adwersant
Polish edit
Etymology edit
Learned borrowing from Latin adversāns. First attested in the 18th century.[1]
Pronunciation edit
Noun edit
adwersant m pers
Declension edit
Declension of adwersant
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | adwersant | adwersanci/adwersanty (deprecative) |
| genitive | adwersanta | adwersantów |
| dative | adwersantowi | adwersantom |
| accusative | adwersanta | adwersantów |
| instrumental | adwersantem | adwersantami |
| locative | adwersancie | adwersantach |
| vocative | adwersancie | adwersanci |
Related terms edit
adjectives
- (obsolete) adwersarski
- adwersatywny
nouns
- (obsolete) adwersariusz
- adwersarka
- adwersarz
- (obsolete) adwersja
References edit
Further reading edit
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “adwersant”, in Słownik języka polskiego[1] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 10