singular plural
nominative nōmen gentīle nōmina gentīlia
genitive nōminis gentīlis nōminum gentīlium
dative nōminī gentīlī nōminibus gentīlibus
accusative nōmen gentīle nōmina gentīlia
ablative nōmine gentīlī nōminibus gentīlibus
vocative nōmen gentīle nōmina gentīlia

Coordinate terms

edit