aemidus
Latin edit
Etymology edit
From Proto-Indo-European *h₂eyd-. Cognates include Old Armenian այտ (ayt, “cheek”), այտնում (aytnum, “to swell”), Ancient Greek οἰδέω (oidéō, “I swell”) and Old English āte (English oat). This word is only attested in glosses.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈae̯.mi.dus/, [ˈäe̯mɪd̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈe.mi.dus/, [ˈɛːmid̪us]
Adjective edit
aemidus (feminine aemida, neuter aemidum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | aemidus | aemida | aemidum | aemidī | aemidae | aemida | |
Genitive | aemidī | aemidae | aemidī | aemidōrum | aemidārum | aemidōrum | |
Dative | aemidō | aemidō | aemidīs | ||||
Accusative | aemidum | aemidam | aemidum | aemidōs | aemidās | aemida | |
Ablative | aemidō | aemidā | aemidō | aemidīs | |||
Vocative | aemide | aemida | aemidum | aemidī | aemidae | aemida |
References edit
- aemidus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- aemidus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.