Syracusae
Latin edit
Etymology edit
From Ancient Greek Συρᾱ́κουσαι (Surā́kousai).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /sy.raːˈkuː.sae̯/, [s̠ʏräːˈkuːs̠äe̯]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /si.raˈku.se/, [siräˈkuːs̬e]
Proper noun edit
Syrācūsae f pl (genitive Syrācūsārum); first declension
Declension edit
First-declension noun, with locative, plural only.
Case | Plural |
---|---|
Nominative | Syrācūsae |
Genitive | Syrācūsārum |
Dative | Syrācūsīs |
Accusative | Syrācūsās |
Ablative | Syrācūsīs |
Vocative | Syrācūsae |
Locative | Syrācūsīs |
Descendants edit
References edit
- “Syracusae”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Syracusae in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.