afiniczny

Polish

Etymology

From Latin affīnis +‎ -iczny. First attested in 1924.

Pronunciation

• IPA^(key): /a.fiˈɲit͡ʂ.nɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂnɨ
• Syllabification: a‧fi‧nicz‧ny

Adjective

afiniczny (comparative bardziej afiniczny, superlative najbardziej afiniczny, no derived adverb)

1. (mathematics) affine

   przestrzeń afiniczna ― affine space

   podprzestrzeń afiniczna ― affine subspace

   przekształcenie afiniczne ― an affine tranformation

   geometria afiniczna ― affine geometry

   odwzorowanie afiniczne ― an affine representation

   płaszczyzna afiniczna ― an affine plane/surface

   struktura afiniczna ― an affine structure

Declension

Declension of afiniczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	afiniczny		afiniczna	afiniczne	afiniczni	afiniczne
genitive	afinicznego		afinicznej	afinicznego	afinicznych
dative	afinicznemu		afinicznej	afinicznemu	afinicznym
accusative	afinicznego	afiniczny	afiniczną	afiniczne	afinicznych	afiniczne
instrumental	afinicznym		afiniczną	afinicznym	afinicznymi
locative	afinicznym		afinicznej	afinicznym	afinicznych

Further reading

• afiniczny in Polish dictionaries at PWN