accubitatio
Latin edit
Etymology edit
accubitō (“I recline at the table”, stem: accubitāt-) + -iō (suffix forming nouns of action)
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ak.ku.biˈtaː.ti.oː/, [äkːʊbɪˈt̪äːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ak.ku.biˈtat.t͡si.o/, [äkːubiˈt̪ät̪ː͡s̪io]
Noun edit
accubitātiō f (genitive accubitātiōnis); third declension
- a reclining (at meals)
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | accubitātiō | accubitātiōnēs |
Genitive | accubitātiōnis | accubitātiōnum |
Dative | accubitātiōnī | accubitātiōnibus |
Accusative | accubitātiōnem | accubitātiōnēs |
Ablative | accubitātiōne | accubitātiōnibus |
Vocative | accubitātiō | accubitātiōnēs |
References edit
- “accubitatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- accubitatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.