Reconstruction:Old Dutch/armon
Old Dutch
editEtymology
editFrom Proto-West Germanic *armēn. Equivalent to arm (“poor”) + -on (“stative-fientive”) and arm (“poor”) + -on (“factitive”).
Verb
edit*armon
Inflection
editConjugation of *armon (weak class 2)
infinitive | *armon | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | *armo, *armon | *armoda |
2nd person singular | *armos, *armost | *armodos |
3rd person singular | *armot | *armoda |
1st person plural | *armon | *armodun |
2nd person plural | *armot | *armodut |
3rd person plural | *armont | *armodun |
subjunctive | present | past |
1st person singular | *armo | *armodi |
2nd person singular | *armos, *armost | *armodis |
3rd person singular | *armo | *armodi |
1st person plural | *armon | *armodin |
2nd person plural | *armot | *armodit |
3rd person plural | *armon | *armodin |
imperative | present | |
singular | *armo | |
plural | *armot | |
participle | present | past |
*armondi |
Derived terms
editRelated terms
editDescendants
edit- Middle Dutch: armen