afmeyja

Icelandic

Etymology

Literally “devirginise”, from af- (“de-”) +‎ mey (“virgin”).

Verb

afmeyja (weak verb, third-person singular past indicative afmeyjaði, supine afmeyjað)

1. (transitive, governs the accusative) to deflower someone, to pop someone's cherry

Conjugation

afmeyja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að afmeyja
supine (sagnbót)		afmeyjað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		afmeyjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég afmeyja	við afmeyjum	present (nútíð)	ég afmeyji	við afmeyjum
	þú afmeyjar	þið afmeyjið		þú afmeyjir	þið afmeyjið
	hann, hún, það afmeyjar	þeir, þær, þau afmeyja		hann, hún, það afmeyji	þeir, þær, þau afmeyji
past (þátíð)	ég afmeyjaði	við afmeyjuðum	past (þátíð)	ég afmeyjaði	við afmeyjuðum
	þú afmeyjaðir	þið afmeyjuðuð		þú afmeyjaðir	þið afmeyjuðuð
	hann, hún, það afmeyjaði	þeir, þær, þau afmeyjuðu		hann, hún, það afmeyjaði	þeir, þær, þau afmeyjuðu
imperative (boðháttur)	afmeyja (þú)	afmeyjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	afmeyjaðu	afmeyjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

afmeyjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að afmeyjast
supine (sagnbót)		afmeyjast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		afmeyjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég afmeyjast	við afmeyjumst	present (nútíð)	ég afmeyjist	við afmeyjumst
	þú afmeyjast	þið afmeyjist		þú afmeyjist	þið afmeyjist
	hann, hún, það afmeyjast	þeir, þær, þau afmeyjast		hann, hún, það afmeyjist	þeir, þær, þau afmeyjist
past (þátíð)	ég afmeyjaðist	við afmeyjuðumst	past (þátíð)	ég afmeyjaðist	við afmeyjuðumst
	þú afmeyjaðist	þið afmeyjuðust		þú afmeyjaðist	þið afmeyjuðust
	hann, hún, það afmeyjaðist	þeir, þær, þau afmeyjuðust		hann, hún, það afmeyjaðist	þeir, þær, þau afmeyjuðust
imperative (boðháttur)	afmeyjast (þú)	afmeyjist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	afmeyjastu	afmeyjisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

afmeyjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	afmeyjaður	afmeyjuð	afmeyjað		afmeyjaðir	afmeyjaðar	afmeyjuð
accusative (þolfall)	afmeyjaðan	afmeyjaða	afmeyjað		afmeyjaða	afmeyjaðar	afmeyjuð
dative (þágufall)	afmeyjuðum	afmeyjaðri	afmeyjuðu		afmeyjuðum	afmeyjuðum	afmeyjuðum
genitive (eignarfall)	afmeyjaðs	afmeyjaðrar	afmeyjaðs		afmeyjaðra	afmeyjaðra	afmeyjaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	afmeyjaði	afmeyjaða	afmeyjaða		afmeyjuðu	afmeyjuðu	afmeyjuðu
accusative (þolfall)	afmeyjaða	afmeyjuðu	afmeyjaða		afmeyjuðu	afmeyjuðu	afmeyjuðu
dative (þágufall)	afmeyjaða	afmeyjuðu	afmeyjaða		afmeyjuðu	afmeyjuðu	afmeyjuðu
genitive (eignarfall)	afmeyjaða	afmeyjuðu	afmeyjaða		afmeyjuðu	afmeyjuðu	afmeyjuðu

Further reading

• “afmeyja” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)