absztyfikant
Polish edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From absztyfikować + -ant.[1] First attested in 1874.[2]
Pronunciation edit
Noun edit
absztyfikant m pers
- (colloquial) admirer, wooer
- Synonyms: konkurent, wielbiciel
Declension edit
Declension of absztyfikant
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | absztyfikant | absztyfikanci/absztyfikanty (deprecative) |
| genitive | absztyfikanta | absztyfikantów |
| dative | absztyfikantowi | absztyfikantom |
| accusative | absztyfikanta | absztyfikantów |
| instrumental | absztyfikantem | absztyfikantami |
| locative | absztyfikancie | absztyfikantach |
| vocative | absztyfikancie | absztyfikanci |
Derived terms edit
verb
References edit
- ^ Adam Fałowski (2022) Słownik etymologiczny polszczyzny potocznej, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, →ISBN
- ^ Kurjer Warszawski[1] (in Polish), volume 54, number 287, 1874, page 1
Further reading edit
- absztyfikant in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- absztyfikant in Polish dictionaries at PWN
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “apsztyfikant”, in Słownik języka polskiego[2] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 51
- absztyfikant in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego