afhöfða

Icelandic

From af (“off”) + höfuð (“head”).

afhöfða (weak verb, third-person singular past indicative afhöfðaði, supine afhöfðað)

afhöfða — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að afhöfða
supine (sagnbót)		afhöfðað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		afhöfðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég afhöfða	við afhöfðum	present (nútíð)	ég afhöfði	við afhöfðum
	þú afhöfðar	þið afhöfðið		þú afhöfðir	þið afhöfðið
	hann, hún, það afhöfðar	þeir, þær, þau afhöfða		hann, hún, það afhöfði	þeir, þær, þau afhöfði

past (þátíð)	ég afhöfðaði	við afhöfðuðum	past (þátíð)	ég afhöfðaði	við afhöfðuðum
	þú afhöfðaðir	þið afhöfðuðuð		þú afhöfðaðir	þið afhöfðuðuð
	hann, hún, það afhöfðaði	þeir, þær, þau afhöfðuðu		hann, hún, það afhöfðaði	þeir, þær, þau afhöfðuðu

imperative (boðháttur)	afhöfða (þú)	afhöfðið (þið)
	afhöfðaðu	afhöfðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

afhöfðast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að afhöfðast
supine (sagnbót)		afhöfðast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		afhöfðandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég afhöfðast	við afhöfðumst	present (nútíð)	ég afhöfðist	við afhöfðumst
	þú afhöfðast	þið afhöfðist		þú afhöfðist	þið afhöfðist
	hann, hún, það afhöfðast	þeir, þær, þau afhöfðast		hann, hún, það afhöfðist	þeir, þær, þau afhöfðist

past (þátíð)	ég afhöfðaðist	við afhöfðuðumst	past (þátíð)	ég afhöfðaðist	við afhöfðuðumst
	þú afhöfðaðist	þið afhöfðuðust		þú afhöfðaðist	þið afhöfðuðust
	hann, hún, það afhöfðaðist	þeir, þær, þau afhöfðuðust		hann, hún, það afhöfðaðist	þeir, þær, þau afhöfðuðust

imperative (boðháttur)	afhöfðast (þú)	afhöfðist (þið)
	afhöfðastu	afhöfðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

afhöfðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	afhöfðaður	afhöfðuð	afhöfðað	afhöfðaðir	afhöfðaðar	afhöfðuð
accusative (þolfall)	afhöfðaðan	afhöfðaða	afhöfðað	afhöfðaða	afhöfðaðar	afhöfðuð
dative (þágufall)	afhöfðuðum	afhöfðaðri	afhöfðuðu	afhöfðuðum	afhöfðuðum	afhöfðuðum
genitive (eignarfall)	afhöfðaðs	afhöfðaðrar	afhöfðaðs	afhöfðaðra	afhöfðaðra	afhöfðaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	afhöfðaði	afhöfðaða	afhöfðaða	afhöfðuðu	afhöfðuðu	afhöfðuðu
accusative (þolfall)	afhöfðaða	afhöfðuðu	afhöfðaða	afhöfðuðu	afhöfðuðu	afhöfðuðu
dative (þágufall)	afhöfðaða	afhöfðuðu	afhöfðaða	afhöfðuðu	afhöfðuðu	afhöfðuðu
genitive (eignarfall)	afhöfðaða	afhöfðuðu	afhöfðaða	afhöfðuðu	afhöfðuðu	afhöfðuðu