aczkolić

Old Polish

Etymology

From aczkoli +‎ -ć. First attested in c. 1428.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /at͡ʃʲkɔlʲit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /at͡ʃʲkɔlʲit͡ɕ/

Conjunction

aczkolić

1. (attested in Greater Poland, Masovia) permissive adverbial; although
   • 1885-2024 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎^[1], volume I, Międzyrzecz, Warsaw, page 481:

     Aczkoliczem ya oth czebye daleko, a wszakosz wszgym ne byla any bandze naht cze gyna myla

     [Aczkoliciem ja ot ciebie daleko, a wszakoż wżgim ('jednak') nie była ani będzie nad cie jina miła]

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “aczkolić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN