Old Polish

edit

Etymology

edit

From acz +‎ Proto-Slavic *kolivě. First attested in the 15th century.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): (10th–15th CE) /at͡ʃʲkɔlʲvjɛ/
  • IPA(key): (15th CE) /at͡ʃʲkɔlʲvjɛ/

Conjunction

edit

aczkolwie

  1. (attested in Lesser Poland, Sieradz, Greater Poland, Masovia) permissive adverbial; although
    • 1887 [Fifteenth century], Wacław Ubogi z Brodni, edited by Lucjan Malinowski, Modlitwy Wacława. Zabytek języka polskiego z wieku XV odkryty i skopjowany przez Aleksandra Przezdzieckiego wydał i objaśnił Lucyjan Malinowski[1], Krakow, Brodnia, page 113a:
      Ktor[z]iz aczkolwie bog iest y czlowiek, a wszakoz nye dwa, ale geden iest Cristus
      [Ktor[z]yż aczkolwie Bog jest i człowiek, a wszakoż nie dwa, ale jeden jest Krystus]
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[2], page 109:
      Przykazal Salome..., aby przy yego smyerczy wschytky kazala zabycz, aby wschytka zyemya zydowska, aczkolvye nyeradzy, byly przyego smyerczy
      [Przykazał Salome..., aby przy jego śmierci wszytki kazała zabić, aby wszytka ziemia żydowska, aczkolwie nieradzi, wyli przy jego śmierci]
  • 1885-2024 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne[3], volume I, Międzyrzecz, Warsaw, page 481:
    Wecz, moya namyleyssza panno, ysze aczkoliczem ya oth czebye daleko, a wszakosz *wszgym ne byla any bandze nath cze gyna myla
    [Wiedz, moja namilejsza panno, iże aczkoliciem ja od ciebie daleko, a wszakoż wżgim nie była ani będzie nad cię jina miła]

Descendants

edit
  • Middle Polish: aczkolwie

References

edit

Polish

edit

Etymology

edit

Inherited from Old Polish aczkolwie.

Pronunciation

edit

Conjunction

edit

aczkolwie

  1. (Middle Polish) permissive adverbial; although
  2. (Middle Polish) because
edit
conjunctions/particles

Further reading

edit