adiutancik
Polish edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From adiutant + -ik. First attested in 1807.[1]
Pronunciation edit
Noun edit
adiutancik m animal
Declension edit
Declension of adiutancik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | adiutancik | adiutanciki |
genitive | adiutancika | adiutancików |
dative | adiutancikowi | adiutancikom |
accusative | adiutancika | adiutanciki |
instrumental | adiutancikiem | adiutancikami |
locative | adiutanciku | adiutancikach |
vocative | adiutanciku | adiutanciki |
Related terms edit
adjectives
- adiutancki
- (Middle Polish) adiutański
- adiuwantowy
nouns
verb
- adiutantować impf
References edit
- ^ Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “adjutancik”, in Słownik języka polskiego[1]
Further reading edit
- adiutancik in Polish dictionaries at PWN
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “adjutancik”, in Słownik języka polskiego[2] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 8
- adiutancik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego