Polish

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Learned borrowing from Latin adversarius. First attested in 1869.[1]

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ad.vɛrˈsa.rjuʂ/
  • Rhymes: -arjuʂ
  • Syllabification: ad‧wer‧sa‧riusz

Noun

edit

adwersariusz m pers

  1. (obsolete) Synonym of adwersarz
    • 1936, Kurjer Warszawski[2], volume 116, number 351, page 12:
      Pewnego razu, w heroicznych czasach faszyzmu, spotkawszy się z opozycją, chwycił ciężki fotel i rzucił nim w adwersariusza.
      Once, in the heroic times of fascism, having met the opposition, he grabbed a heavy armchair and threw it at the adversary.

Declension

edit
edit
adjectives
nouns

References

edit
  1. ^ Kurjer Warszawski[1] (in Polish), volume 49, number 65, 1869, page 8