ainmnitheoir

Irish

Etymology

ainmnigh (“nominate”, verb) +‎ -óir

Noun

ainmnitheoir m (genitive singular ainmnitheora, nominative plural ainmnitheoirí)

1. nominator

Declension

Declension of ainmnitheoir

Third declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative ainmnitheoir ainmnitheoirí Vocative a ainmnitheoir a ainmnitheoirí Genitive ainmnitheora ainmnitheoirí Dative ainmnitheoir ainmnitheoirí

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an t-ainmnitheoir na hainmnitheoirí Genitive an ainmnitheora na n-ainmnitheoirí Dative leis an ainmnitheoir don ainmnitheoir leis na hainmnitheoirí

Related terms

• ainmnitheach m (“nominee”)

Mutation

Irish mutation
Radical	Eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
ainmnitheoir	n-ainmnitheoir	hainmnitheoir	t-ainmnitheoir
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “ainmnitheoir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN