abiuratio
Latin edit
Etymology edit
From abiūrō (“deny on oath, abjure”) + -tiō.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ab.i̯uːˈraː.ti.oː/, [äbi̯uːˈräːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ab.juˈrat.t͡si.o/, [äbjuˈrät̪ː͡s̪io]
Noun edit
abiūrātiō f (genitive abiūrātiōnis); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | abiūrātiō | abiūrātiōnēs |
Genitive | abiūrātiōnis | abiūrātiōnum |
Dative | abiūrātiōnī | abiūrātiōnibus |
Accusative | abiūrātiōnem | abiūrātiōnēs |
Ablative | abiūrātiōne | abiūrātiōnibus |
Vocative | abiūrātiō | abiūrātiōnēs |
Related terms edit
Descendants edit
- Catalan: abjuració
- English: abjuration
- French: abjuration
- → Polish: abiuracja (learned)
- → Portuguese: abjuração (learned)
- Spanish: abjuración