adiunctor
Latin
editNoun
editadiūnctor m (genitive adiūnctōris); third declension
Declension
editThird-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | adiūnctor | adiūnctōrēs |
Genitive | adiūnctōris | adiūnctōrum |
Dative | adiūnctōrī | adiūnctōribus |
Accusative | adiūnctōrem | adiūnctōrēs |
Ablative | adiūnctōre | adiūnctōribus |
Vocative | adiūnctor | adiūnctōrēs |
References
edit- “adiunctor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers