adwersariusz

Polish

Alternative forms

• adwersarjusz (pre-reform orthography (1936))

Etymology

Learned borrowing from Latin adversarius. First attested in 1869.

Pronunciation

• IPA^(key): /ad.vɛrˈsa.rjuʂ/
• Rhymes: -arjuʂ
• Syllabification: ad‧wer‧sa‧riusz

Noun

adwersariusz m pers

1. (obsolete) Synonym of adwersarz
   • 1936, Kurjer Warszawski‎^[2], volume 116, number 351, page 12:

     Pewnego razu, w heroicznych czasach faszyzmu, spotkawszy się z opozycją, chwycił ciężki fotel i rzucił nim w adwersariusza.

     Once, in the heroic times of fascism, having met the opposition, he grabbed a heavy armchair and threw it at the adversary.

Declension

Declension of adwersariusz

	singular	plural
nominative	adwersariusz	adwersariusze
genitive	adwersariusza	adwersariuszy
dative	adwersariuszowi	adwersariuszom
accusative	adwersariusza	adwersariuszy
instrumental	adwersariuszem	adwersariuszami
locative	adwersariuszu	adwersariuszach
vocative	adwersariuszu	adwersariusze

Related terms

adjectives

• (obsolete) adwersarski
• adwersatywny

 

nouns

• (obsolete) adwersant
• adwersarka
• adwersarz
• (obsolete) adwersja